غزل لکی

درود به جناب مجتبای گرامی.
سپاس که توجه داشته اید.
در خصوص صحبت هایتان و انتظارتان برای جواب قانع کننده ی بنده ، به رسم ادب پاسخی مینویسم که امیدوارم قابل قبول باشد و شما نیز با در نظر گرفتن منطق و تفکر بر روی مطالب با آن برخورد کنید.
بسیاری از مباحثی که مطرح کرده اید نه در مورد من صدق می کند و نه به نقد من ارتباطی پیدا می کند.
این که شعر موفق عمل کرده به قول شما ، یا خیر ، یک مسئله ی نسبی ست و سلیقه افراد بخشی از این نتیجه گیری را رقم می زند. ممکن است شعری از شاملو ، فروغ ، حافظ ، لورکا، بورخس، شیمبورسکا و دیگرانی دیگر ، به مذاق شخصی یا اشخاصی خوش نیاید اما شعر یک شاعر درجه چند در عصر مشروطه او را به وجد بیاورد و چه بسا گریبان بدرد پس از خواندن آن.
من جایی از نوشته ی خودم ذکر نکردم که واژه یا واژه هایی را متوجه نشدم که کسی بخواهد از آن برداشت باکلاس یا بی کلاس بودن بکند. اتفاقن در این شعر آنقدر واژه ها مانوس و واضح و زودفهم هستند که افراد با کلاسی که شما می فرمایید نیز آن را متوجه می شوند. چه رسد به کسانی مثل من، که نه تنها این واژه ها را فراموش نکرده ام و به هلاکتشان نرسانده ام بلکه در مورد بسیاری از آنها پژوهش کرده ام و در اشعار بومی خودم بسیاری از فراموش شده های آن را احیا کرده ام.
اگر به نوشته و نقد من رجوع کنید و با دقت بیشتری بخوانید خواهید دید که برعکس بسیاری از نقدهای غلامم چاکرم استاد عزیزم ، کاملن فنی و منطقی ست.ما اول باید نقد فنی را بشناسیم و تعریفی از آن داشته باشیم بعد یک نقد را منطقی یا غیر منطقی قلمداد کنیم. که در غیر اینصورت آن نقد دوم در مقام بی منطقی محض خواهد بود. کاملن هویداست که من در رابطه با موارد و عناصر فنی شعر صحبت کرده ام نه برداشت های شخصی و بی اساس. من از هجایی بودن شعر لکی گفته ام و در مورد آن دیدگاه شخصی ام را نیز در پرانتز نوشته ام. در مورد ایماژ و تصویرسازی در شعر گفته ام که بحثی کاملن تکنیکی ست.بحث ذهنی بودن شعر از مباحث مهمی ست که شما را ارجاع می دهم به کتاب بسیار مفید و ارزشمند رضا براهنی با عنوان “جنون نوشتن” برای پی بردن به اهمیت این موضوع(که البته این کتاب به شدت نادر است اما بنده حاضرم در اختیار شما قرارش دهم به شرط خواندن و بازگرداندن). مبحث ارتباط و عدم ارتباط از نکات کلیدی در بحث هنر و ادبیات و به طور خاص شعر است. بحث قافیه محوری شعر نیز بحثی فنی است که با رجوع به کتاب های پایه ای چون کتاب های سیروس شمیسا یا اساسی ترش، دکتر کدکنی، می شود مباحث چشمگیری از آن دستگیرمان شود.
ضمن اینکه در آخر باید بگویم من هم نظرم این است که شعر خوبی ست. اما بر هر شعر خوبی هم یک سری نقدها ممکن است وارد باشد کما اینکه شعر بزرگانی باشد که در بالا اسمشان آمد. و نیز اینکه هر شعر خوبی می توانسته شعر بهتری باشد و یا می توانسته تبدیل به یک شعر عالی بشود. حال با توجه به میزان توانایی و قدرت پرداخت شاعرش این نسبت موفقیت در بین شاعران متفاوت، متفاوت است.
از این نکته هم نباید گذشت که هر کدام از ما و مخاطبین دیگر ، شعر را بر اساس قدرت ذهنی خود و میزان اندخته ها و داشته های خود می سنجند و می طلبند و از آن لذت یا بهره می برند. هر کسی از یک سطح کار راضی می شود و ممکن است مخاطب عزیزی مثل شما این شعر را یک شعر “موفق عمل کرده بداند” اما مخاطبی دیگر آن را اصلن شعر نداند و کسی مثل من آن را شعر خوبی بداند.
به قول خواجه ی شیراز :
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک …
تندرست باشید و دانشمند

محضر دوست ندیده و نشنیده کیوان سلام
سلامی که با اندکی اندوه همراه است…اندوهی که ناشی از آن است که ما به جای تشویق و ترغیب نخبگان و هنرمندانمان به دنبال تخطئه و بازخواست آنانیم و این درد روزگار ماست. این درد شهر ماست درد استان ماست و درد ایران ماست. کیوان عزیز مرتضی مردی اندوهگن با خروارها بار اندوه بر شانه های نحیفش برای این مردم و رنج های مردم بسی سروده است و مویه کرده است. وقتی که می گوید : من درد دارم درد دارم درد دارم…همشهریانی خسته و شبگرد دارم…او یک خدایگان است با یک یگان مغموم … او یک خدایگان است با یک خدای خسته…من نمیدانم کجای کار ایشان از معیارها و مترهای فنی نقد به دور بوده که سزاوار توهین! و تحقیر شما بوده است.متاسفانه شعر شناس نیستید که اگر بودید دوبیتی لکی زیبای این شاعر گران سنگ ایران زمین را ترویج اعتیاد نمی دانستید.حتما از منظر شما خیام که می گوید : ما با می و معشوقه از آنیم مدام…بوالهوس و اهل عیش و عشرت است!!! به خود بیائیم که خاک ما اینسان و با این گونه اندیشیدن آباد نخواهد شد.
غم مباد….

