” ملون + ایسم ” سیاسی در نبود حزب

حمزه فیضی پور / میرملاس : 

نویسنده ی کتاب ” توسعه یعنی آزادی ” ( آمارتیاسن )چکیده ی کتابش را اینگونه نوشنه است : ” اگر کسی نشانه ی توسعه را از شما پرسید چنین راهنمایش کنید ؛ میدان آزادی ، آزاد را ه مردم سالاری ، خیابان توانمندی .و اگر شماره پلاک را پرسید بگویید در آنجا نیازی به دانستن شماره پلاک نیست زیرا همه ی درها برپاشنه ی مسئولیت آگاهانه می چرخد ” . اگر می توانستیم به نوسینده دسترسی پیدا کنیم از او اجازه می گرفتیم که ” کوچه ” را هم قید نماید زیرا کوچه ها مدخل ورود به خانه های مردمانند ودر اینجا کوچه یعنی حزب و احزاب . اگر با رویکرد نظریه ی ” تکامل اجتماعی انسان ” مسئله ی حیاتی “و جود احزاب رسمی شناسنامه دار” تبیین وتحلیل کنیم همین جمله اکتفا می کند که جامعه یا نظام اجتماعی به قول ” پارسونز ” مجموعه ای مرکب است از افراد یا گروههایی که نسبت به یکدیگر کنش های متقابل می کنند و در فراخور این کنش ها نیازهایی پدیدا ر می شوند و برای رفع آنها با گذشت زمان پدیدهای اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی جدیدتر ( مانند سازمانها ، گروهها ، احزاب و تشکل های مردم نهاد ) متناسب با شرایط زمانی جدید برای انسان به عنوان یک موجود سیاسی وکنشگراجتماعی به وجود می آیند وبه عنوان حلقه های زنجیره ای جدید، تکمیل کننده ی شخصیت فردی ، سیاسی واجتماعی اش به حساب می آید ، بنابراین درکنار حلقه هایی چون مردم سالاری دینی ، آزادی ،اجتماعی بوددن حیات بشری وجود حزب با عنایت به نظام سیاسی حاکم در جهت برآورده شدن خواسته های معقول ومشروع اش امری ضروری است تا از طریق آن مجموعه ی توانمندیها و استعداد های بالقوه ” این انسان سیاسی واجتماعی” که خداوند در وجودش به ودیعه گذاشته است به فعلیت برساند. در کشور عزیز ما ایران از بعد از انقلاب مشروطه اگر تندرویهایی برفضای سیاسی جامعه حاکم نمی شد واگر عوامل بیگانه و خارجی دخالت نمی کرد شاید درخت نوپای احزاب ورسانه ها رویش خودرا دریک مسیر منطقی ادامه می داد وبه طور کامل ثمر بخش می بود ودر زمانه ما بیشتر به آنها اعتماد می شد وبه تبع ریشه ی آنها دروجود ملت ایران عمق بیشتری می یافت و ثمرات شیرین تری نصیب ایرانیان می گشت تا بدان وسیله پهنای تشنه ی ساکنان این سرزمین به آگاهی وفضیلت بیشتر وبیشتر سیراب می گشت . این یک باورمندیست که گرایش به تشکیل حزب وحضور احزاب قوی درجامعه مانعی بر سر راه فساد سیاسی و اقتصادی به شمار می رود ودر همه ی دنیا این امر پذیرفته شده که با حضور احزاب و رسانه ها پستوهای تاریک برای ” فرصت طلبان خود اندیش ” رخت بر خواهد بست وبه جای آن فضاهای شفاف وشیشه ای ایجاد خواهد شد وهمه چیز برهمگان چون حضور ” آفتاب درخشان ” نمایان می شود . واگر احزاب حضور فعال نداشته باشند و درنتیجه نخبگان وگروه های سیاسی تابع نظام مقدس جمهوری اسلامی نتوانند با حضور در تشکل های سیاسی وصنفی ابراز عقیده کنند باید شاهد آن بود که پویایی و نشاط سیاسی واجتماعی از جامعه گرفته و صبغه ی کارا بودن و موثر بودن افراد با انگیزه از آنان سلب شود و آنگاه آسیب هایی چون ریا و ریاکاری ، تزویر ، فریبکاری ، ملون ورنگارنگ بودن ، تفکرانحصاری داشتن به جای ارزش های اجتماعی وعقیدتی چون صداقت ، شجاعت ویکرنگی ، مدارا وارزش قائل شدن برای تفکر مخالف درعین رقابت خواهد نشست. در قالب احزاب وعضویت در آنها اشخاص به گونه ای رسا و شفاف تفکر ، شخصیت واقعی و باورداشت های مشروح خود را صادقانه به صورت جمعی ونه ریاکارانه والبته با برنامه مدون ونیزبا پاسداشت چهارچوب های ارزشی به منصه ی ظهور می رسانند و وآنچه را که می اندیشند به افکار عمومی عرضه می دارند . سپس این طالبان بازار سیاست ( به مفهوم علمی تدبیر و اداره ی کشور) یعنی مردمان که به فرموده امام عزیز(ره) ولی نعمتان ا ند و رهبری معظم انقلاب برآن تاکید می ورزند