رضا بهرامی / میرملاس :
بعد از ظهر ۱۸ امرداد ماه و پس از کش و قوس های فراوان، مهدی هاشمی بهرمانی فرزند چهارم آیت الله هاشمی بالاخره برای گذراندن حبسی ده ساله راهی زندان اوین شد. اجرای این حکم پی آمد رای نهایی دادگاه تجدید نظر در ۲۱ خرداد ماه است که در آن هاشمی به جرم اختلاس، ارتشاء و مباحث امنیتی به ۱۰ سال زندان محکوم شد. برخلاف بسیاری از شخصیت ها و رسانه های اصول گرا که این حکم را عادلانه قلمداد کرده و آن را در راستای تحقق شعار عدالت اسلامی تفسیر می کنند اما در مقابل بسیاری از اصلاح طلبان، هواداران دولت و البته خانواده ی هاشمی، “اغراض سیاسی” را در صدور این حکم بی تاثیر نمی دانند. آنان بر این باورند که با توجه به نزدیک شدن به دو انتخابات سرنوشت ساز “مجلس شورای اسلامی” و “خبرگان رهبری” در ماه پایانی سال جاری و نقش بی بدیلی که هاشمی می تواند در آن روز تاریخی ایفا کند، این گونه فشارها نه تنها امری غریب نیست که با نزدیک شدن هر چه بیش تر به روز انتخابات باید منتظر تنگناهای بیش تری برای رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و کنش گرانِ سیاسی نزدیک به وی بود.
آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی را بی تردید باید به عنوان یک “پدیده” در سپهر سیاست ایران معرفی کرد. پدیده ای که برخلاف بسیاری از چهره های سرشناس دیروز و امروز دنیای سیاست، در ادوار مختلف تاریخی شرایط گوناگون و گاه متضاد سیاسی را تجربه نموده است. هاشمی در سال های منتهی به انقلاب و به فراخور نقش موثری که در سازمان دهی جریان های اسلامی ضد رژیم داشت، همواره طعم حبس، تبعید و زندگی مخفیانه را چشیده است. از آغازین روزهای پیروزی انقلاب در بهمن ماه ۵۷ تا برآمدن اصلاح طلبان در میانه های دهه ی ۷۰، آیت الله نزدیک به دو دهه حضور اثرگذار و پویا در معادلات قدرت را تجربه کرده و از نزدیک ترین افراد به امام خمینی (ره) و رهبرانقلاب بوده است. ریاست مجلس شورای اسلامی، فرماندهی جنگ، ریاست جمهوری و بسیاری سمت های ریز و درشت دیگر که توان تاثیرگذاری فعال هاشمی بر فضای سیاسی کشور را دو چندان نموده بود، همه و همه سبب شد تا از وی به عنوان یکی از معدود سیاست مداران قدرت مند در سپهر سیاسی ایران یاد شود.
با روی کار آمدن اصلاح طلبان در میانه های سال ۷۶، تندروهای این جریان که حضور هاشمی در عرصه ی سیاست را مغایر ارزش های اصلاح طلبی می دانستند از تمامی امکانات ممکن از قبیل: روزنامه، کتاب، سخنرانی و … برای تضعیف جایگاه وی در هرم قدرت سود بردند. اوج صف آرایی اصلاح طلبان در برابر هاشمی و در واقع تلاش برای عبور از هاشمی را باید به انتخابات مجلس ششم نسبت داد. همان جایی که در اثر تبلیغات گسترده ی طیف تندرو جریان اصلاح طلب، آیت الله به سختی و به عنوان آخرین نفر از تهران در لیست راه یافتگان به پارلمان قرار گرفت. در آن برهه که اینک بسیاری از اصلاح طلبان به تلخی از آن یاد کرده و وعده ی عدم تکرار آن را می دهند، هاشمی به سیبلی سهل الوصول برای تخریب بدل شده بود. اصلاح طلبان با اشتباهی استراتژیک و به جای استفاده از ظرفیت های بالقوه ی آیت الله به منظور پیش برد گفتمان اصلاح طلبی، با ایستادن در مقابل وی عملاً اردوگاه اصلاحات را از همراهی چهره ای تاثیرگذار محروم ساختند. ناگفته پیداست که در صورت تفاهم اصلاح طلبان با هاشمی به جای تقابل با وی، احتمال وقوع رویدادهایی از قبیل: رد صلاحیت گسترده ی کاندیداهای اصلاح طلب مجلس هفتم و راه یابی محمود احمدی نژاد به پاستور به پایین ترین حد ممکن می رسید.
