محمد سوری / میرملاس :
تأملی جامعه شناختی – روان شناختی بر رفتار سیاسی و انتخاباتی در شهرستان کوهدشت و رومشکان
کوچ نشینی سیاسی ( دوره گردی سیاسی ) کثیف ترین و پلیدترین رفتار سیاسی
پریکلس یونانی : آدمی که به کار سیاسی نپردازد شایسته صفت شهروند بی آزار نیست بلکه باید اورا شهروندی بی خاصیت بدانیم .
در عصر حاضر مهمترین و حساسترین حوزه فعالیت انسان در عرصه جامعه فعالیت سیاسی است و این سخت متأثر از فرهنگ ، اندیشه ، منافع گروهی و شخصی و عوامل اقتصادی هر جامعه است و خود سیاست نیز متقابلاً بر آنها اثر می گذارد و در شکل گیری جهت گیریهای فرهنگی و اندیشه ها و جریانهای سیاسی مؤثر است . آگاهی سیاسی مردم و احساس مسؤلیت آنها در قبال سرنوشت جمعی خویش و حتی نسل آینده کشورشان می تواند سبب بقای جامعه مطلوبشان باشد و زمینه ترقی و تعالی آنرا تضمین نماید ولی اگر چنین آگاهی و احساس مسئولیتی وجود نداشته باشد فعالیت سیاسی چنین مردمی گام گذاشتن در برهوت سیاسی و افتادن در دام شیاطین عرصه سیاست خواهد بود و بجای دفاع از منافع خود و جامعه خویش ابزاری در دست دلالان و نیرنگبازان عرصه سیاست خواهد بود .
جوامعی که دارای حداقل آگاهی و دانش سیاسی هستند ، معیار های زندگی سیاسی ، اداره امور عمومی و گزینش سیاستمداران بویژه نمایندگان در سطح معقول و قابل قبولی نیست و نمایندگان و سایر مسئولین ، مسئول و پاسخگوی اعمال خود نبوده و از انتقادها نگرانی ندارند . لذا در شرایط کنونی بر همه ی آگاهان سیاسی ، اساتید دانشگاه ، فرهنگیان مسئول و دانشجویان و جوانان آگاه فرض است تا در این مسیر با قلم و بیان خود مردم را از این شرایط گمراه کننده بیدار کنند زیرا آگاهی سیاسی مردم و احساس مسئولیت آنها در قبال سرنوشت جمعی خود و کشورشان می تواند جامعه مطلوبشان را رقم بزنند و زمینه بالندگی نسل امروز و آینده را تضمین نمایند و مانع سوءاستفاده دغلبازان سیاسی از عواطف و احساسات مردم شوند لذا اگر چنین آگاهی و مسئولیتی وجود نداشته باشد در آینده ای نه چندان دور جامعه در مسیر تلخی قرار گرفته و خیلی زود فرو می ریزد .
در انتخابات تنها رإی دادن شرط کافی برای مشارکت سیاسی نیست بلکه دانستن پاسخ درست به پرسشهای سیاسی و اقتصادی لازم است . مردم باید بدانند که نماینده و مسئولین شهرشان چگونه عمل می کنند ؟ و نیز باید بفهمند که در پشت سیاستهای خاص چه منافع و چه نیروهایی قرار دارند؟ و نتایج چنین سیاستهایی در سطح خرد و کلان چیست؟ چه کسانی به واقع از سوی آنها انتخاب شده اند؟ و مردم آنها را برای رسیدن به چه هدفهایی برگزیده اند؟ بی توجهی به این موضوعات و ناآگاهی سیاسی در این خصوص بسیاری از اوقات سبب تباهی جامعه و زندگی انسانهای معاصر و آینده می شود .
