امام خمینی ( ره ) : خون شهیدان ما امتداد خون پاک شهیدان کربلاست.
[1]
مردی صبور و آرام:
شهید سید حسن مراد زمانی فرزند مرحوم سید شاهمراد زمانی، در سال ۱۳۳۲ شمسی برابر با ١٣٧٢ قمرى در روستای مله خان، از توابع بخش مرکزی شهرستان دلفان واقع در استان لرستان دیده به جهان گشود، او سومین فرزند خانواده‌ای هفت نفره بود. زندگی سید شاهمراد (پدر شهید زمانی) مانند بیشتر سادات منطقهٔ مله خان بسیار ساده و بی‌آلایش بود و همین امر در نوع نگاه شهید زمانی به زندگی، بسیار تاثیر گذار بود. زندگی در روستایی کوهستانی با ساختاری پله کانی و بافت سنتی در کنار طبیعت دلنشین و خوش آب و هوا، از او مردی صبور و آرام ساخته بود.
شهید مهربان:
این شهید بزرگوار از همان ابتدا و در دوران نوجوانی و جوانی نشانه‌های بلوغ را در تفکر و نگاه خود نشان می‌داد، خواهر شهید دربارهٔ او می‌گوید: «حسن بسیار مهربان بود و هربار فردی به ضعیفی زور می‌گفت حسن به شدت با آن فرد برخورد می‌کرد و نسبت به این قضیه حساس بود.«
نشانه‌های ایمان و اخلاص:
جوانی این شهید عالیقدر مصادف شد با اوج گیری فعالیتهای امام خمینی(ره) و شروع انقلاب اسلامی، ایشان از همان ابتدا به همراه برادر بزرگ‌تر خود در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کردند و در این راه شور جوانی و ایمان را، با پیروی از ولایت به هم آمیخته بودند، تا نشانه‌های ایمان و اخلاص را بیش از پیش نمایان سازند.
نماز اول وقت:
«شهید زمانی» نسبت به اقامهٔ نماز بسیار حساس بودند و همیشه سعی می‌کردند نماز را در اول وقت ادا کنند و اهمیت این موضوع را با نکته سنجی و ریز بینی خاص، خطاب به خانوادهٔ خود و نسل بعد، در وصیتنامهٔ پربار و صمیمی خویش اینگونه ذکر کرده‌اند: «مساجد را همیشه با صف‌های نماز ِ خود پُر کنید زیرا منافقین از اتحاد و همدلی مسلمین در مساجد و مراسمات مذهبی می‌ترسند».
اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱:
کم کم زمان هجرت فرا رسیده بود، خواب‌ها و دلشورهای شیرین همسر و خواهران «شهید زمانی»، نویدبخش این بود که زمان وصال نزدیک است و او بایستی راهی میدان‌های نبرد حق علیه باطل شود. اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ بود، شهید همراه با دوست دیرینش «جانباز مرحوم سید نبی الله حسینی» راهی «عملیات بیت المقدس» می‌شود؛ عملیاتی که به عنوان مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عملیات نظامی در دفع تجاوز از کشورمان و نقطه عطفی در تاریخ دفاع مقدس قلمداد می‌شود.
[2]
دهم اردیبهشت:
شب دهم اردیبهشت ماه است و ساعات به کندی می‌گذرد! مشتاقان پیروزی و شهادت، بی‌صبرانه در انتظار خلق حماسهٔ پایمردی و ایثارند. شهید در این شب فراموش نشدنی وصیت نامه‌اش را می‌نویسد و بعد از آن به مناجات و راز و نیاز با معبود خود می‌پردازد؛ تا اینکه در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد عملیات، با رمز و نام مبارک «یا علی بن ابیطالب (ع)» آغاز شد.
شهادت همچون فرزند جدش:
سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۲/۲۰ شهید زمانی در حالی که آخرین گلوله‌های RPGرا آمادهٔ شلیک می‌کرد با اثابت گلوله به گلویش، همچون علی اصغر (علیه السلام)، فرزند جد بزرگوارش، با شلیک دشمن بعثی در سن ۲۹ سالگی به شهادت رسید.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
تهیه و گردآوری: سید مجتبی حسینی (وبلاگ راه شهیدان راه آسمان)