سعید جمشیدی / میرملاس :
در عالم علوم ارتباطات مفهوم جنگ روانی واژه ای آشناست که موارد استفاده متعددی دارد. مفهومی که در بر دارنده نوعی منازعه است که برای پیشبرد آن از ابزار تئوری به عنوان کارآمد ترین ابزار استفاده می شود. نگاه علمی به این موضوع و ایجاد اندیشکده های متعدد،نشان از اهمیت این حوزه در جهت تئوریزه کردن سیاست کشورها با استفاده از شبکه های خبری و در پشت صحنه تئوریسین ها دارد.
در بحث مربوط به اقدام شبکه الجزیره نیز رگه هایی آشکار از این نوع قابل مشاهده است، که ما به ذکر دو نمونه از آن به صورت اختصار اکتفا می کنیم.
رسانه ها معمولا در چارچوب جنگ روانی از دو تئوری کاشت و برجسته سازی بیشترین استفاده را می برند. کانون های خبر رسانی تلاش دارند با ایجاد افکار مورد نظرشان در ذهن مخاطب(تئوری کاشت) و پرو بال دادن و بزرگ نمایی آن موضوع(تئوری برجسته سازی) در راستای اهداف خود،مخاطبی را که منفعل فرض کرده اند به سمت و سویی که تمایل دارند بکشانند.
نظر سنجی افکار عمومی به سبب مقبولیتی که در محافل علمی دارد ابزاریست که با طرح سولاتی جهت دار می تواند مورد استفاده کانونهای خبری قرار گیرد. چرا که مستند شدن موضوع به درصد بالایی از تایید مخاطبان به مسئله مورد نظر می تواند به اهداف سیاسی پشت پرده وجهه علمی نیز بدهد.
فارغ از اینکه نتیجه نظرسنجی شبکه الجزیره(۸۴%موافق تشکیل این ارتش) خود محل تردید است! به فرض پذیرش چنین آماری پاسخ این گستاخی شبکه الجزیره را در راستای تنویر افکار عمومی و در هماهنگی با فضای مجازی به مخاطبان عزیز می سپاریم.
بنده به عنوان یادآوری فقط به تشکیل ائتلافی از ۳۶ کشور در جنگ تحمیلی در مقابل کشورمان و نتیجه آن و نیز جنگ های ۶ روزه اعراب علیه رژیم اشغالگر قدس در آن زمان با جمعیتی کمتر از ۱/۵ میلیون نفر و باز نتیجه آن در سالیانی نه چندان دور اشاره میکنم. موضوعی که به گواهی بزرگترین استراتژیست های جهان تغییر روند آن تنها با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران آغاز شد، و اگر نبود رشادتهای فرزندان این مرز و بوم شاید پایتخت های آنها اکنون نامی عبری داشتند و آرزوی نهفته در طرح از نیل تا فرات اکنون جنبه عینی به خود گرفته بود.