امین آزادبخت / میرملاس نیوز :
روزی سوگندنامه ویژه پزشکان را ورق می زدم ، متنی که در ان از خدمت به خلق وارایه خدمات انساندوستانه سخن به میان آمده بود، علیرغم شیوایی مطلب، چندان به دلم ننشست چراکه امروز کام همه مان با پدیده زشت زیرمیزی تلخ شده است.
خوب به یاد دارم که روزگار کودکی ، ترس از آمپول گریه مان را در می آورد، و امروز آرزو می کنم ای کاش دغدغه مان در این روزها ترس از این سرنگ مهربان باشد، اما این روزها غول دیگری بنام “زیرمیزی” در مراکز درمانی و پزشکی لرستان اشک همه را درآورده است.
نمی دانم پزشکان متعهد و محترم سوگندنامه پزشکی خود را به خاطر دارند یا نه؟ نمی دانم پزشکان عزیز می دانند که امروز درد و رنج بیماری به جای خود، اما دغدغه پرداخت زیرمیزی به دردی مضاعف برای بیماران تبدیل شده؟!
روزگاری زشتی این پدیده چندان بود که پزشکان معدودی برای دریافت زیرمیزی ، جلسات متعددی که بیمار را ویزیت می کرند بالاخره با مقدمه چینی خواسته خود را ابراز می کردند، اما امروز ورق برگشته و زیرمیزی چنان به ورمیزی تبدیل که پای ثابت عمل های جراحی شده است.
امروز جامعه ، زیرمیزی را جزیی از پروسه درمان می داند و متاسفانه جیبه ای گشادی که تن پوش های پزشکی دارند خیال پر شدن ندارند.
بگذریم از دلایل موجه و غیر موجه جامعه پزشکی برای دریافت این حق به ناحق، اما این پدیده ناپسند در هر شرایطی زیبنده نظام جمهوری اسلامی نبوده و مسوولان بایستی هرچه زودتر نسبت به رفع این اپیدمی اقدام نمایند.
این روزها بسیاری از مردم لرستان نیز همانند سراسرکشور بهای جان را به بهای پرداخت رومیزی ، ببخشد ،”زیرمیزی “خریداری می کنند و انگار نه انگار که سوگندنامه بقراط وجود دارد!
این روزها حال و هوای اقتصاد در دستگاه سلامت استان خوب نیست و زیرمیزی ها با سرعت هرچه بیشتر از جیب مردم بیکار و تنگدست به جیب دهان گشاد برخی ها سرازیر می شود.
این روزها نمی توان پدیده زیرمیزی را در گوشه ای از ذهنمان به عقب برانیم و آن را جدی نگیریم، که اگر چنین کنیم بوی عفونت و تعفن آن به زودی همه را فراخواهد گرفت.
مگر نه اینکه فعالان محترم حوزه سلامت همیشه ” پیشگیری بهتر از درمان است” را به مردم گوشزد می کنند! پس چطور زیرمیزی آنقدر پیشگیری نشد که امروز به دملی چرکین در کادر پزشکی تبدیل شده که به این زودی و با قویترین داروها درمانپذیر نخواهدبود!
در حسرتم که زیر میزی چگونه قداست و نجات بخشی پزشکی را کمرنگ کرد ه و معدود پزشکان با شرافتی که زیرمیزی را برای درمان بیمار مطالبه نمی کنند دیگر به چشم نمی آیند؟!
بهتر نیست جامعه پزشکی وحوزه سلامت پیش از یافتن راهی برای درمان بیماری های چنین و چنان به فکر راه علاجی برای درمان ایپدمی زیرمیزی باشند تا ویروس زیرمیزی بیش از اینها در بدنه پزشکی رخنه نکند و موجب مرگ شرف و انسانیت تاثیرگذار ترین قشر جامعه نشود؟؟
دیگر رومیزی هم عادی شده…
سپاس از شما بخاطر گزارشی خوب که بخشی از مشکلات دوره درمان است. موضوع زیرمیزی در انجام عمل جراحی به یک پدیده رسمی تبدیل شده است. سه چهار سال قبل برای یک نمونه برداری ساده یکی از بستگان به کلینیکی مراجعه کردم. دکتر شفاف اعلام کرد غیر از هزینه این مرکز، مبلغ … را بریزد به حسابم تا عمل کنم.
در استان لرستان هم یک قاعده روشن و واضح شده و اگر بیمار و همراهشان دارای ظاهری غیر اداری باشند، به صراحت شماره حساب داده و پس از رویت سند پرداخت جراحی انجام می شود. والا با لطایف الحیل از انجام عمل سرباز می زنند.
امیدوارم رویت این گونه گزارشاتریال تلنگری باشد برای درمان این درد دامنگیر جامعه مت.
ضمن تشکر از جناب اقای آزادبخت بخاطر مطلب شیوا و زیباشون در علم پزشکی البته علم پزشکی که چه عرض
کنم هنر جمع کردن پول – بخاطر دارم در بعضی شهرستانها انسانهایی بعنوان پزشک معتمد برگزیده شده ک
کارشون فقط زیر میزی گرفتنه- ای مسله رو باید نظام پزشکی پی گیری کنه نه مریضی ک تمام فکر و ذکرش درمان
بیماریشه و حاضر حتی تمام زندگیشو صرف علاجش کنه!