در هشت سال زمام داری اصول گرایان نیز این هاشمی بود که باید انواع و اقسام تهمت ها و تخریب ها را به جان می خرید. آن روزها سناریوی حذف هاشمی از دایره ی قدرت به ویژه از سوی جریان انحرافی با جدیت تمام دنبال می شد. در دو برهه ی حساس این سناریو به اوج رسید. ابتدا در خرداد ماه ۸۸ و در پی اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری دهم، این راست های تندرو بودند که با هدف القای زاویه گیری هاشمی با نظام سعی در حذف وی از چرخه ی قدرت نمودند. تلاشی که با زیرکی خاص برخاسته از شمّ سیاسی آیت الله راه به جایی نبرد. در مورد دوم نیز رادیکال ها با رد صلاحیت دور از انتظار و شگفت انگیز هاشمی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ سعی در اجبار وی به کناره گیری خود خواسته از سیاست را داشتند که این بار نیز آیت الله با حمایت تمام قد از حسن روحانی، گزینه ی مورد نظرش را روانه ی کاخ ریاست جمهوری نموده و نقشه ی تندروها را نقش بر آب کرد.
با این حال باید چراییِ این تضاد و تقابل آشکار تندروهای هر دو جناح با هاشمی را کاوید. این که هم در دوره ی هشت ساله ی اصلاحات و هم در هشت سال حکم رانی اصول گرایان، تندروهای هر دو جناح آنی از تخریب وی غفلت ننموده و سیل اتهامات سیاسی و اقتصادی متعدد را متوجه هاشمی و خانواده اش می کنند را باید به بحث نشست. و البته باید به این پرسش پاسخ داد که چگونه آیت الله از مصاف با تندروهای هر دو طیف سربلند بیرون می آید؟ باید پرسید به راستی کدام ویژگی هاشمی جایگاه وی در پازل سیاست ایران را تا به این حد غنا بخشیده است؟ کدام خصوصیت بارز این روحانی ۸۱ ساله وی را از بسیاری از سیاست مردانِ نام بردار عرصه ی سیاست کشور متمایز گردانده است؟ با افزایش تخریب ها و توهین ها چه عاملی سبب محبوبیت روزافزون آیت الله در میان افکار عمومی شده است؟ کدام عامل سبب می شود تا در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ تقریباً از هر طیف و گروهی از هاشمی درخواست کاندیداتوری شود؟ کدام ویژگی رییس مجمع تشخیص مصلحت باعث می شود تا کاندیدای مورد نظر وی راهی پاستور شود؟
پاسخ این پرسش ها و دیگر سوالات از این دست و به طور کلی پاسخ به راز ماندگاری آیت الله را می توان در یک کلمه خلاصه کرد: “اعتدال”! از همان سال های قبل از انقلاب تا به امروز این کلید واژه سرمشق فعالیت های سیاسی آیت الله هاشمی بوده است. عدم همراهی با رادیکال ها چه قبل و چه بعد از انقلاب را نیز باید در پای بندی به همین اصل اساسی جستجو کرد. حرکت در مدار اعتدال سبب شده تا در سالیان گذشته همواره از هاشمی به عنوان ملجا کنش گران هوادار اعتدال یاد شود. اعتراف اصلاح طلبان به اشتباه در برخورد با هاشمی و بازگشت آنان به آیت الله از انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ به این سو را نیز می توان با همین برهان تحلیل نمود.
غیرقابل تعریف بودن هاشمی در قالب یک حزب یا گروه سیاسی را نیز باید در قالب مفهوم اعتدال تفسیر نمود. به ویژه در سال های پس از خرداد ۷۶ هاشمی بارها و بارها از جانب دو جناح عمده ی سیاسی کشور به چپ روی یا راست گرایی متهم شده است. این درحالیست که هاشمی همواره در مدار اعتدال حرکت کرده و اساسی ترین هدفی که به ویژه در دو دهه ی گذشته دنبال نموده تلاش در جهت “بالانس فضای سیاسی کشور” بوده است. به دیگر سخن هرگاه گفتمان راست یا چپ افراطی بر فضای سیاسی کشور غالب گشته، هاشمی تمام سعی خویش را در جهت خنثی نمودن افراط و حرکت به مرکز به کار گرفته است. خطای بزرگ رادیکال های چپ و راست گرا نیز همین جاست که هر کدام در مقاطعی از “مبارزه ی هاشمی با افراط” به اشتباه “عدم ثبات در جهت گیری سیاسی” را نتیجه گیری نموده اند.
