باز بوی محرم می آید آسمان و زمین را غمی فرا گرفته است که آدمی را خواه ناخواه به یاد آنروز می اندازد.آنروز که او مشتش را از خون گلوی خردسالش پر میکرد و به آسمان میپاشید. روزی که دخترکش برای آخرین بار از او درخواست نوازش کرد. آنروز که وقتی بر بالین برادر بی دستش حاضر گشت اندوهی بر پیشانی اش نشست که هیچگاه زایل نشد…آدمی را به یاد روز عاشورا می اندازد.
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]