الهام خوشنام وند / میرملاس :
مدیریت محترم وب سایت تأثیرگذار میرملاس نیوز سلام علیکم.
ضمن سپاس از شما که با انتشار گزارش ” کدام اداره منابع طبیعی” به قلم اینجانب، واکنش های مخاطبان نکته سنج و جوابیه اداره منابع طبیعی وآبخیزداری کوهدشت عملاً فضای ارتباطی را بین مردم، مسئولان و رسانه ها ایجاد نمودید؛ مطلب زیر جهت پاسخ به برخی ابهامات موجود در جوابیه ی مذکور ارسال می گردد. خواهشمند است نسبت به انتشار آن به نحو مؤثر عنایت لازم را مبذول فرمایید:
جای خوشحالی است که رسانه ها، مردم و مسئولان منطقه چنان به مقوله ی محیط زیست حساس هستند که هیچ خبر یا گزارشی را بدون واکنش، نادیده نمی گیرند اما بر ماست که اجازه ندهیم حق و حقیقت در زیر لوای الفاظ، پنهان یا دوپهلو بماند. مطلب “کدام اداره منابع طبیعی” علیرغم لطف مردم، گویا به مذاق مدیریت محترم منابع طبیعی وآبخیزداری شهرستان کوهدشت خوش نیامد که جوابیه ای نسبتاً تند را از طریق وب سایت میرملاس منتشر نموده اند! این حق ایشان است که نقد مرا -که قطعاً خالی از اشکال نیست – نپذیرند اما با مطالعه ی جوابیه به وضوح می توان فهمید که تلاشی بی حاصل است برای کتمان موضوع و زیر سؤال بردن نیت اینجانب و همراهانم! شاید اگر به خاطر دفاع از تفکر حفظ منابع ملی و سرزمینی نبود؛ باوجود این که در جوابیه، هدف ما تحت عنوان “نیت و انگیزه های نامعلوم” زیر سؤال رفته، در مقام دفاع از خود به عنوان نگارنده، لازم نمی دانستم حتی یک کلمه بنویسم زیرا بهترین دفاع از عملکرد خودم را همان کامنت های مخاطبان فرهیخته ی میرملاس نیوز می دانم و بیشتر از آن را توقع ندارم.
و اما مدیریت محترم منابع طبیعی وآبخیزداری شهرستان کوهدشت! امیدوارم موارد زیر مورد توجه شما هم قرار گیرد:
۱- تفسیر هر کدام از ما درباره “مطلب منتقدانه” یا “سیلی نامهربانانه” متفاوت است. این که انتشار نوشته ای خلاف خواست یا به نوعی به ضرر فرد یا ارگانی باشد، لزوماً سیلی به حساب نمی آید. نوشته “کدام اداره منابع طبیعی؟!” برگرفته از واقعیتی است که با سندیت روز نهم دی ماه۹۳ و به شهادت چندین نفر اتفاق افتاد. ای کاش شما از فرصتی که این نقد به ظاهر ” سیلی” در اختیارتان گذاشته است مدبرانه تر استفاده می کردید.
۲- این که فرموده اید موضوع مربوط به ۳ ، ۴ ماه قبل است و انتشار آن معلوم نیست با چه هدف و انگیزه ای بوده؛ باید عرض کنم: اولاًدرست است که انتشار این واقعه چند ماه بعد از اتفاق بوده، اما اعتراض به سوختن، همان لحظه و پیگیری از اداره متولی، ده دقیقه بعد از آتش سوزی بود. ثانیاً انگیزه نویسنده هرچه باشد بی توجهی شما را به تذکر شهروند مسئول توجیه نمی کند. با این توضیح باید بگویم بنده در ابتدا، پیگری خود و خانواده ام را در حد همان دوندگی روز اول، کافی می دانستم ( و طبق اقرار شما در جوابیه، گویا همان اعتراض ما منجر به خاموشی آتش و نسوختن کامل درخت شده است) تا اینکه تاکید اخیر رهبر انقلاب مبنی بر لزوم حراست از محیط زیست سرمشقی شد که به اهمیت موضوع – نه از دید خودم که بسیار درباره اش حساسیت دارم که، از دید مقام اول کشور– پی ببرم. بنابراین طبق وظیفه انسانی و اسلامی، خود را ملزم به نگارش مطلبی درباره آن اتفاق تلخ نمودم. ضمن اینکه به نظر نمی آید مرور زمان از اهمیت نشر مقاله درباره محیط زیست بکاهد.
۳- ناراحتی و نگرانی اصلی بنده و دیگر دوستداران طبیعت، علاوه بر نابود شدن جنگل ها، برخی سهل انگاری های متولیان است که حساسیت و پیگیری های مصرانه مردم و رسانه ها درمورد پاسخ گویی و عمل گرایی آنان در حیطه کاری شان، نه تنها تشویق نمی شود که در مواردی با زیر سئوال بردن نیت آنها سرکوب هم می شود واین خود یک اهمال کاری بزرگ است که نهال فرهنگ همیاری مردمی را هنوز جوانه نزده، بسوزانیم! حتی با جملات ضد ونقیض، مثلاً در جوابیه شما ادعا شده است که زمینمورد نظر ، مالک آن، فاصله اش تا مرکز شهرستان و تعداد درخت های بلوط آن شناسایی شد ه و خوشبختانه درختی سوخته نشده است!!! اما بلافاصله در پاراگراف بعدی گفته اید:” خوشبختانه بررسی ها نشانگر آن است که درخت، آسیب جدی ندیده است”!!! آیا این اعتراف خودتان به صحت موضوع، نیت ما را تطهیر نمی کند؟
۴- تئوری متولیان امر در کوهدشت مبنی بر سرزنش بنده و همراهانم به خاطر عدم برخورد عملی با فرد آتش زن، بسیار جالب است. آیا اگر در جریان ورود بدون اجازه ما به ملک غیر برای خاموش کردن آتشی که آتش زن، فاتحانه آتش برافروخته اش را نگهبانی می داد، با توجه به نزدیکی روستای محل سکونت وی؛ درگیری و نزاعی احتمالی پیش می آمد خود همین آقایان نمی فرمودند:” مگر این امور متولی رسمی و قانونی ندارد؟ شما به چه اجازه ای وارد حیطه کاری اداره ما شده اید و اعمال قانون نموده اید ؟” بدیهی است طبق قانون، تمام مسئولیت کیفری و حقوقی اعمال خودسرانه قانون بر عهده گروه ما بود نه اداره مربوطه.
۵- بهتر بود اگر امروز به جای پرتاب نیزه ی مسئولیت به زمین شهروندان – که منکر مسئولیتشان در حد قانون نیستم- صادقانه به اتفاقِ افتاده اذعان می کردید و اهمال آن روزتان را فقط با همان تعابیر کمبود نیرو و امکانات تشریح می کردید نه تحقیق و تفحص در اینکه تذکردهنده کیست و گزارشگر کجاست و نیتشان چه بوده و نقشه ی بعدیشان چیست؟! چه بسا یک عذرخواهی صادقانه آب رفته از ارزش کاری شما و دیگر زحماتتان را به جوی بازگرداند.
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم جامه ی کس سیه و دلق خود ارزق نکنیم…
آرزومند بختیاری شما: الهام خوشناموند