اینک و در سال های آغازین دهه ی نهم حیات، آیت الله هاشمی در حالی به سیاست ورزی در سپهر سیاست ایران مشغول است که از وی به عنوان تنها عضوِ در قید حیات از حلقه ی اصلی بنیان گذاران انقلاب که تجربه ی بیش ترین فراز و فرودها در بیش از پنج دهه ی اخیر را داشته یاد می شود. آیت الله هم چنین در اثر برنامه های رادیکال های راست و چپ برای بیروندن راندن کامل وی از دایره ی قدرت، شانس نزدیکی به متن جامعه در دهه ی اخیر را به عنوان تجربه ای ذی قیمت همراه دارد. بسیاری اثرگذاری بر انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری در اسفند ماه امسال را از آخرین و البته تاثیرگذارترین نقش آفرینی های وی قلمداد می کنند. او که چندی پیش از آمادگی اش برای حضور در مجلس خبرگان خبر داده، چهره های جوان و دانش مندی هم چون سید حسن خمینی را دعوت به شرکت در انتخابات این مجلس نموده و البته از حساسیت زاید الوصف انتخابات مجلس شورا سخن به میان آورده است، نیک می داند که بدون ایفای نقش فعال در دو انتخابات امسال، حماسه ی ۲۴ خرداد ماه ۹۲ ابتر خواهد ماند و درست به همین خاطر است که این روزها به موازات فعالیت بیش تر وی، فشار تندروها بر وی و اطرافیانش نیز بیش تر می شود. وقایع تاریخ معاصر ایران اما بارها بر این نکته صحه گذاشته که این فشارها آن هم بر رجل کهنه کار و زیرکی هم چون هاشمی تاثیر چندانی نخواهد داشت. آیت الله در مسیر “اعتدال” ثابت قدم است!
اقای بهرامی واقعا براتون متاسفم که از کسی تعریف و تمجید میکنی که هشت سال ایران را نابود کرد و نظام رادیکالیسم و سرمایه داری منفی را در ایران اجرایی کرد و مردم در فلاکت تمام امرار معاش میکردند و ایشان بود که کوهدشت را نابود کرد امیدوارم متوجه شده باشید
عنوانی که برای خود برگزیده اید بانظر و کامنتی که گذاشته ایدکاملا در تضاد می باشند زیرا فرهنگ به آدمی می آموزد که درست بیندیشد و درست قضاوت کند اگر جنابتان سیر تحول زندگی بشری را اندکی مرور کرده باشید همیشه در تحولات عمیق اجتماعی و سیاسی مرحله ای فراروی جامعۀ تحول خواه قرار می گیردکه آنرا مرحلۀ گذار می نامند برای عبور از این مرحلۀ سخت و دشوار، جامعه نیازمند انسانهای فهیم و دوراندیشی است که بتواندبا تدبیر مملکت را به سمت و سوی توسعه پایدار هدایت و آن را ار بحرانهای پیش رو برِهانَد . اگر خاطر مبارکتان باشد در ابتدای انقلاب تا اغاز بکار دولتِ جناب آقای هاشمی بدلیل بحرانهای پی در پی و بدنبال آن بروز جنگ هشت ساله ، نوعِ نظام اقتصادی حاکم بر کشورمان سیتمی مبتنی براقتصاد دولتی بود که آن رویه بدلیل ناکارآمدی و همچنین از بین بردن انگیزه تولید نمی توانست ادامه داشته باشد لذا در آن برهه اقتصاد کشور برای پویایی و پیشرفت و همچنین رهایی از آن سیستم دولت سالارانه نیازمند به یک انقلاب فرهنگی و اقتصادی بود که این کار عظیم و سرنوشت ساز اراده ای را می طلبید که بتواند قدرتمندانه و با صلابت کشور را از این معبر بحران آفرین بسلامت عبور داده و زمینه را برای فعالیت سرمایه گذاران غیر دولتی فراهم نماید و این اراده کسی نبود جز جناب آقای هاشمی که با پذیرفتنِ هزینه ریسکِ این تحول، اقتصاد مملکت را از سقوط و ناکار آمدی نجات دادند که ثمرۀ آن در دولت اصلاحات ببار نشست و در دولتهای نهم و دهم
با بی تدبیریِ تمام زحمات چندین چند ساله دود هوا شد و……………………….