جالبه که معاون وزیر بهداشت در اظهاراتی عجیب به دفاعی تلویحی از این پزشکان پرداخته و گفته است:
نگوییم زیرمیزی، بگوییم «دریافت غیرمتعارف» که آنهم به دلیل غیر واقعی بودن تعرفه‌های پزشکی است
با سلام خدمت آقای آزادبخت به مساله خوبی اشاره کردید امروزه این پدیده به عنوان یک مرض اجتماعی در کالبد جامعه ما علی الخصوص استانمان تبدیل شده که نیاز به آسیب شناسی جدی از سوی محققین حوزه های علوم رفتاری و جامعه شناسی دارد
آنکه طبیب است دستِ گدایی بسوی بیمار دراز نمیکند و ازاین پولها نمیگیرد آنکه می گیرد طبیب نیست بلکه کاسب است و چشم طمع به مالِ مردم دارد
حیفِ دندان رویِ هر نانی رَوَد // اُف برآنکه نانِ هر خوانی جَوَد
قوز بالا قوز!!!!!!!!!!!
عمری است که مشت بر درم می کوبند
پا بر سر و روی باورم می کوبند
مشتی کلمه مدام از شب تا صبح
انگار که میخ در سرم می کوبند
ضمن تشکر ازشما جناب آقای آزادبخت بخاطر انگشتی که برزخم مردم این استان زده اید ،
متاسفانه بر روی فرهنگ شهروندی خیلی کم کار شده است ف شاید در استانهای خوب مث اصفهان – تهران – تبریز و…. شدت درد به این وخامت نباشد ! اما در استان من ، خودمان هم مقصریم چون هرگز شکایتی نکردیم ودم بر نیاوردیم ! خوب زیستن را یاد نگرفتیم این ضعف فقط در بیمارستانها خودشان را نشان نمی دهند بلکه در همه جا !!! خیابانها ف پارکها ، معابر عمومی و ….. مثلا وقتی داخل پارک نشستیم اگر کسی شاخ و برگ درختان را میشکند و یا آشغالها یش را داخل چمن زار پارک رها میکند هرگز بهش تذکری نمی دیم !!!!!!!!!! و خلاصه درد بسیار است .
امین جان وقتی در شهر ما حقوق مردم را معامله می کنند وتشکیلات بهداشت ودرمان را از بیرون از این سیستم افراد نا آگاه به مسائل بهداشتی درمانی مدیریت مهدایت می کنند چه انتظاری می توان داشت.
واقعا روزگار تلخی است … در این روزها از دست رنج ضعیفان خوردن به بهانه های مختلف پله ترقی خیلی ها شده
برادر آزادبخت عزیز ممنونم از این گزارش دردناکتون.آنانکه توانایی پرداخت زیر میزی هایی کمر شکن و آنچنانی را ندارند یاباید بافجیح ترین مشکلات سرو کار داشته باشند یا باید همانند اون خانم در دسشویی در بدترین شرایط روحی و روانی زایمان کنند این فقط یکی از مشکلات ماست بنده به اتفاق برادر بزرگترم که از ناراحتی رنج میبردند به….در کوهدشت رفتیم که آقای دکتر تشخیص آپاندیس دادند و برای عمل جراحی آماده اش کردم چند دقیقه بعد که یه بیسکویت خوردند دردش خوب شد از عمل منصرف ودر کرمانشاه زخم معده تشخیص وتحت مداوا قرار گرفتند
حکایت های مدیریتی
حکایت
چند وقتی بود در بخش مراقبت های ویژه یک بیمارستان معروف، بیماران یک تخت بخصوص در حدود ساعت ۱۱ صبح روزهای یکشنبه جان می سپردند و این موضوع ربطی به نوع بیماری و شدت و ضعف مرض آنان نداشت. این مسئله باعث شگفتی پزشکان آن بخش شده بود به طوری که بعضی آن را با مسائل ماورای طبیعی و بعضی دیگر با خرافات و ارواح و اجنه و موارد دیگر در ارتباط می دانستند. کسی قادر به حل این مسئله نبود که چرا بیمار آن تخت درست در ساعت ۱۱ صبح روزهای یکشنبه می میرد. به همین دلیل گروهی از پزشکان متخصص بین المللی برای بررسی موضوع تشکیل جلسه دادند و پس از ساعت ها بحث و تبادل نظر بالاخره تصمیم بر این شد که در اولین یکشنبه ماه، چند دقیقه قبل از ساعت ۱۱ در محل مذکور برای مشاهده این پدیده عجیب و غریب حاضر شوند. در محل و ساعت موعود، بعضی صلیب کوچکی در دست گرفته و در حال دعا بودند، بعضی دوربین فیلمبرداری با خود آورده و … دو دقیقه به ساعت ۱۱ مانده بود که «پوکی جانسون» نظافتچی پاره وقت روزهای یکشنبه وارد اتاق شد. دوشاخه برق دستگاه حفظ حیات (Life support system) را از پریز برق درآورد و دوشاخه جاروبرقی خود را به پریز زد و مشغول کار شد!!
