رؤیای سبز

 

دکتر مهدی رضایی امین / میرملاس : 

***

رؤیای سبز

یاد باد،آن همه عشق ووفایی که دراین دنیا بود
روزم از وصل وصال و شبم از رؤیا بود

دلم از شوق وصال تو به خود می تابید
سرم از درد نگاه غم تو در جا بود

قلبم از گرمی یک بوسه چنان دیوانه
که در این شهر بسان دّل بی همتا بود

دستم از رعشه ی آن آتش عشقت لرزید
نگهم بر دورترین نقطه ی آن رؤیا بود

قوس ابروی تو از عمق وجودم بگذشت
کاش ،رنگین کمانِ وّطنم اینجا بود

قلبم ازعطش بوسه ی تو خوابش برد
خوابم از نازترین بوسه ی تو زیبا بود

رخم از ناز نگاه تّو به زردی میرفت
سرم از مستی عشقِ تّودر آن سودا بود

سیب امید تو در حسرت من شیری شد
کاش محراب نگاه تّو در این دنیا بود

به کدامین نفس عیسی اش آیینم داد
مادر دهر و همه عالمم در اینجا بود

ساقیا،می بده،که آه بیاید روزی
آن همه عشق و صفایی که در این دنیا بود…