کاملا درست میفرماییددرسفردوم کوهدشت علنا هاشمی گفتن که هنوزیادمه سال ۶۰ چه استقبالی ازم کردید وبعدهم سدسیمره رابه ایلام دادن ووووووفقط جمله مردم سالحشوررا به مردم فقیرکوهدشت هدیه دادن ،لعنت برهاشمی وآلش
با سلام بسیار تحلیل درست و منصفانه ای بود حق مطلب را در حق شناسنامه انقلاب رعایت فرمودی برادر جان
درود خدا بر هاشمى
جالب بود دست مریزاد .البته گناه پسر را نباید به حساب پدر نوشت .خوبی هاشمی حمایت همه جانبه از رهبری نظام است.کاش فرزندانش ملاحظه ایشان را می کردند .اگر ایشان محترمانه بازنشسته سیاسی شود بهتر است زیرا به قول نویسنده محترم تندروی همیشه هست وتندروها از هیچ تخریبی کوتاهی نمی کنند.
خامنه ای زنده باد هاشمی پاینده باد.یادش به خیر دوران دبیرستان چه شعارهای نابی سرمیدادیم
باسلام مطالب ارزشمند وکلیدی نوشتین،وبایدشجاعت وقلمتان راتحسین نمود.موفق باشید
تحلیل منطقی و مستدل و مستندی بود . خسته نباشی جناب بهرامی . و تاسف برای نویسنده کامنت اول بنام ” فرهنگی” که از روی احساس یاهمان افراطگری همچنان هاشمی ستیزی را عبادت میدانند . غافل از اینکه خداوند ناظر بر اعمال و افکار همگان است .
درود بر هاشمی
با سلام
ضمن احترام به تمامی خادمان به ارمانهای پاک شهیدانمان
باید عرض کنم سوای اینکه اقای رفسنجانی زحمات زیادی برای انقلاب کشیدن اما وجود مفسده هایی در دستگاه خانوادگی ایشان ادم را از بستن دخیل به درخت مرادش منصرف میکند
فرزندان گرامشان هر از گاهی با دمیدن در طبل مخالفت با نظام انتظار مردم را از این پیر و امام زاده معکوس نمودند . یکبار در با شرکت و ترغیب مردم در جریان فتنه . -دمیدن در شعا رازادی بی قید و بند زنان با دوچرخه سواری فائزه خانم
فرار اقا مهدی به لندن و گذران چند ساله در خارج در حالی که مردمانی داریم که کارت یارانه خود را به منظور تهیه نان قرضی در اختیار نانوایان قرار داده اند
ارتشا فسا اقتصادی اختلاص از بارگاه این پیر بی معچره زیاد است.
ضمنا این یک زندان فرمایشی است و مسخره .
هاشمی ذخیره انقلاب است با انتقادهای منافع طلب ها کمرنگ نخواهد شد. از حسن نظرتان جناب دکتر رضا متشکرم
درود بر هاشمی
کاربران گرامی به خدا سوگند میخورم کامنت قبلی من که ازدیده محو گردید فاقد هر گونه توهین واتهام به شخصیت هاشمی بود وفقط فقط گفته بودم هاشمی رکورد دار نرخ رشد تورم یعنی تورم ۴۸ درصد است رکوردی که احمدی نژاد توانست فقط به حوالی آن نزدیک شود یعنی تورم ۴۲ درصدی آخه این کامنت بی غل وغش چرا باید حذف شود آقایان میرملاسی واقعا این کار شما طالبانی است نکنید از این کار های ضد آزادی بیان را
درست گفتی برادر اما سرمایه و نقدینگی زمان هاشمی کجا و درآمد و سرمایه زمان احمدی نژاد کجا
درود بر هاشمی
درود بر هاشمی شناسنامه گویا وزنده انقلاب.
