[1]
سعید بالنگ/سرویس منتظران:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
احزاب/ ۲۳
از میان مؤمنان مردانى اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخى از آنان به شهادت رسیدند و برخى از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند
سلام دوستان
به مناسبت روز جانباز دلنوشته ای از زبان فرزندان جانباز رو تقدیم تون میکنم:
جانباز رو نمیشه توصیف کرد چون با زبان و قلم ما قابل توصیف نیست !
جانباز در جبهه از سلامت جسم و روحش گذشت و بعد از جبهه با مشکلات جسمی و روحی که سوغات جبهه است زندگی میکنه، کی قدرشو بدونه !
در این که مدیون شهدا هستیم شکی نیست اما حداقل بیایم کاری کنیم که باعث زجر و ناراحتی بیشتر جانبازان نشیم !
تا حالا شده از خودمون بپرسیم شهدا برای چه رفتند ؟ شهدا هم مثل من و تو و ما همه آرزو داشتند اما از آرزوهاشون گذشتند و جوونی شون رو فدا کردند تا ما در آسایش زندگی کنیم . وصیت نامه شهدا رو بخونیم تا ببینیم که اکثرا از روی مهربانی و برادری نصیحت کردند، خداییش تا چه حد آرزو و هدفی که شهدا براش رفتند رو تونستیم تحقق بدیم ؟؟!!!
شهدا رفتند اما روح اونها ناظر ماست . جانشینان شهدا، شهدای زنده یعنی جانبازان هم به اعمال ما می نگرند و فردای قیامت برای دوستان شهیدشون بازگو خواهند کرد!
جانبازان وقتی ناملایمات رو می بینند وقتی می بیندد برای اون چیزی که رفتند جنگیدند و الان بعد از این همه سال دارن با درد و زجر ناشی از جبهه روزگار می گذرانند اما به نصیحت و هشدار شهدا عمل نمیشه و خیلی جاها به خود جانبازان بی احترامی میشه زجر و دردشون مضاعف میشه ! بنده قصد بزرگنمایی ندارم اما واقعیته ! بی احترامی به جانباز و رزمنده و حتی خانواده شهید در این روزگار چیزی است که همه مون مشاهده کردیم !
کدوم تون میدونید جانباز بودن یعنی چی ؟ خیلی ها فکر میکنند جانباز بودن یعنی خوشی و توی خونه نشستن و خوردن و سرماه حقوق گرفتن !!! ولی نه این نیست جانباز یعنی زجر جانباز یعنی درد، ناراحتی و هزار مشکل دیگر
کدوم تون میدونید جانباز اعصاب و روان یعنی چی ؟ یعنی عذاب روحی ، یعنی نداشتن آسایش و خواب راحت ، هم برای خود جانباز و هم برای خانواده جانباز.
کدوم تون جانباز اعصاب و روان رو از نزدیک دیدید و درک کردید ؟ مخصوصا وقتی که دچار حملات عصبی میشه ؟
پارسال بود یه جانباز اعصاب و روان رو دیدم و سر صحبت باز شد و از قصه زندگیش گفت: از وقتی گفت که دچار حمله عصبی میشه ! از بچه ی خردسالش گفت و تعریف کرد وقتی دچار حملات عصبی میشم بچه خردسالم نمیتونه ناراحتیمو تحمل کنه و میاد سمتم تا منو آروم کنه اما من با سیلی میزنمش تا دور شه ! هرچی که میاد و من میزنمش فرزندم خسته نمیشه و بازم میاد ! میگه بابام ناراحته اما من که پدرشم محبت شو با سیلی جواب میدم ! وقتی حالم بهتر میشه تازه به خودم میام که چکار کردم اما دیگه کار از کار گذشته و من فرزندمو با سیلی زدم !
کدوم مون ناراحتی این پدر رو درک می کنیم ؟ از حمله عصبی که راحت میشه این بار به محبتی ( سیلی ) که در جواب نگرانی و محبت فرزند خردسال نثارش نموده اعصابش داغون میشه کدوم تون دیدید و درک کردید وقتی که توی خونه آرام و ساکت نشستی یک دفعه پدرت با عصبانیت و ناراحتی شیشه و ظرف و همه چی رو خورد و داغون میکنه و وقتی حالش بهتر میشه تازه میفهمه چکار کرده از خونوادش عذرخواهی میکنه ! کدوم تون عذرخواهی اجباری پدر رو دیدید ؟؟!
کدوم تون جانباز قطع نخاعی رو دیدید و درک کردید ؟ برای انسال حتی تصور اینکه ۲۴ ساعت با پشت روی زمین خوابیدن و به سقف اتاق نگاه کردن خیلی سخت و زجر آوره ! اما جانباز قطع نخاعی با گذشت حداقل ۲۷ سال از جبهه همچنان با پشت کف اتاق دراز کشیده و به سقف سفید خونه نگاه میکنه !
کدوم پدری میتونه جانباز قطع نخاعی رو درک کنه که حسرت بغل گرفتن و بوسیدن فرزندشو سال هاست تحمل میکنه ؟
کدوم فرزندی میتونه درک کنه حسرت دویدن و در آغوش گرفتن پدرت وقتی که پدرت نمیتونه دستشو تکون بده ؟!!
کدوم تون میتونید جانباز قطع عضوی رو درک کنید که سال هاست بدون عضوی از بدنش اما همچنان خدا رو شکر میکنه و هیچ ادعایی نداره !!!
جانبازی که یک یا دو دست یا پایش را برای انقلاب و کشور و برای راحتی و آسایش من و تو فدا کرده رو چطور می تونیم جبران کنیم و حقشو ادا کنیم ؟!!
در ظاهر شاید فکر کنیم که نداشتن دست یا پا خیلی مهم نیست و مشکلی به وجود نمیاره برای شخص ! اما اگر تونستیم ۲۴ ساعت از دست یا پاهایمان استفاده نکنیم و اصلا فکر کنیم دست نداریم ! چقدر سخت و زجر آوره ؟! ولی جانباز عزیز ما سال هاست داره با این مشکل قطع عضو زندگی میکنه و هیچ وقت شاکی نیست
و همیشه شکر خدا رو به جا میاره پس بیاید ما هم شکر خدا به جا بیاریم برای این سرمایه هایی که شهدای زنده هستند در بین ما
کدوم تون جانباز شیمیایی رو دیدید و درک کردید ؟ اصلا می دونید شیمیایی یعنی چی ؟
باید از اون جانبازی پرسید شیمیایی یعنی چی که شیمیایی صمیمی ترین رفیقشه ! رفیق چندین سالشه که حتی یک لحظه ازش جدا نمیشه ! به نظر من رفاقت رو باید از شیمیایی یاد گرفت که حتی یک ثانیه جانباز رو تنها نمیگذاره !!!
باید از فرزند جانباز شیمیایی پرسید تا براتون بگه شیمیایی یعنی سرفه ها و گریه های شبانه که از خواب بیدارت میکنه و در گوشه ای از خونه همپای اشک های پدر اشک می ریزه !!!
باید از همسران جانباز پرسید ” جانباز ” یعنی چه تا براتون تعریف کنند
در آخر هم بعد جانباز باید از همسر و فرزندان جانباز تشکر کرد و این رو بدونیم که خداوند افتخار خدمت به جانباز رو به هرکسی نمیده و قدر این نعمت یعنی نعمت جانباز رو بدونید که باعث افتخار در این دنیا و آخرت هستند