- پایگاه خبری، تحلیلی میرملاس - https://www.mirmalas.com -

قحط رجال یا قطع امید

[1]

یادش بخیر مجلس اوًل و آن روز اوًل که مبنای اعتراض نویسنده است . گفته شد آقای هاشمی رفسنجانی به واسطه درایت و قدرتی که در شخص او مجموع است ابدالعمر رئیس مجلس شورای اسلامی خواهد بود . و وقتی که او رئیس جمهور شد گفته شد که او دائم العمر باید رئیس جمهور باشد چرا که کسی غیر از ایشان نمی تواند ۰۰۰۰۰ ؟ و این بود که تا زمانی که رسما” از طرف وزارت کشور اعلام انتخابات ریاست جمهوری نگردید کسی رسما” اعلام کاندیداتوری ریاست جمهوری نکرد و و البته اگر در محافل خبری بود ما بی خبر بودیم . هر چه بود احساس شد که با حمایت رهبری، نخبگان کشور توانستند بت طراحی شده ی همیشه ماندن را قبل از شکل گیری و ساخت در هم بشکنند . اما این ظاهر قضیه بود و بتی دیگر و بتهای دیگر به انواع دیگر پرداخته و بدون مزاحمت اعلام موجودیت نمودند . تا آنجا که در جایگاهی مثل مجلس که هیئت رئیسه آن یکساله است ، ریاست های چهار ساله و بیشتر به صورتی غیر مصوب و مدون سنت شد و انتخابات صوری سالانه جایگزین تغییرات و تحولات گردید تا آنجا که نام دوره مجلس، مترادف با نام رئیس مجلس شد و اگر این چنین پیش برود فرداست که چند دوره ی مجلس در نام یک نفر خلاصه گردد . این اتفاق رمزآلود را می توان حداقل از دو جنبه بررسی نمود :
۱- قحط رجال : یعنی اینکه غیر از این آقا و آن آقا کسی شرایط رئیس بودن را ندارد البته جمع شدن حضرات نماینده زیر چتر یک نماینده و موظف دانستن خود در لبیک به دعوت یکی از آنها و مجلس را به حداکثر دو دسته( آن هم بدون شناسنامه) تنزل دادن و جرات کاندیداتوری به خود و دیگران ندادن به صورتی غیر قابل قبول مبین قحط رجال در سطح ۲۹۰ نفر نماینده است .
۲- قطع امید : و اما اینکه هیچکدام از نمایندگان محترم امید انتخاب کسی دیگر را نداشته باشد و خود را ناچار درپذیرش یکی از آقایان دو نفره ببیند جای شبهات فراوانی است مولف این کلام ، در اصالت قضیه ، مردم شریف را به رفع ابهامات از جانب نمایندگان محترم دعوت می نماید . این چه معامله ای است که از صبحدم صادق عبور کرده و به شامگاه تردید می انجامد ؟ باید بدانیم که همانگونه که خود بزرگ بینی و خود را شایسته ی همیشه ی جایگاههای بالاتر دانستن پدیده ی خطرناکی است ، خود کم بینی هم آفتی است که می تواند حتی کودکان ما را از خودباوری و اعتماد به خود باز دارد . بدون شک تک تک منتخبین ملت در مجلس سزاوار رهبری و مدیریت آن بوده و از ایشان انتظار می رود استقلال رای و اعتماد به خود را سرلوحه ی عمل خویش قرار دهند . دوره عمر هیئت رئیسه مجلس یک ساله و تکرار چند باره ی آن ملال آور و سوال برانگیز است .مجلس عصاره ی ملت و خود یک قوه است و تک تک نمایندگان سران آن هستند . یعنی نمایندگان مجلس هرگز نیاز به قیم ندارند .هر چند که از بدو تاسیس مجلس شورای اسلامی تاکنون چنین القاء شده است که نیاز دارند !؟ حال آنکه به نفع قدرت و استقلال مجلس است که سالانه هیئت رئیسه خود را تغییر دهد و به معنایی همه در آن سهیم بوده و گردش نخبگان را جاری سازند .
اگرچه هیئت رئیسه صرفا” یک تنظیم کننده روابط است و آنچه اصل می باشد خود قوه و سران ۲۹۰ نفره آن است . با این وجود نباید اجازه داد مجلسی که قدرت اول کشور است در چهره ی فرد یا افرادی خاص تعریف شود . نمایندگان محترم اگر می خواهند در چشم موکلین خود بزرگ و موجه جلوه نمایند باید در امور داخلی خود مقررات زیرراوضع نمایند :
۱- هر سال یک هیئت رئیسه و تکرار آن غیر قابل انجام باشد .
۲- انتخاب هیئت رئیسه به صورت دسته جمعی باشد به این صورت که کسی کاندیدای جایگاه خاص نباشد بلکه تعدادی از نمایندگان کاندیدای عضویت در هیئت رئیسه باشند و براساس آرای ماخوذه تکلیف رئیس و سایر اعضا مشخص شود .
در این صورت است که این شاءبه که قحط رجال است و قطع امید باید کرد ازمیان رخت برمی بندد.

دکتر نورالله مریدی