راهِ مَستی

آنکه از ُزهــــد و ریـــا آوازه اش پیـچیـده است— درِ دُکـــا نَش ببندیــد مَنــعِ ایــــن کــــار کنید
آدم از بی بصری بندگی آدم کرد –گوهری داشت ولی نذر قباد و جم کرد .یعنی از خوی غلامی زسگان پست تر است — من ندیدم که سگی پیش سگی سر خم کرد .مشکل بشریت بت سازی و بت پرستی است که باید از استاد شنید و منع این کار کرد سلام بر امرایی عزیز

سردارمحبوب وبی ادعا
چه زیبا سروده ای بخصوص این شعرهایی که درقسمت شکار بی رحمانه اون بز وحشی به دست فردی جاهل وقسی القلب
فخرِمان چـوبِ هِــزاره از جنون
از شقاوت حرصمان از حد برون

عندلیب و قُمری و دیگر وحوش
نسلشان از جورِ ماها شد خموش

سبزه و نهر ودرخت و چشمه سار
لطمه ها خوردند از ما بیشمار

این همه آثـار ناهنجار و زشت
میتوان صدها ورق زانها نــوشت

نقد خویش ار میکنم دانم سزاست
نا بهنجاری ستودن کی رواست

گر بُوَد دانش تهی از فضلِ ناب
منزلت کی دارد این درس و کتاب

فضل و فرهنگ و ادب پیشه کنیم
راه و چاره باهم اندیشه کنیم

بی تفاوت در کناری گر نشست
همچنان فرهنگمان خواهد شکست

استفاده کردیم،ایام عزت وسربلندی کماکان مستدام

استاد و دوست ارجمند خیلی زیبا بود .خوشحال می شویم اگه تمام اشعار آموزنده تان را در قالب یک کتاب با خود داشته باشیم.دعاگوی سلامتی و موفقیت بیشترتان هستیم.

برادرگرامی عالی بوداشعارآمورنده تان موفق مستدام باشید

عمو عالی بود

درود ها نثار قلم فاخر و ماندگارتان بزرگوار !
کاش همیشه امثال جناب ” امرایی ” باشند ، بنویسند و …
تندرست و مانا باشید .

آقای امرایی عزیز امیدوارم طبع لطیف و روح ظریفت در همه ایام سبزوچمن زار وخالی از کویر باشد

سلام خسته نباشید
شعرتون عالی بود…
رنه مگریت نقاش معروف بلژیکی در برتری شعر از نقاشی:
(( مناسبتِ زبان با نقاشی مناسبتی بی کران است. مسئله این نیست که واژه ها ناقص یا در رویارویی با جهانِ مرئی به نحوی چاره ناپذیر ناتوان اند. هیچ یک را نمی توان به دیگری فروکاست: بازگفتن آنچه می بینیم، بی هوده است، آنچه می بینیم هرگز در گفته هایمان سکنی ندارد. و بی هوده است که می کوشیم تا از راهِ تصویر ( نقاشی ) و استعاره ها و تشبیه ها، آنچه می گوییم را نشان دهیم، مکانی که گفته ها در آن به شکوه می رسند نه در چشم هایمان، که در عناصِر متوالیِ نحو ( شعر ) جا دارد. و نامِ خاص، در این زمینه، ترفندی بیش نیست: به ما انگشتی می دهد برای اشاره کردن، یا به عبارتی، برای گذری پنهانی از فضایی که در آن حرف می زنیم به فضایی که در آن نگاه می کنیم، به بیان دیگر، برای تا زدنِ یکی بر سطحِ دیگری، انگار که هم ارزِ یکدیگر باشند…)) محمد صادق هاشم آبادی ( همسایه ) بازم شعر بزارید تا استفاده کنیم ، موفق و سربلند باشید… به قامت کوه دماوند…