مقام معظم رهبری : زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست .
[1]
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء و لکن لا تشعرون
۲۲ بهمن ۱۳۹۰ بود. گروهی که امروز خدام الشهدا نام گرفته اند، در آن روز جمعی کوچک بودند، از دوستانی که گرد هم آمده بودند تا حرکتی نو را شروع کنند. باید شهدای این شهر را دوباره یاد آور می شدند. قرار شد کار آرام آرام پیش رود. آغاز فعالیت این گروه با شهدای طلبه و دانشجو بود. از بین این چند شهید بزرگوار تحقیقات پیرامون روش و منش شهید اسماعیل هادیان را انتخاب کردم. شهیدی که اکثر اوقات در بدو ورودم به قطعه شهدا، مزار نورانیش مرا به سمت خود می کشید.
دفتر زندگیش را باز کردم. حکایت تولد اسماعیل را شنیدم. برای به دنیا آمدنش نذرها کرده بودند.
با او قدم در دوران ابتدایی و راهنماییش گذاشتم. از کودکیش و بزرگ منشی اش در همان روزها قصه ها شنیدم . از هوش سرشار و نبوغ ذاتی اش. جلودار بودنش در هیات قمر بنی هاشم، پذیرفته شدنش در رشته پزشکی، رفاقتش با شهید مجتبی آدینه وند، اعزامش به جبهه های غرب و جنوب. با او به خاک گرم خوزستان رفتم و پادگان شفیع خانی. همراهش شدم در ارتفاعات کردستان. و در نهایت به روزشهادت اورسیدم.
پس از حدود ۳۰ ماه، شهریور ماه ۱۳۹۳، روزهای آخرین ثبت خاطرات این شیهد بزرگوار است. می دانم که نقصهای زیادی در این مدت بوده است. برای بیان نکته های نگفته و مهجور مانده از همگی دوستان و رزمندگان دوران هشت ساله دفاع مقدس،اقوام و بستگان آن شهید عزیز تقاضا می کنم به هر نحوی که می توانند ما را در این روزهای پایانی یاری دهند. گاهی بیان یک خاطره باب تازه ای را خواهد گشود بر دنیایی جدید که از دید ما پنهان مانده است. زمانی یک تصویر ساده، افرادی را معرفی خواهد کرد که تاکنون نمی شناختیم و می توانند بیانگر بسیاری از زوایای زندگی شهید هادیان باشند.
ما چشم به راه بیان خاطرات و ارائه مستندات شما هستیم.
اجرکم عندالله
مهدیه احمدی