باسلام
کشور ما هماره از تند روی ضربه خورده است . آقای هاشمی رفسنجانی معصوم نیست و چه بسا نقدهایی بر او وارد است اما نقش محوری او را در تمامی دوران نهضت امام خمینی تا بحال انکار ناپذیر است . در این میان نگاهی اجمالی به بیانات حضرت امام و مقام معظم رهبری در مورد ایشان خالی از لطف نیست . با پوزش از طولانی بودن آن :
خدا انصاف بدهد به آنهایی که انحصارطلب بودند و می‌خواستند بهشتی و خامنه‌ای و رفسنجانی را از صحنه خارج کنند. (امام خمینی (ره) در سال۱۳۶۰ )
مرحوم مدرس که به امر رضاخان ترور شد از بیمارستان پیام داد «به رضاخان بگوئید من زنده هستم». مدرس حالا هم زنده است. مردان تاریخ تا آخر زنده هستند. بدخواهان باید بدانند هاشمی زنده‌است چون نهضت زنده‌است. آمریکا و دیگر ابرقدرت‌ها بدانند ملت ما زنده‌است… من به آقای هاشمی فرزند برومند اسلام تبریک می‌گویم که در راه هدف تا نزدیک شهادت به پیش رفته و سلامت و ادامه خدمت ایشان را از خدای تعالی خواستارم ( صحیفه امام، جلد ۷، صفحه ۴۹۵)
امام نهایت اعتماد و اطمینان را به رئیس جمهور ما – آیت الله هاشمی رفسنجانی – داشتند. امروز بحمدالله در راس دستگاه‌های اجرایی کشور، کسی است که امام در تمام طول دوران انقلاب و قبل از آن و بیشتر از همه بعد از انقلاب تا لحظهٔ وفاتشان، نهایت اعتماد و اطمینان را به او داشتند. رئیس جمهور ما، ایشان کسی است که اینقدر مورد اعتماد امام بود، اینقدر به امام نزدیک بود، حرف‌های امام را بیشتر از آنها شنیده، درد دل‌های امام را بیشتر از دیگران شنیده و خبر دارد. (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با آزادگان ، ۱۱ مهر ۱۳۶۹)
مردی بزرگ از سابقین اول انقلاب و از حواریین و انصار دیرین امام راحل. عالمی متفکر، سیاستمداری هوشمند، فقیهی زمان‌شناس، مجاهدی خستگی‌نشناس، برادری مهربان برای ضعیفان و مدیری کاردان برای کشور. بنده از سال ۳۶ ایشان را از نزدیک می‌شناسم و در میدان‌های مختلف، با هم و در کنار هم بوده‌ایم. با هم کار و با هم فکر کرده‌ایم. این آزمایش برای ایجاد اعتماد در انسان کافی است. من در همه این مدت، ایشان را در راه خدا، در راه حقیقت، در راه اعتلای کلمه دین و پیشبرد اهداف اسلامی مشاهده کردم و هرگز ایشان را از این راه جدا و منحرف ندیدم (بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۳۷۲)
این دورهٔ هشت ساله برای کشور، یک دورهٔ بسیار پرکار و پرتلاش و پر عاید و حقیقتا دورهٔ بازسازی بود… حقیقتا کشور بازسازی شد، کشوری که قبل از ویرانی‌های جنگ هم، حقیقتا هیچ میراث زیربنایی قابل توجه و قابل قبولی از رژیم گذشته نداشت… بخش قابل توجهی از این، به خصوصیات شخص آقای هاشمی بر می‌گردد، یعنی واقعا برخی از خصوصیات در ایشان هست که تاثیر تام تمامی در این موفقیتها داشته، از قبیل برخورداری ایشان از روحیهٔ کار – پرکاری – روحیهٔ ابتکار و نوآوری و ورود در میدان‌های جدید و ناپیموده، همت بلند در امر سازندگی و نترسیدن از طرح‌های بزرگ و اقدام کردن شجاعانه در مورد کارهای بزرگ، شیوهٔ مدیریت باز که در ایشان وجود داشت و این به همکارهای ایشان امکان می‌داد که ابتکار و تلاش خودشان را به کار بیندازند و از آنها استفاده بکنند. ایمان عمیق به توانایی خود نیز نقش زیادی داشت. همچنین هوشمندی در شناخت مسایل و مضایق و پیدا کردن راه حل‌ها، بخشی از خصوصیاتی است که بلاشک موثر بود…
…جناب آقای هاشمی به عنوان یک روحانی انقلابی، کارآمد، متدین و متعبد برای مردم ما مطرح هستند و این خصوصیاتی است که در ایشان هست… بنده دایما شماها را در طول این سال‌ها متمادی دعا می‌کردم، شخص آقای هاشمی را به نام و حداقل در هر شبانه روزی یک مرتبه و بیش از این و شماها را هم همین طور معمولا دعا می‌کردم. باز هم دعا خواهم کرد.
