غزل لکی

^[1]

 

 

 

غزل لکی از  اسداله  آزادبخت  :

 

 

وا دی نموشی کوم دیار پا دی نموشی کوم ویار

 

 

تینی پر گرته چوچه پِل پِل وپِل پِل مایه هوار

 

 

سیلِ هنام ارَ مَکی بالوش خم دی واز نکه

 

 

چرخ دو چَمت کشتمِ سی و تریک هرچو داوار

 

 

مَنیشمِ برزی سیل سیلِ بیونِ چملت

 

 

ایواره دل تارَ مکم بوری گلار بوری گلار

 

 

هوله مَکم دشت درّک مَگلمو راسا مکم

 

 

هنا هنا هنا مکم یخه هنام ها دس بنار

 

 

کوه وکمر بی کش دنگ مَتکنی گوش دوچم

 

 

دس ودَمم مونه یکی قووه مکیشم تا مخار

 

 

پشت سرم تَریکیه که متونم بامه دوما

 

 

مَپل سیل تووه تووه مَپیچمه وَرَ نثار

 

 

گُرّه دلم پاک مکم مَمالمی وَ وَر گپا

 

 

چممَ منم اِ ژیر پا مَمیژمت هرچو انار

 

 

گِری بوسا هنام بگِر مرچَنه هر هنا بکم

 

 

توبینسه لیلی دل مه بیمسه دنونِ مار

 

 

قلا قلا قلاقلا قیرِ قَرت سر بردمی

 

 

پری پری پری پری پریِ پنجره خمار

 

 

آزِ بی آزی ار دلم ماینه نوم خاو هم مَگلم

 

 

دنگ هاوارم کوت نکه گلار گلار گلار گلار.