تاریخ : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
4

آشنایی با زادگاه امام خمینی (س)

  • کد خبر : 57678
  • 15 مهر 1393 - 16:43

  هادی قبادی / میرملاس نیوز : در دوران حکومت قاجارها که ایران در آتش ناامنى و ستم مى‏سوخت و شهرهاى ایران جولانگاه دزدان و راهزنان واقع شده بود در شهر کوچک خمین خانه‏اى وجود داشت که دو برج (یکی از برج ها هم اکنون از بین رفته) در دو طرف آن سر برآورده بود. […]

IMG_3180

 

هادی قبادی / میرملاس نیوز :

در دوران حکومت قاجارها که ایران در آتش ناامنى و ستم مى‏سوخت و شهرهاى ایران جولانگاه دزدان و راهزنان واقع شده بود در شهر کوچک خمین خانه‏اى وجود داشت که دو برج (یکی از برج ها هم اکنون از بین رفته) در دو طرف آن سر برآورده بود. این خانه از آن محسن‏خان بود که خود برعکس اکثر خوانین در سر سوداى تجاوز و غارت نداشته و درصدد مقابله و مخالفت با آنان بود لذا در هر برج چند نگهبان بطور دائم حضور داشتند.

محسن خان بعداً این خانه را به فردى واگذار کرد که محبوب مردم بود و خوى شرارت نداشت. این شخص مرحوم سیّد احمد، جد امام راحل بود که تازه از نجف به خمین مهاجرت کرده و در این شهر رحل اقامت افکنده بود. این منزل در محله لب رودخانه یا محله رازى در شرق خمین واقع شده و به دلیل مجاور بودن با دروازه چهارسوق مسجد جامع و وسعت نسبتاً زیاد، از اصیل‏ترین محله‏هاى بافت تاریخى شهر محسوب شده و به عنوان قلعه‏اى کوچک در این محله واقع گردیده است.

طول و عرض حیاط منزل تقریباً مساوى و مساحت آن کمى بیشتر از چهار هزار متر مربع وسعت دارد و در پانزدهم ربیع الاول ۱۲۵۵ ه. ق به مبلغ صد تومان از صاحبش خریدارى شده است. عمارت شامل اندرونى، بیرونى، باغ و … مى‏شود که طبقه بالاى آن بعدها توسط آقا مصطفى موسوى (پدر بزرگوار حضرت امام) بازسازى شده است.

 

beyt-emam-b

 

در یک سوى حیاط کرتهاى سبزى و صیفى‏جات است که مصرف مهمانان و اهل خانه را تأمین مى‏کرده و در میان کرتها و کناره‏هاى دیوار درختانى وجود دارد که هم میوه داشته و هم سایبانى براى اهل منزل محسوب مى‏شده است و حوضى به شکل قلب هم در وسط حیاط خودنمایى مى‏کند. دو عمارت به هم چسبیده حوض را در بغل گرفته که در یک عمارت اتاقهاى همسر و فرزندان قرار داشته به نام اندرونى و در عمارت دیگر اتاق هایى براى پذیرایى از میهمانان به نام بیرونى. صحن این خانه خاموش و ساکت در زیر بارش باران و تابش آفتاب با دیوارهاى کهن درد دل مى‏کند، زیرا خاطرات خوش و ناگوارى را در خود جاى داده است.

آجرهاى کف حیاط هنوز باقى هستند ولى عبور از تاریخى نسبتاً طولانى و قدیمى یکصد و هفتاد ساله از آنها رنگ و رویى باقى نگذاشته و سخت فرسایش یافته‏اند.

خانه‏هاى خشت و گلى اطراف به مرور ایام جاى خود را به بناهاى نوساز داده‏اند، تنها زادگاه امام است که با مختصر تعمیراتى به همان سبک سنتى قدیمى و معمارى جالب که از هویت بومى و دینى حکایت دارد نظر هر فردى را به سوى خود جلب مى‏کند. در معمارى این بناى قدیمى زیبائی هاى هنر معمارى اسلامى، ایرانى را به وضوح مى‏توان دید که ما براى پرهیز از تفصیل زیاد از آن گذر کرده فقط به یک جنبه از آن که وجود تقارن در ساختمان است مى‏پردازیم.