جناب آقای کیوان اگر شما از شعر لکی کوهدشت باخبرهستید وشعر بچه های کوهدشت رو می شناسید چرا کسی از شاعران ومخاطبان بانام شما آشنا نیست؟ جناب کیوان کسی جلوی فعالیت شما رو نگرفته و انجمن ادبی به روی همه باز است اما اگر چیزی در چنته نداشته باشی تقصیر دیگران نیست.شمااگر شاعر باشید خودبخود صدامی کنید وشعر امثال مرتضی هم کاری به رشد شما ندارد.صدای شما معلوم است از جای حسادت و تنفری حاکی از شکست برمی آید وگرنه لازم نبود پشت نام مستعار پنهان شوید وعربده بکشید.اصلا به تو چه مربوط شعر دیگران چطوراست واصلا به تو چه مربوط کسی شعر دیگری رو نقد می کند؟اگر ته پیاز ادبیات هستی چرا به حال محرومیت بچه های ادبی گریه نمی کنی وآمده ای اینجا عربده ی جاهلانه می کشی؟ همان مصراعی از مرتضا رو که مثال زدی معلوم است چنان در همت ریخته است که آه نمی توانی کشیدن از حسادت وبه دلت مانده چنین مصراعی از ذهن کجت عبور کند.بچه های ادیات کوهدشت سال هاست همدیگر رو می شناسند وشعرشان را مردم می شناسند لازم نیست شما معلم تربیتی ادبیات شوی و از طرف سازمان مبارزه با مواد مخدر حرف بزنی.اگر شاعر بودی به محتوا گیر نمی دادی واز زیبایی های آن دوبیتی حرف می زدی.باانگشت گذاشتن روی محتوای تکان دهنده ی آن دوبیتی معلوم کرده ای که اهل ادبیات نیستی وچیزی از نقد نمی دانی.درنهاین گله ی من از تو این است که چرا مشخص نکرده ای کیوان کیست؟کدام کیوان؟کیوان کی؟ این شاعر کیست که کسی هنوز اورا نشناخته است؟که با یک حرف تمام ادبیات جهان را در شیشه ی لورکا و…شکست ونابود کرد؟این کیوان باید یکی از نوابغ ادبی جهان باشد که لورکا را به کاهی می بیند! یا آن قدر بزرگ باید باشد که اجازه نمی دهد کسی هویتش را بداند….

(توضیح : این کامنت قبل از مشاهده ی کامنت شخصی با نام کیوان نگاشته شده و جواب ایشان نیست. چون بحث در رابطه با موضوعاتی که مطرح کرده اند اصلن مناسب فضای سایت نیست و من ترجیح میدهم پاسخ ایشان را نداده و احساس میکنم اگر پاسخی برای ایشان وجود داشته باشد دیگران باید بگویند . در نهایت دیگران در مورد شخصیت ها و توانایی ها قضاوت می کنند . ما اینجا به مسائل انسانی توجه داریم و فعالیتمان اینجا فنی و به دور از حرمت شکنی است. از مدیر سایت هم تشکر می کنم که فضا را دموکراتیک اداره میکند.)
سلام جناب ناشناس (مجتبی)
کاش خواهش مرا در مورد برخورد منطقی و توام با تفکر ، با حرف هایم می پذیرفتید و جبهه ای عمل نمی کردید. یعنی در میان تمام حرف ها و نقد های من حتا یک حرف منطقی وجود نداشت؟(البته ممکن است نباشد) خب اینجا بیشتر آدم شک می کند که اصلن به آنها فکر شده باشد، چه رسد به اینکه در مقام پذیرش قرار گیرند.
البته وقتی شما مثل آب خوردن ، لورکا و شاملو وبورخس وشیمبورسکا را تابوهای شیشه ای قلمداد می کنید و آنها را خدایگانانی علم شده بر می شمرید ، بدیهی است که مرا نیز منتقدی بدون منطق یا غیر منصف بدانید.(تازه با لطف و عنایت به من نگاه کرده اید)
به نظرم شما همین روند مطالعاتی را دنبال کنید و عدم احساس نیازتان به اسامی بالا را با همین میزان توقع جبران کنید و بنده نیز در میان مشغله هایم (که البته امری کاملن خصوصی ست) به مطالعه ی این تابوهای شیشه ای می پردازم.(شاید روزی به نتیجه ای شبیه شما رسیدم) چون من نه سعی در محکوم کردن طرف مورد بحث را دارم نه توانایی این کار را. اما می توانم عقیده و نظر خودم را داشته باشم. درست مثل شما و هر کس دیگر.
از اسد عزیز به خاطر غزلش و حمایتش و از کیوان مستعار هم به خاطر لطفش سپاسگزارم.
تندرست باشید