حجت الاسلام هادی گراوند/ میرملاس نیوز:
اگر به معارف قرآن واهلبیت (علیهم السلام)توجه داشته باشیم خواهیم دانست که غرب بویژه آمریکا قابل اعتماد هست یا نه؟البته مشروط به اینکه: عینک تعصبات سیاسی را کنار گذاشته و واقع بین شده و اندک توجهی به عمق معارف قرآن و اهلبیت (علیهم السلام)داشته باشیم آنوقت ، به این واقعیت معترف خواهیم شد که آمریکا و غرب به هیچ وجه قابل اعتماد نخواهند بود ! آری اگر یک روزی امام راحل«ره» آمریکا را شیطان بزرگ نامیده و اینکه فرمودند :اگر الله اکبر هم بگوید باز قابل اعتماد نیست و اینکه مقام معظم رهبری سکان دار با بصیرت نظام به کرات فرمودند که آمریکا قابل اعتماد نیست ،به مذاکرات خوش بین نیستم و یا با دادن پاسخ های دندان شکن به تهدیدات و… این ناشی از بصیرت عمیق رهبران ما و درک معارف قرآن و اهلبیت (علیهم السلام)می باشد که در ذیل به برخی از آیات و فرمایشات معصومین (علیهم السلام) اشاره می شود:
– گر اهل دقت و تدبر باشیم خواهیم دانست که دشمنی نمودن گاهی عبادت و گاه گناه شمرده می شود لذا به این جهت است که قرآن کریم هم به آن امر و هم از آن نهی نموده ،خداوند متعال مومنان را در باره شیطان ، منافقان و ملحدان به دشمنی توصیه نموده است و این سه امر در دولتمردان غرب بویژه آمریکا کاملا مشخص است در مورد شیطان می فرمایند:شیطان دشمن شماست پس او را دشمن بدانید.(سوره فاطرآیه۶).امروز با اندک توجهی خواهیم دید که بسیاری از کارهای که غرب بویژه آمریکا انجام می دهند همان خواسته های شیطان بوده و گاها شیطان را هم درس می دهند امام «ره» با بینش عمیق خود فرمودند: آمریکاشیطان بزرگ است.یا اینکه در باره منافقان در سوره منافقون آیه ۴ می فرمایند:(آنان دشمن تواند که دشمنی را به نهایت رسانده اند،از آنان بر حذر باش)به راستی چه کسی از خداوند متعال برای مومنین دلسوزتر است که اینگونه به صراحت می فرمایند از منافقان بر حذر باش مسئله ی منافقان آنقدر مهم است که در ۱۳ آیه در اوایل سوره ی بقره پشت سر هم به بیان اوصاف آنها می پردازد از جمله آن اوصاف:
۱- متفاوت بودن ظاهر و باطن
۲- خود را مصلح دانستن
۳- نسبت به مومنان عیب جو بودن
۴- شایعه ساز ،یاوه سرا و از خدا غافل
۵- از پیشرفت مومنان نگران
۶-ملاک علاقه شان کامیابی و ملاک غضبشان محرومیت و…
با مرور پرونده و سابقه سیاه غرب بویژه آمریکا این نفاقشان برای هر عقل سلیمی عیان است. امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:قلب منافق از سنگ هم سخت تر است .یا آنجا که خدای متعال در قرآن کریم عداوت ابراهیم (علیهم السلام) با ملحدان را به عنوان الگویی برای دیگران ستود و فرموده اند:(قطعا در گفتار و رفتار ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما سرمشق نیکویی است، آنگاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه به جای خدا می پرستید دوری می جوئیم و با شرک ورزیدن شما مخالفیم و میان ما و شما برای همیشه دشمنی و کینه پدید آمده است، مگر اینکه به خدای متعال ایمان بیاورید سوره ی (ممتحنه آیه۴) طبیعتاً بر اساس این آیه به کسی که مومن نیست نباید اعتماد داشت و نه انتظار وفای به عهد .
در برخی دیگر از آیات به شدت از طرح دوستی و رفاقت با آنان نهی می نماید از جمله:
آیه اول ممتحنه(لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء…) برخی پیام های این آیه عبارتند از جامعه ی ایمانی حق ندارد با دشمنان خدا رابطه ی دوستی و صمیمانه داشته باشد۲- القای مودت و ابراز دوستی با دشمنان جرات آنان را در برابر مومنان بیشتر می کند۳- در سیاست خارجی برقراری رابطه و قطع آن باید بر اساس ملاک های دینی باشد۴- برقراری رایطه با کفار در صورتی جایز است که آنها به ارزش های شما احترام بگذارند و در صدد توطئه نباشند یا آنجا که در آیه ی ۱۱۳ سوره ی هود می فرماید : (لا ترکنوا الی الذین ظلموا …) یعنی به ستمگران نباید تکیه نمود. در روایات می خوانیم که محبت و مودت به ظالم و اطاعت به او از مصادیق رکون (تمایل و تکیه) به ظالم محسوب می شود.