بزرگترین آفت و کثیفترین رفتار سیاسی در انتخابات ادوار گذشته و حال که مختص شهرستان کوهدشت و رومشکان است کوچ نشینی سیاسی ( دوره گردی سیاسی ) است . کوچ نشینی سیاسی به آن دسته از افراد فعال در عرصه سیاست اطلاق می شود که فعالیت سیاسیشان بر مدار منافع شخصی شان شکل می گیرد و به اصطلاح به نرخ روز نان می خورند و هر بار علی رغم گرایش سیاسی خود هوادار یک جریان سیاسی دیگر می شوند . البته باید در اینجا آن عده از از افراد که مسئولانه و عزتمندانه و با پشتوانه عقلی و علمی مبادرت به تغییر موضع سیاسی شان می نمایند استثنا کرد و مشمول چنین صفتی نمی شوندزیرا تجدید نظر در آراء و اندیشه ها لازمه ی زندگی هر فرد و اجتماعی است و کسی حق ندارد چنین انسانهای آگاهی را سرزنش نماید زیرا این عمل در تمام ادیان آسمانی و مکاتب سیاسی و اجتماعی بشر ی توصیه شده است . بلکه آنانی که که به توصیه ماکیاول مبنی بر اینکه هدف وسیله را توجیه می کند عمل می نمایند و به بیانی دیگر هر جا منافعشان اقتضا کرد بدور از مرام و عقیده سیاسیشان عمل می کنند و از آغاز انقلاب تا کنون به صورت مرضی بر این روش رفتار می نمایند لذا اینانند که باید مورد سرزنش و طعن قرار داد و از دایره فعالیتهای سیاسی کنار زد . کوچ نشینان سیاسی به عشایر کوچ می مانند که برای دستیابی به چرای مناسب برای دامهای خود مدام از یک نقطه به نقطه دیگر کوچ می کنند و همینکه چرایشان به ته دیک برسد بدون تعلق خاطر و دلبستگی به آن مترصد فرصتی هستند تا چرای مناسبتری بیابند تا بار خود را بربندند و بی دغدغه چرایی که رو به اتمام است رها کنند و به چرای چربتری دستیابند . اینانند که معادلات سیاسی را در هم میریزند و بصورت هوادار استیجاری عمل کرده وهر بار در جبهه ای قرار می گیرند که به آن تعلق ندارند . اینان مشارکت سیاسی را در قالب جریانهای اصول گرا و اصلاح طلب نه بر مبنای خط فکری و ایدئولوژی خاصی و نه ناشی از دغدغه خدمت و پشتیبانی از برنامه های سیاسی و اقتصادی بلکه به دلیل توقعات شخصی خود و با دریوزگی جهت اشغال یک جایگاه مدیریتی و کسب منافع مالی و ارضای یکی از تمایلات و خواسته های فردی دست به فعالیت و هواداری از یک کاندیدا می زنند . و اگر شرایط برد را در هر کدام از کاندیداها احساس نمایند فارغ از گرایش سیاسی خود به دست و پای آن افتاده و گرداگرد آنرا حلقه می زنند.
اینانند که منافع مردم و ملت را به بهای منافع شخصی و نامشروع خود لگد مال کرده و مردم را به استحزاء می گیرند . مصداق کوچ نشینی در جریانهای سیاسی شهرستان کوهدشت و رومشکان کاملاً مشخص است و نمی خواهم از حالت بی طرفی خارج شوم و به این موضوع بپردازم علی ای حال به این بسنده می کنم.
در سالهای اخیر دلبستگی و تنفر ، گرایش و گریز ، حسادت و بدبینی مفرط ، فردگرایی و شخصی نگری آشکار و حمایت و طرفداری ناچاری و اضطراری از یک جریان سیاسی همه وهمه متأثر از منافع شخصی در مقابل رقبای طایفه ای و صنفی و …. بوده است که این صفات از مهمترین و بارزترین خصلت های برتر روانی و رفتاری در فعالیت های سیاسی و اجتماعی در شهرستان کوهدشت به شمار می رود .
بعضی از کاندیداها بصورت تجربه این خصلتها را دریافته اند لذا نه با تأکید بر ارزشها و آرمانهای اصیل اسلامی و انسانی ونه با تدوین و ارائه برنامه های سیاسی ـ اقتصادی کارآمد در سطح خرد و کلان برای برون رفت از بن بست ها و معضلات پیش روی شهرستان بلکه با سوء استفاده از اختلافات و تعصبات طایفه ای و صرفاً به قصد مصادره آراء آنها به این رقابتهای قرون وسطایی دامن می زنند .
گذری به کامنتهای موجود در سایت ها خبری و شنیدن گفتمانهای روزانه مردم در کوچه و بازار حکایت از برجسته بودن گفتمانهای طایفه ای و قومی است و این خطر و چالش بزرگی است که در آینده دامن گیر این شهرستان در انتخاب یک نماینده شایسته و توانا در انتخابات آتی است .
آشوبهای انتخاباتی و حمله دون شأن طوایف صاحب نام و شریف که توسط عده ی معدودی متعصب و پرخاشگر و فاقد ریشه طایفه ای به سمت رقبا ی سیاسی به قصد برهم زدن قواعد و معادلات سیاسی و بدنام کردن طوایف بزرگ و با سابقه درخشان همه نشانه ظهور مجدد اختلافات قومی دوران بربریت است و تأسف بارتر این است که این عده با تحریض بعضی از فعالین سیاسی و لبخند رضایت بخش و تأیید کننده بعضی کاندیداها نسبت به عمل شنیع این عده همراه است .
دخالت دادن گرایشها و تعلقات طایفه ای در امور سیاسی از سوی هر فرد و گروهی که باشد محکوم است و شایسته مردم متدین و فهیم نیست که در دام چنین بازیگران هزار جهره ای قرار گیرند زیرا چنین عقیده ای نه با اسلام ناب سازگاری دارد و نه مقبول هر انسان منصف و حقیقت بینی است الا موجب بازار گرمی و بعضاً توفیق کسانی می شود که فاقد هر نوع اندیشه اصلاحی و برنامه اقتصادی کارآمد است لذا چیزی که دغدغه و مطلوب آنهاست ورود مردم به بازیهای طایفه ای و گل آلود کردن مشارکت سیاسی مردم به نفع خود است.