الهام بابایی / میرملاس نیوز :
جام جهانی ، مدرسه و دانشگاه
اهمیت مقوله تعلم و تربیت در دو حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی از اهمیت اکسیژن برای تنفس و ضرورت توجه به آن حتی از بلوط های در حال مرگ جنگل های زاگرس واجب تر است!!
حال که چشم تیم ملی فوتبال ایران به جام جهامی ۲۰۱۴ برزیل روشن و پای فوتبالیست های ایران به سرزمین فوتبال باز شده انگار که قرار است پای بسیاری از برنامه های مختلف از ورزشی گرفته تا فرهنگی و علمی از سبد غیرخوراکی خانواده ها بریده شود.
بگذریم از پول های کهکشانی که برای فوتبال و فوتبالیست ها هزینه می شود -که البته هیچ ربطی به استان لرستان و کمبود همیشگی اعتبار این استان ندارد- انگار که حنای فوتبال در مقایسه با حنای تعلیم و تربیت خوش رنگ تر است.
این روزها که همه از نیروی انسانی و اهمیت آن دم می زنند سیستم آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور این مهم را و به دلیل فرارسیدن مسابقات مستطیل سبز ، کمرنگ دیده است.
زمزمه تعطیلی زود تر از موعد مدارس و دانشگاهها شاید خوشایند بسیاری از علم اموزان باشد اما به واقع ضربه مهلکی بر پیکره نیروی انسانی جامعه است.
سوال اینجاست که آیا سایر کشورهای راه یافته جهان به جام جهانی از آرژانتین و فرانسه گرفته تا همین کشورهای دوست و همسایه کره و ژاپن، برنامه های ملی و سراسری را کن فیکون می کنند تا مثلا دانش آموزان و فشر فعال در حوزه تعلیم و تربیت بتوانند با آرامش خاطر فوتبال جام جهانی را تماشا کنند؟؟
آیا اهمیت تماشای فوتبال جام جهامی از اهمیت تعلیم و تربیت بیشتر است که دانشجویانی که عملا ترم بهمن ماه را ” ترمک” می نامند باید یک ماه هم زودتر از موعد مقرر کلاس های درس و دانشگاه را تعطیل کنند؟
مسوولان بهتر از هر کسی می دانند که چه سرمایه گذاری برای سال تحصیلی و برنامه ریزی درس آن انجام می شود و امروز این سرمایه ها با راحتی یک ضربه کاشته به باد می رود.
دانشجویانی که عملا از هفته پایانی فروردین ماه در دانشگاه حاضر شده اند که این خود جای سوال و نگارش دارد، تنها تا پایان اردیبهشت ماه برای کسب علم ودانش راهی مراکز آموزش عالی می شوند که بدون شک حضور چند هفته در دانشگاه منجر به علم آموزی استاندارد و تاثیرگذار نخواهد شد.
بی شک همه از صعود تیم ایران به جام جهانی و تماشای مستقیم این مسابقات لذت می برند اما به طور قطع ، سیستم آموزشی ما نباید گرم نکرده و نرمش نکرده وارد گود شود چراکه این امر منجر به آسیب دیدگی طولانی مدت این سیستم و فعالان آن خواهد شد.
امروز سرمایه های انسانی و سیستم آموزش کشور مهتر از هر مسئله ای است که نباید اجازه داد این سرمایه ها با هر ضربه ای، اوت شود.