در مقابل قرآن کریم از دشمنی با اولیا الهی و مومنان نکوهش نموده است،اساسا محور دستورهای اسلام نفی دشمنی با بندگان خدا و ابراز محبت و مودت و مدارا با آنان است آنجا که قرآن کریم می فرماید: قطعاً در رفتار و گفتار حضرت ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما اقتدای نیکویی است،لذا رفتار حضرت ابراهیم (علیهم السلام) و پیروان او الگوی شماست، وقتی به کافران گفتند تا ایملان نیاورید این دشمنی ادامه دارد چرا که دشمنی با کافر جلوه ی محبت با خداست یا در سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) که دیگر الگوی ما می باشد آمده است که حضرت اشدا علی الکفار رحما بینهم بوده اند.
بی تردید مومن باید عزت خود را در برابر دشمن حفظ نماید چراکه مومن همه چیز خود را از خدا می داند و از او مدد می جوید و در سختی ها اعم از تحریم ها تهدیدها و غیره ضمن تدبیر و تحمل، دست نیاز به سوی دشمن نمی گشاید تا مبادا عزت او شکسته شود امام باقر علیه السلام می فرماید:” هنگام نیازمندی از دشمن ما یاری نجوید و از آنان غذا و نوشیدنی طلب نکنید “شاید اینجا امام علیه السلام به جهت ضرورت مسئله آب و غذا این دو مورد را متذکر شدند از طرفی به مرور زمان نیازهای ضروری بیشتر می شود و شاید روایات دیگر ضروریات را هم شامل شود و یا اینکه برگشت همه ی ضروریات به این موارد است آنهم به جهت حیاتی بودن آنها و شاید کلام رهبری معظم خطاب به تیم مذاکره کننده برگرفته ازین کلام معصوم باشد که مسائل ضروری نظام را به بحث مذاکره گره نزنید.
در جای دیگر پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) درخصوص پرهیز از همگونی با دشمن می فرمایند لباس دشمنان من را نپوشید و غذای دشمنانم را نخورید و به روش دشمنانم رفتار نکنید که اگر چنین کردید از دشمنان من به شمار می آیید.
امروزه که برخی به بهانه ی تعامل و ارتباط با دنیا خواهان برقراری ارتباط با غرب بویژه آمریکا هستند همواره باید به این کلام امیرالمومنین علیه السلام توجه و دقت لازم را داشته باشند آنجا که حضرت می فرمایند: بعد از صلح کردن با دشمن از او سخت برحذر باش که گاه خود را نزدیک می کند تا غافلگیر کند پس محتاط و دور اندیش باش و حسن ظنت به او را متهم دان(مستدرک الوسایل جلد ۱۱ص۴۳)
تردیدی نیست که در این دنیای امروزی و عصر تکنولوژی و پیشرفت باید ارتباطات با دیگر کشورها وجود داشته باشد اما چگونه و به چه قیمتی؟
قطعا اگر تیم مذکره کننده ی ایران و همه ی سیاسیون به معارف نورانی قرآن اهل البیت توجه لازم را نداشته باشد متضرر خواهند شد .
چرا که یکی از ویژگی های ذاتی دولتمردان غرب بویژه آمریکا (که همچون گرگها به جهت عدم اعتماد به همدیگر رودروی هم می ایستند ) بی اعتماد است حتی نسبت به دوستان و برادران ظاهری و هم پیمانان خود نیز اینگونه است و معید آن شنود مکالمات خصوصی آنها می باشد.دشمن شناسی مقوله ایست که نیاز به بصیرت و بینش عمیق دارد و این بصیرت و بینش عمیق به نحو کامل در وجود امام «ره»و مقام معظم رهبری بوده و هست و ما امروزه این بصیرت و بینش عمیق را در موضع گیرهای مدبرانه ی مقام معظم رهبری می بینیم و لذا وقتی که بحث مذاکره مطرح شد معظم له با ظرافت و زیبایی تمام فرمودند : نرمش قهرمانانه(مذاکره با حفظ عزت واقتدار نظام)؛ و این هم به جهت معرفی هرچه بیشتر چهره ی واقعی دنیای غرب بویژه آمریکای جهانخوار برای همگان بویژه برخی سیاسیون ، حال با این اوصاف آیا می شود به کسی که بارها امتحان خود را پس داده اعتماد کرد؟