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با آقای هاشمی رفسنجانی و کابینهٔ ایشان در پایان دورهٔ ریاست جمهوری، ۹ مرداد ۱۳۷۶
تعدادی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مورد تخریب قرار گرفتند، تخریب‌های غیرمنصفانه و ناجوانمردانه، حتی شخصیت موجهی مثل آقای هاشمی رفسنجانی که شخصیت محترم و با سابقه‌ای است، از دم این تخریب‌ها در امان نماند، این حادثهٔ بدی بود.
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس و مسئولان قوهٔ قضاییه و خانوادهٔ شهدای فاجعهٔ هفت تیر، ۷ تیر ۱۳۸۴
رهبر انقلاب حتی در خطبهٔ معروف ۲۹ خرداد ۸۸ نیز در توصیفی از هاشمی رفسنجانی و کمک‌های اقتصادی وی به جریان انقلاب اسلامی ایران اذعان داشتند:
آقای هاشمی را همه می‌شناسند. من شناختم از ایشان مربوط به بعد از انقلاب و مسئولیتهای بعد از انقلاب نیست؛ من از سال ۱۳۳۶ -یعنی ۵۲ سال قبل- ایشان را از نزدیک می‌شناسم. آقای هاشمی از اصلیترین افراد نهضت در دوران مبارزات بود؛ از مبارزین جدی و پیگیرِ قبل از انقلاب بود؛ بعد از پیروزی انقلاب از مؤثر‌ترین شخصیتهای جمهوری اسلامی در کنار امام بود؛ بعد از رحلت امام هم در کنار رهبری تا امروز. این مرد بارها تا مرز شهادت پیش رفته. قبل از انقلاب اموال خودش را صرف انقلاب می‌کرد و به مبارزین می‌داد. این‌ها را جوان‌ها خوب است بدانند. بعد از انقلاب ایشان مسئولیتهای زیادی داشت: هشت سال رئیس جمهور بود؛ قبلش رئیس مجلس بود؛ بعد مسئولیتهای دیگری داشت. در طول این مدت هیچ موردی را سراغ نداریم که ایشان برای خودش از انقلاب یک اندوختهای درست کرده باشد. این‌ها یک حقایقی است؛ این‌ها را باید دانست. در حساسترین مقاطع ایشان در خدمت انقلاب و نظام بوده.
درودبریار دبستانی رضا عزیز
باعرض سلام و ادب و احترام محضر عزیزان میرملاس و کلیه کسانی که در رونق بخشیدن به این پایگاه تحلیلی زحمت میکشند. و اما دوستان بزرگوار،این فضاها باید به ما آموزش دهد که چگونه درنهایت ادب و تواضع با یددیگر به گفتگو بنشینیم. ما مسلمانیم و شیعه. دین و مذهبمان باید به ما یاد داده باشد که هر گونه لفظی را برای طرف مقابلمان به کار نبریم.امام صادق علیه السلام در خطاب به خانه کعبه میفرمایند: ای کعبه تو عزیزی اما آبروی مردم از تو عزیزتر است. این دو روز دنیا میگذرد، مواظب باشیم که سرمایه عمرمان که باید برای ثانیه هایش در پیشگاه عدل خداوندی جواب پس بدهیم،در چه راهی صرف میشود.
درود خدا برشما
پسر نوح بد بود ولی خود نوح (ع) که بد نبود در طول دوره بعد از انقلاب نزدیکان خیلی ها بد بودند نباید عمل آنها را به عهده حوبان گذاشت
آقاى بهرامى با توجه به قلم توانمند حضرتعالى خواسته اى از شما داشتم.بنده هر چه در اىن مورد مى دانم و تجربه کرده ام مى نوىسم اما کامنت هاى بنده به هر دلىل درج نمى شوند.آىا سواى از نبرد مزمن و کلىشه اى چپ و راست در کوهدشت( که به گواه خود کوهدشت هىچ دستاوردى براى اىن شهرستان نداشته است)،شما دلىل اىن اوضاع زادگاه خوىش را در چه مى دانىد؟اگر ىک مقاله هم در اىن زمىنه در هر کدام از ساىت هاى در دسترس بنگارىد دىن خود را به زادگاهتان برخلاف گذشتگان که توانستند و به هر دلىل نکردند را حداقل در اىن زمىنه ادعا نمو ده اىد.