مهران مریدی / میرملاس نیوز :
مسوولان دایورتی!
برای نوشتن زیاد مهم نیست دنبال سوژه بگردی و بعضی از سوژهها خودشان جار میزنند که در مورد ما بنویس. بعضیها از آنها ناخودآگاه به سراغ آدم میآیند و باید آنها را شست و بر این اساس دست به قلم برده می‌شود.
سوژه امروز ما سوژهای است که بدون شک بارها برای تکتک اهالی رسانه پیش آمده که قصد داشتهاند برای پیگیری خبر یا گزارشی با مسوولی بهصورت تلفنی گفتوگو کنند اما در آن سوی خط، شخصی تلفن را برداشته و میگوید: گوشی “دایورت”(انتقال تماس) است و خودش در جلسه تشریف دارد. البته ما که میدانیم خیلی از این جلسات وجود خارجی ندارند.
پیغام خود را با آن دایورتشونده در میان میگذاری تا به گوش فرد مسوول برساند اما فایدهای ندارد و مسوول موردنظر بعد از چند روز بازهم دایورت است و در حال “دایو”(تمارض) روزگار میگذراند. متأسفانه برخی از این دسته مدیران توانایی برقراری ارتباط با رسانهها را ندارند و بلندگوی آنان روابط عمومی سازمان مربوطه می‌شود و فقط خبرهای “بهبه و چهچه” روی خروجیاشان قرار میگیرد.
برخی دیگر از مسئولان که هیچوقت تلفن همراه خبرنگارها را پاسخ نمیدهند و همیشه فراری هستند ولی بعد از آن مشاهده می‌شود که چند پیامک از روابط عمومی مربوطه ارسال می‌شود و خبرنگار را رجوع میدهد به پایگاه اینترنتی اداره! سامانه پیامکی بعضی از سازمانها که روی مُخ است و خیلی از خبرها ارزش خبری ندارد و فقط صفحه سایتشان را پُرکُن میکند اما چه کنیم که آنان چنین خبرهایی را میخواهند.
در این بین مسوولانی هستند که فقط با خبرنگارهای خاصی گفتوگو میکنند و در مواقع لزوم دست به دامن آنان شده و تریبون را پاس میدهند، خودشان را کنار میکشند و توپ را به زمین دیگران میاندازند و به شخص ثالثی میگویند جوابش را بدهید.
به هر حال این افراد شاید نمیدانند یکی از وظایفشان پاسخگویی به مردم است و در قبال جامعه و مردم مسوول هستند. آنان خودشان را به کوچهی آن طرفی میزنند و در مواقع لزوم پاسخگو نیستند و “دایورت” را برای خود مفید میدانند.
به بعضی دیگر از مدیران اگر انتقادی داشته باشی، بدون شک انگ ندانستن الفبای خبرنگاری را میخوری اما تا وقتی که اخبار باب دلشان را منتشر میکنی خیلی خبرنگاری خواهی بود!
بحث در مورد نحوه ارتباط مسوولان با رسانهها زیاد است که پرداختن به همه آنها از حوصله این نوشته خارج است ولی دوستان مسوول ای کاش کاری کنند برای یکبار هم که شده مشکلهای مردم را به خود انتقال دهند و برای آنها چارهای بجویند.