 

PDA17012

 

در سیماى ظاهرى عمارت، اجزا و عناصر بسیارى قرینه‏سازى شده‏اند. این ظرافت از دو سوى دو طرف در ورودى بنا گرفته تا عرصه‏هاى داخلى بنا، همه جا دیده مى‏شود. مثلًا در یکى از هسته‏ها، ایوان و اتاقهاى جنوبى داراى سیماى متقارنى هستند. به طورى که یک در ورودى که با شیشه تزئین شده و ارتفاع بیشترى نیز دارد در وسط واقع شده است. و در هر سوى آن با فاصله یکسان و به ترتیب یک در بدون شیشه وکوتاه‏تر، یک پنجره و نهایتاً یک پنجره بزرگ قرار دارد. این وضعیت باعث شده تا هر دو سوى در ورودى اصلى شبیه به هم و متقارن باشد.

هم‏چنین نماى ظاهرى تالار و ایوان شاه نشین، داراى تقارن است به گونه‏اى که یک در عریض ورودى در میان ایوان قرار دارد و در هر دو سوى آن با فاصله یکسان و به ترتیب یک ستون چوبى، یک ستون آجرى و دو ورودى کوچک‏تر قرار گرفته است. در پائین ایوان نیز دالانهاى شبستان و نورگیرهاى آن با هم داراى تقارن هستند به نحوى که پله عریض و بلندى در وسط قرار دارد و در طرفین آن یک نورگیر، دو دهنه دالان و یک ستون با فاصله تقریباً یکسان قرار دارد. این تقارن و هماهنگى براى جبهه دیگر تالار که رو به هسته دیگرى دارد، عیناً تکرار شده است. این تقارن در اکثر فضاهاى خانه دیده مى‏شود.

امام خمینى در بیستم جمادى الثانى سال ۱۳۲۰ ه. ق ( اول مهرماه ۱۲۸۱ ه ش ) هم زمان با سالروز میلاد خجسته کوثر ولایت دخت گرامى پیامبر (ص) در این خانه متولد شده و مدت نوزده بهار از عمر شریف خود را در این بیت گذراند. لازم به توضیح است که این بیت میراث پدرى حضرت امام بوده و متعلق به همه خواهران و برادران ایشان است و اطلاق بیت امام به مجموعه همه بیرونى و اندرونى صحیح نیست چون بخش کوچکى از آن متعلق به ایشان بود و مابقى از آن سایر فرزندان مرحوم شهید سید مصطفى موسوى خمینى است.

این بیت هم‏اکنون با بیش از ۱۷۰ سال قدمت توسط سازمان میراث فرهنگى کشور به عنوان یکى از آثار ملّى به ثبت رسیده است و به یک مرکز زیارتى و توریستى تبدیل شده و در طول سال هزاران نفر به بازدید از آن مى‏روند. به همین رو با خرید بخشى از زمینهاى اطراف این مکان توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى اقداماتى براى تبدیل این مکان به نگارستانى در وسعت ده هزار متر آغاز گردیده است.

بناهاى پیش‏بینى شده در این مجموعه عبارتند از:

الف ـ نگارستان امام که قسمتى از وسایل شخصى و آثار امام در آنجا به نمایش گذاشته خواهد شد.

ب ـ خانه فرهنگ شهر خمین که محل تجمع اهل فرهنگ و هنر آن منطقه خواهد بود.

ج ـ انجمن ادبى خمین‏

د ـ کتابخانه‏

ه ـ هنرکده: در این هنرکده هنرهاى مختلفى از قبیل عکاسى، نقاشى، خط ، داستان‏نویسى و … آموزش داده مى‏شود.

این نوشتار پیشتر درنشریه وادی ( ویژه نامه اماکن منتسب به امام خمینی ) نیز چاپ شده است.

 

 

لینک کوتاه : https://www.mirmalas.com/?p=57678

برچسب ها

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 4در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۴
  1. سپاس از قلم زیبا ونکته سنج شما

  2. از نگارش زیبای شما کمال تشکر و قدردانی را دارم.بسیار مفید وارزنده بود.

  3. باسلام و تشکر از توصیف هنرمندانه و قلم زیبایتان در مورد یک اثر معماری منحصر به فرد ، اما این مکان بیش از این دارای کارکردی مقدس و هم اجتماعیست . ارزش این مکان بیش از هر چیزی محل طلوع نور بودنش هست . گفتنی ست از نظر اجتماعی این مکان در دوره های ناامنی و تهاجم یاغیان و خوانین دیگر مامن و محل پناه مردم خمین بوده است . معماری قلعه گونه و فضای گسترده آن به مردم خمین این امکان را می داد که هم در آن پناه گیرند و هم به خوبی از خود دفاع نمایند .

  4. سلام بر حاج آقا قبادی …. بسیار زیبا مختصر و مفید بود متشکرم

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.