که دراصل صاحبان مملکت اند دست به انتخاب می زنند و آن اندیشه وبرنامه ای را که مطلوب تر است واز آن هر حزبی که باشد مشروط به آنکه مفید به حال جامعه باشد انتخاب خواهند کرد. درغیر این صورت باندهای فرصت طلب جای احزاب را خواهند گرفت . ودر نبود احزاب جامعه ما در عرصه فضای سیاسی به بیماریهای چون : عدم تحمل یکدیگر ، تهمت زدن برای ماندگاری بیشتر در قدرت ، مبتلامی گردد. این بیماریها ممکن است سنت های اصیل اسلامی ( توصیه های بزرگ دین ) را درمعرض آسیب قراردهد. توصیه های گرانبار حضرت علی به فرماندارانش از جمله” پرهیز از انحصار طلبی در هر چیزی که همه ی مردم در آن سهیمند” ویا “پرهیز از دوست داشتن چاپلوسی و ستایش زیاد افراد” که آن را مولا علی (ع ) فرصت مناسبی می داند برای شیطان که از طریق آن نیکوی نیکوکاران را از بین ببردو یا “پرهیز از اختصاص دادن همه چیز به خود و خود را برتر دانستن از عمل خلافی که همه مردم می دانند تا بدان وسیله فرد تجاهل کند در صورتی ک تو ای انسان مسئول این عمل هستی” ….این توصیه ها دال براین اند که منافع گرایی صرف فردی حاصل فردیت گرایی محض در تقابل با جمع گرایست زیرا مولا علی (ع) دربیاناتش برمبنای” قاعده ی اصحار وشفاف سازی” فرد را برای جمعی می خواهد که به آن جمع پاسخگو باشد . نتیجه آنکه راه حل معقول و پسندیده برای عملی ساختن توصیه ی بزرگان دین” تشکلی وتحزبی صواب اندیشیدن ، نیک عمل کردن درچهار چوب نظام ارزشی دینی جامعه ی ماست” ومعرفی کردن آنچه که ” خودمانیم ” نه آنچه که ” خودمان را می آراییم و آنگاه می نماییم ” که درنهایت صداقت را به مسلخ وقربانگاه مصلحت گرایی منافع شخصی وباندی بردن است . امروزه در شهر ما و جامعه ی ما ممکن است این امر صادق باشد که گاه کسی در انتخابات هیچ وقت آنچه را که درذهنش می گذرد به نمایش در نمی آورد و همیشه رنگارنگ و ملون والبته زیگ زاک وبا تاکتیک در فضای سیاسی حرکت می نماید و وبه نوعی موج سواری می کند . این خود عارضه ایی خطرناک بر مردمان ماست که اگر تداوم پیدا کند بساط دروغ ، ریا وفریب درجامعه را پهن و نهادینه خواهد کرد واین آسیبی است بزرگ که نسل های نوجوان و جوان اهل فکر ما را به تدریج به صفت نکوهیده ی ” ملون زیستن سیاسی ” می آلاید و دروجودشان می آرا ید آنگاه باید منتظر افکارریاکارانه در آنان وتبدیل به رفتار چندگانه در عرصه های مختلف سیاسی ،اجتماعی ، خانوادگی و غیره بود . بدانیم ملونیسم وتبدیل شدن آن به الگو بذر نفاق را درجامعه می کارد ومردمان عزیز و رنجور از صداقت خود را به حاشیه می راند وزمینه را برای بده وبستانی وبازیگری فعال دلالان ومنفعت طلبان فراهم می کند. لذا وظیفه فعالان وکنشگران سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی در این میانه حساس تر به نظرمی آید تا وارد صحنه شوند ودر حوزه ی آموزش وپرورش عمومی وشبکه های اجتماعی با معرفی الگوهای سالم وپایدار ( اعم از الگوهای دینی ، سیاسی و عقیدتی ) با بدنه ی اجتماع ارتباط برقرار کرده وتابلوهایی زیبا از ” رفتار صادقانه سیاسی ” و ” سیاست صادقانه ” و گفتارهایی با منطق ایمان قوی وعمل مشفقانه ترسیم نمایندو نمایشگاهی از آسیب ها وخطراتی چون ” دمدمی مزاجی سیاسی واجتماعی ” و” باری به هرجهت بودن ” و ” قدرت خواهی بر مدارملونیسم ” را درجلوی دیدگان مردمان آزاده برپا کنند.و این پیام را برسانند که ” کارکرد حزبی حداقلش صداقت سیاسی است”.تا از این طریق آینه ای از واقعیت ها در برابراشخاص قرار گیردکه تعلق خاطر داشتن به یک گروه سیاسی مشروع وقانونی وبیان آن با شجاعت وصداقت بس ارزشمندتراست از رفتار فردی با تاکتیک های زیگ زاکی با هدف چنگ زدن به آنچه که خواستنی نفس است. چرا که به قول مولانا :
«رنگ صدق ورنگ تقوا و یقین تا ابد باقی بود بر عابدین
رنگ شک ورنگ کفران و نفاق تا ابد باقی بود برجا ن عاق
برق وفر روی خوب صادقین تن فنا شد آن بجا تایوم الدین » “