رضا حسنوند (شوریده لرستانی )
وریزن ورگه جارودن
××××××××××××
وریزن ورگه جارودن دیری دلدل سواری مای
خملتو کل دیه پارودن وهاری نو وهاری مای
دیاه توز قیقاچی مریتی کاوسواری که
گذریا روژل سختی خوشی کل روزگاری مای
ای ایل مه اوجاخی توریواس بن راخی
حنکی روژل داخی یکه وه روی هزاره مای
مذانم بیقرارینو چیه مه ری نو وهارینو
شکت ار پابنارینو قرار بیقراره مای
چیه مه ری حیه رحیه ره تاوم شویایه راحت ئو خاوم
فره تاجیل و پرتاوم موشن حیه ا نساره مای
یه داری درد بیماره چراخ روژل تاره
دلم آشفته بازاره امید هر خماره مای
رم کت سم سواری مای مسافر بیقراری مای
شنفدم ای ملا دیمو گه وارث ذوالفقاره مای
مذانم ای مه دلگیری یسه ای مه فره دویری
ریه می که ار منو پیری بیلابوشن سواره مای
شعر نو
باسلام خدمت دوست عزیز م جناب اقای حسنوند عالی بود
جناب گراوند کجای این غزل شعرنو است؟ عجب!
سلام وعرض ادب
حسنوند از سرمایه های ادبی استان است
مشاهیر لک را آسان نباید گرفت…درود بر شما استاد فرهیخته
با اینکه از خواندنش لذت بردم اما این شعر سطحش پایین تر از سطح شعرهای خوب آقای حسنوند است.
گذشته از نقاط قوتش که حتما دیگران اشاره خواهند کرد، به نظرم:
مقداری حشو و زاید زیاد دارد.
از نظر بیان، تا حدی دنباله رو ساختار زبان فاسی است تا ساختار لکی.
زبانش محکم نیست.
حروف اضافه زیاد دارد.
بیشتر با دانش و تجربه ادبی سروده شده تا با حال و هوا
ابروان عرفانی
دل من خسته ای از آهوانت====میان کوچه باغ گیسوانت
به صدها بیت عرفانی می ارزد === دومصراع بلند ابروانت
از نقد زیبای دوست عزیز با عنوان مستعار ناشاعر بسیار ممنونم و امیدوارم از این به بعد نیز لطفش شاملم شود شعر برای خوانندگان است باید پسند آنان باشد
آقای حسنوند دست مریزاد