مقام معظم رهبری : زمان، همه چیز را کهنه می‌کند، مگر خون شهید را .
[1]
شهیدان والامقام مرتضی حسن پور و حمیدرضا ابراهیمی
[2]
شهیدان والامقام میرزانظر حسینی، یعقوب قاضی زاده، عزیزیار امرایی و فرود امرایی
[3]
شهیدان والامقام کریم کونانی، عوض بگ گراوند، آزاد قبادی و سیروس دوست محمدی
[4]
شهیدان والامقام صادق یارمحمدی، محمد نورخدایی، حبیب اله مظفری و حمیدرضا محمدی
[5]
[6]
بهروز پیری / میرملاس نیوز
تقدیم روح دو سردار بزرگ سپاه اسلام صیاد شیرازی و احمد کاظمی
خواهم ای یاران بگویم مثنوی////بهر احمد با علی خوش بشنوی
گر همه دوران بگردی در سرت////خوشتر از این را نیابی در برت
این شهادت هدیه یزدان بود////مستحقش جملگی یکسان بود
مرتبت افتد بر انها هر کدام///لطف حق و حکمتش سازد مقام
گویم از صیاد و احمد اینچنین////هر کدامش دلبری در کار دین
پر گرفتی با ملائک سوی دوست///شوق وصل حضرتش همراه اوست
ابتدا سوی علی مرکب زنیم////یک دمی با او قلم را بر زنیم
بر مثال حمزه بر میدان جنگ////کرده بودی دشمنان را نام ننگ
لرزه می افتاد بر شاه و سپاه////از خمینی و علی مردان راه
شهر خون بر یاد آن مرد خدا///می نیارامد دمی چون کربلا
آسمان گرید چو باران بهار////از فراق و هجر آن مردانه یار
بعثیان از کینش آتش میشدند///غربیان در کار شیطان بر شدند
چون به پایان آمدی رزم وسپاه/// میمنه و میسره و جایگاه
رزم دیگر ساختی از نو به بار//// افتخار است افتخار است افتخار
عاقبت آن خائنان ذل و پست////نوکران و مفلسان ظلم سخت
ریختند خون علمدار امام ////شد شهید راه کین و انتقام
آسمان رنگین شد از رخسار او/// شاه مردان سر خوش از دیدار او
میل دل را سوی احمد برکنیم////یادی از آن یار رهبر میکنیم
آن دلاور مرد پیکار و وفا////خوش نشانی داشت از مهر و صفا
چهره اش همواره او خندان بدی/// زیر لب آهسته او گریان بدی
داشتی اندر دلش سر و سری//// پس بگفتی با حبیبش رهبری
درد هجر و تلخی ماندن جدا//// کرده بودش زرد روی و مبتلا
مبتلا در عشق با شوق وصال/// سوی کوی درگهش تا به کمال
پس بدیدی چاره این درد را/// رفتن و گفتن به آن مرد خدا
تا کند او یک نظر سوی بقا/// بهر احمد رو کند سوی خدا
شد اجابت آن دعای رهبرش///پیر ما سید علی حق یاورش
سوی یاران عاقبت او بر شدی///باکری و همت و ممد(محمد)بدی
بعد رفتن آمد آن فرزانه پیر///سوی احمد آن دلاور مرد شیر
گفتیش با همرهان و همدلان///سر عشق احمد روشن روان
که تو ای آقا بگو با حضرتش///تا شوم من چون علی در قربتش
خواهمش شهد شهادت باشدم///بی شهادت زندگی خوش نایدم
این بگفت و سیل اشکش جویبار/// شد روان با یاد احمد ماندگار
پس بزد بوسه به تابوتش ولی/// سر فدایت رهبرم سید علی
[7]
شهیدان صیاد شیرازی و احمد کاظمی