——————————————————————————–
شرح حکایت
امین جان سلام
پس
۱- بیشتر مسائلی که عجیب و ناشناخته به نظر می رسند علت های پیچیده و ناشناخته ندارند.
۲- نظافتچی پاره وقت روزهای یکشنبه چقدر منظم است. شاید این نظم و وقت شناسی به خاطر نظارت و حساسیت مدیریت مربوطه باشد.
۳- مدیران مربوط به آموزش نیروی انسانی بیمارستان، آموزش لازم را به نیروی انسانی نداده اند.
با سلام
جناب آقای آزادبخت از بیان شیوا و رسای شما کمال تشکر و قدردانی را داریم.
این پدیده زشت جز با برخورد مردم قابل حل نیست اصلا و ابدا دیگه از مسوولان انتظاری نمی رود. این به معنای مرگ انسانیت و شرافت است که از کسی که در تامین نیازهای اولیه زندگی خود مانده است پول زور و حرام طلب کنید.
برای این افراد به ظاهر محترم فقط میتونیم بگیم متاسفیم، همین…
امین جان نگو زیر میزی .بگو رو میزی .تمام شد دوران زیر میزی .متاسفانه بعضی از پزشک نما تا دو دستی پولو روی میز نذارین کار انجام نمیدن
با سلام .متاسفانه قباحت این کار از بین رفته و هرگز در بین اکثر پزشکان امر مذمومی به حساب نمی اید
کو گوش شنوا……
همه چیز به آموزش نیست
خدا بابت اختیار انسان به انسان جزا و سزا میدهد
موضوع خود جامعه تحصیل کرده است
جامعه ای که مدام به جای پرداختن به خود و عیوب خود
عادت کرده است که از مشکلات بگوید و ….
درد، درد مادیگرایی است.
درد، درد حرص است و طمع
دزدی که با چراغ آید، گزیده تر برد کالا
جناب آقای ازادبخت شماکه بیرون از گود نشستی وبرای مردم رنج کشیده دارید قلم فرسایی میکنیدچقدر از علم پزشکی ومیزان مشکلات وتعهدات این قشر از جامعه اشنایی دارید ایامیدانید اگر یک خانواده بخواهد یک پزشک متخصص وعمومی را تحویل اجتماع بدهد چقدر باید هزینه کند وچقدر رنج سختی را خود فرد وخانواده واگر متاهل باشد زن وفرزندانش باید تحمل کنند تا این میوه به بار بنشیندوبتواند در جامعه به مردم خدمت کند واین جای بحث است که اگر یک فرد در مقابل کاری که میکند دستمزد واقعی دریافت کند خدمت محسوب نمیشود را میگذاریم به وجدان عمومی جامعه وتاریخ… ..ودر کدامیک از افراد ومردمی که به بیمارستانهاومطبها مراجعه میکنند حاضرند بگویند میزان عوارض احتمالی حاذق بودن پزشک برایشان مهم نیست وهیچ مسولیتی را متوجه پزشک ومجموعه کادردرمان نمیدانندودرصورت وجود هرکونه مشکلی به هیچ مرکزی جهت احقاق حق خود مراجعه نمیکنند؟براستی کسی وجود دارد؟نه جناب وجود ندارد… حتی اگر کمترین عارضه ای متوجه بیمار بشود تمام ایران خبرمیشود. البته این جملات برای شانه خالی کردن از مسوولیت بسیار بزرگ که. همانا جان وسلامتی کامل بیمار است نیست وصرفا برای این است که بگویم که برای از بین بردن یک معزل گفتن ورسانه ای کردن ان راه حل ان نیست بلکه باید ریشه یابی شود از پایه اساس درمان وحل شود واین به گوشزد کردن در پایینترین سطح جامعه پزشکی که کارکنان بیمارستانها را هم شامل میشود حل نمیشود بلکه این مشکل از مجلس وسپس دولت ووزارتخانه ها باید حل شود نه اینکه…… میخواهم بدونم اگه خدای ناکرده برای یکی از اعضای خانواده مشکلی پیش بیاید وایشان رو به موت باشد شما حار به پرداخت چقدر از اموال با ارزش خود هستید تا او دوباره به جمع شما برگردد…. ویا اگر پرونده حقوقی داشته باشید ویک میلیارد تومن از شما برده باشند یک وکیل برای زنده کردن پولتان چقدر از شما درخواست میکند ؟اره دوستان حداقل صد میلن تومن یعنی ده درصد !؟میخام ببینم یک وکیل چقدر درس خوانده ویک پزشک عمومی چقدر ؟واگر یک پزشک متخصص حتی شبانه روز کار کند چقدر باید کار کند تا صد میلیون تومن درآمد داشته باشد واکر پزشک عمومی باشد چقدر ؟وکلای عزیز را مثال زدم چون قسم نامه را دستمایه خود قرار دادید! بیایید کمی واقع بین ومنصف باشیم….