درود خدا بر شما انسانهای شریف و قدر شناسی که با به خطر انداختن جان عزیز خود ار جنگلها و مراتع این موهبت ناب الهی مراقبت و حفاظت میکنید بشکند دستانِ ناپاکی که با برافروختنِ آتشِ جهل و نادانی جنگلها را به این روز انداخته اند اینجا محل زندگی حیوانات و جانورانیست که از سفرۀ نعمتهای الهی ارتزاق میکنند و سرشان به زندگیِ خودشان است آنها هم مثل ما انسانها زندگی می کنند تولید مثل میکنند برای سیر کردن شکمِ خود و بچه هایشان از این طبیعت خدادادی بهره می برند. چرا نانشان را می بریم ؟ چرا آتش در زندگیِ شان میزنیم ؟ چرا پرندگان وچرندگان این مخلوقات خدا را در آتشِ خشمِ خود می سوزانیم؟ بی رحمانه با آتش و تفنگ و تبر و … به جانِ درخت و گل و گیاه و پرنده و چرنده افتاده ایم بعد هم توقع داریم خدا به ما رحم کند و درِ رحمتش را بروی ما بگشاید!!!زهی خیالِ باطل!! مگر ما رحم داریم که خدا به ما رحم کند؟ درختان را قطع کردیم ، مرابع را به تاراج بردیم ، گلها را زیر پای خود له کردیم ، با نامهربانی و خشونتِ تمام به سخاوت طبیعت پشت پا زدیم ، عَلَمِ چوب هزاره را بر دوش گرفته و با آن دور افتخار زدیم، ، در کنار چشمه ها و آبشارها کمین کرده و پرندگان را که برای بردن قطره ای آب برای جوجه هایشان سر در آب فرو برده بودند کشتیم و داغ قطره ای آب را در دل جوجه هایشان نهادیم،……………………در یک کلمه خود بدست خود درِ رحمت خدا را بروی خویش بسته ایم و خشم خدا را برخود جاری ساخته ایم و این همان سرنوشتیست که با دستان خودمان رقم زده ایم ! خدا عاقبت این سرنوشت را ختم بخیر بگرداند
سرزمینم چی بلی با
زخمی اما سر و بالا…….
.
حیف و صد حیف که این موهبت الهی رو رو با سهل انگاری هر چه تمامتر داریم از دست میدیم…..
درود خدا بر شما انسانهای شریف و قدر شناسی که با به خطر انداختن جان عزیز خود ار جنگلها و مراتع این موهبت ناب الهی مراقبت و حفاظت میکنید بشکند دستانِ ناپاکی که با برافروختنِ آتشِ جهل و نادانی جنگلها را به این روز انداخته اند اینجا محل زندگی حیوانات و جانورانیست که از سفرۀ نعمتهای الهی ارتزاق میکنند و سرشان به زندگیِ خودشان است آنها هم مثل ما انسانها زندگی می کنند تولید مثل میکنند برای سیر کردن شکمِ خود و بچه هایشان از این طبیعت خدادادی بهره می برند. چرا نانشان را می بریم ؟ چرا آتش در زندگیِ شان میزنیم ؟ چرا پرندگان وچرندگان این مخلوقات خدا را در آتشِ خشمِ خود می سوزانیم؟ بی رحمانه با آتش و تفنگ و تبر و … به جانِ درخت و گل و گیاه و پرنده و چرنده افتاده ایم بعد هم توقع داریم خدا به ما رحم کند و درِ رحمتش را بروی ما بگشاید!!!زهی خیالِ باطل!! مگر ما رحم داریم که خدا به ما رحم کند؟ درختان را قطع کردیم ، مرابع را به تاراج بردیم ، گلها را زیر پای خود له کردیم ، با نامهربانی و خشونتِ تمام به سخاوت طبیعت پشت پا زدیم ، عَلَمِ چوب هزاره را بر دوش گرفته و با آن دور افتخار زدیم، ، در کنار چشمه ها و آبشارها کمین کرده و پرندگان را که برای بردن قطره ای آب برای جوجه هایشان سر در آب فرو برده بودند کشتیم و داغ قطره ای آب را در دل جوجه هایشان نهادیم،……………………در یک کلمه خود بدست خود درِ رحمت خدا را بروی خویش بسته ایم و خشم خدا را برخود جاری ساخته ایم و این همان سرنوشتیست که با دستان خودمان رقم زده ایم ! خدا عاقبت این سرنوشت را ختم بخیر بگرداند
علاج واقعه قبل از وقوع باید نمود