- پایگاه خبری، تحلیلی میرملاس - https://www.mirmalas.com -

نامه سرگشاده به معصومه ابتکار

 n2903350-4446437

 

شهناز خسروی / میرملاس : 

 

سرکار خانم معصومه­ ابتکار؛

 ریاست محترم سازمان حفاظت محیط زیست

با سلام و احترام

 درست ۱۰ سال پیش بود که به عنوان خبرنگار مجله­­ ی ۲۰ ساله­ ها، به حضورتان رسیدم و با شما پرسشی را در میان گذاشتم: اگر رییس جمهور بودید، چه می ­کردید؟ طرح این پرسش در بحبوحه­ ی مدیریت اقتدارگرایانه و قانون گریز، برآمده از نیاز روز و حسرت جمعیِ داشتن متصدیان دل­سوز و قانون مدار بود .

شما درآن مصاحبه گفتید اگر رئیس جمهور بودید، مبحث محیط زیست و توسعه­ ی پایدار را محور کارتان قرار می­دادید. گفتید:« بحث محیط زیست، یک موضوع فرعی و لوکس نیست. جوان بیش از هرکسی باید دغدغه ­ی محیط زیست داشته باشد.هرجایی که محیط زیست آسیب ببیند، حقوق نسل جوان است که پایمال می­شود.»

شما رئیس جمهور نیستید، ولی در مسندی قرار دارید که به من اجازه  می دهد این نامه را خطاب به شما بنویسم. نه تنها به عنوان یک  روزنامه نگار، بلکه به عنوان یک زن، مادر و شهروندی که داغ­دار  از دست رفتن سرمایه ­ی زیست بوم خود است.

حتما مستحضر هستید که در هفته ­ی گذشته بیش از ۸۰۰ هکتار از جنگل­های بلوط در منطقه ­ی کوهدشت لرستان طعمه ­ی حریق شد. هزاران بلوط­­  کهنسال، مادران سرزمین من، مادران آب­ها، مادران کبک­ها، خرگوش­ها، سنجاب­ها، سمندرها و لاک­پشت­ها…. به همراه فرزندان­شان زنده، زنده  در آتش سوختند و کوهدشت، درهشتمین سالگرد از دست دادن ۱۷ جوان تحصیل کرده­ ی خود، در حادثه ­ی تلخ سعادت­ آباد تهران، به عزای بلوط­ها نشست.

لرستان، سرزمین مفرغ است و بلوط. مفرغ­ها سال­هاست سر از موزه ­های آن سوی آب­ها درآورده ­اند. از این بابت گله­ ای نداریم، و دل خوش داشته ­ایم که دست ­آوردهای هنری نیاکانمان در معتبرترین موزه ­های دنیا در امان هستند. نه از «ریزگردهای عربی» غباری بر چهره دارند و نه در آتش بی ­تدبیری و انفعال مسئولان نا مسئول می سوزند.

خانم ابتکار؛

همان طورکه مستحضر هستید استان لرستان رویش­گاه گونه­ ی بکر و طبیعی بلوط، رتبه ­ی سوم مساحت جنگل­ها در سطح کشور و بعد از استان فارس، رتبه ­ی دوم در بین استان­های زاگرس­ نشین را داراست. درختان بلوط از سویی چرخه ­ی زندگی انواع حشره، پرنده، خزنده، دوزیست و پستان­دار را در این استان فراهم کرده ­اند و از سوی دیگر سبب حفظ و نگهداری آب در زمین، تقویت سفره­ های زیرزمینی و جلوگیری از فرسایش خاک هستند. متاسفانه سالانه بین چهار تا پنج هزار هکتار از جنگل­ها و مراتع این استان از بین می­رود.

اما حکایت «هولوکاست بلوط­ها»* حکایت دیگری است. آتش سوزی در بلوط­­­­زارهای کوهدشت  از روز سه ­شنبه، ۱۳ مرداد ماه، آغاز شد و تا ساعات پایانی روز پنج­شنبه ادامه داشت. در همان ساعات اولیه وقوع آتش ­سوزی، اکیپ ­هایی از جوانان و اعضای انجمن های مردم نهاد، به منطقه رفته و با دست­های خالی به مصاف هیولایی رفتند که شوربختانه، باد هم به مددش آمده بود. مردم کوهدشت چشمی به آتش داشتند و چشمی به آسمان، در حسرتِ به پرواز در آمدن بالگردی که لااقل به نیروهایی مردمی آب و غذا برساند. مردم سرزمین من در آن لحظات تلخ فراموش کرده بودند که بالگرد­ها فقط برای حمل صندوق­های اخذ رای، در آسمان لرستان به پرواز در می­آیند. تنها در سومین  روز فاجعه بود که یک بالگرد نفربر (و نه آب­پاش) از سوی سازمان هلال احمر به منطقه اعزام شد و در۵ پرواز به جا­به ­جایی ۲۵ نفراقدام کرد و به سرعت به بهانه ­ی کمبود سوخت به مرکز بازگشت.

استان لرستان، با ۸۸۲ هزار هکتار جنگل، فاقد امکانات اولیه­ ی اطفای حریق است و هشدارهای روزنامه ­نگاران و فعالان محیط زیست، در این خصوص تا کنون راه به جایی نبرده است.  چند سال پیش در مطلبی که در بسیاری از سایت­های خبری محلی و سراسری منتشر شد، ضمن تاکید بر لزوم اعمال مدیریت بحران نوشتم: فردا دیر است، امروز باید به فکر نجات قلب تپنده­ ی زاگرس بود.

خانم ابتکار

در حالی که هنوز نمی­توان به مهار قطعی آتش ­سوزی مطمئن بود و امکان شعله ­ور شدن آتشِ زیر خاکستر، کابوس مردم کوهدشت است، جوانان آن دیار عزم جزم کرده ­اند جنگل­های سوخته را احیا کنند و زندگی را به زیست بوم خود برگردانند. در غیرت­مندی و با اراده بودن این جوانان تردیدی نیست. آن­ها با بازی با جان خود، آتشی را که به جان زاگرس افتاده بود، مهار کردند.  ولی می دانید که احیا و پاسداری بلوط­ها، به خصوص در مناطق کم آب و صعب العبور، نیازمند سرمایه و در اختیار داشتن امکانات مادی است.

خوب به یاد دارم در مصاحبه­ ای که ذکر آن رفت، ازلزوم بهره ­مندی از توان­مندی­های زنانه که از حس مادری و پرورش دهندگی آنان سرچشمه می گیرد و تقابل آن با مدیریت اقتدارگرایانه سخن گفتید. من هم با شما موافقم، زن زایا و پرورش دهنده است و بی ­تردید «زن بودن» شما،  در برانگیخته شدن موجی از امید و شعف، در پی انتصاب سرکارعالی، به عنوان ریاست آن سازمان، در بین حامیان محیط زیست، بی­ تاثیر نبود.

تراژدی آتش سوزی جنگل­های بلوط و حیات وحش در زمان تصدی شما رخ داده است. کم کاری سازمان تحت امر خود دراین فاجعه را جبران کنید!

با تجدید احترام

شهناز خسروی /  روزنامه نگار

۱۷ مردادماه ۱۳۹۴

*تعبیر سیدعلی صالحی از سوختن بلوطهای زاگرس