هادی قبادی / میرملاس :
بدون تردید بازگشت آزادگان عزیز به میهن اسلامی از شیرین ترین خاطرات مرتبط با دفاع مقدس برای اکثریت ملت بزرگوار ایران است . طبعاً ما هم از این قاعده مستثنی نبودیم و فقط خدا می داند که آنروزها چقدر خوشحال و مسرور بودیم و در پوست خود نمی گنجیدم ، البته این حال بسیاری از مردم بود .
با سابقه ای که از صدام و دیوانگی هایش سراغ داشتیم مسأله را قریب به محال می دانستیم اما از آنجا که اراده الهی بر این امر قرار گرفته بود ، در آن برهه با تدبیر مقام معظم رهبری و پیگیری های زیرکانه رئیس جمهور وقت آیه الله هاشمی رفسنجانی واقدامات سنجیده وزیر وقت امور خارجه آقای دکتر ولایتی ، این آرزو محقق گردید و همگان با کمال ناباوری شاهد آن بودیم که در یک برنامه زمانبندی شده کوتاه ، آزادگان صبور به آغوش ملت غیور بازگشتند .
من هم مثل دیگران سر از پا نمی شناختم و بی صبرانه منتظر دیدار آن اسوه های مقاومت و پایداری بودم . از آنجا که فصل تابستان بود ، درسهای حوزه تعطیل اما گرفتار گذراندن ترم تابستانی در دانشگاه تهران بودم .
به محض پایان یافتن امتحانات در اوائل شهریورماه ، عازم کوهدشت شدم و به دیدارشان شتافتم . فضای عجیبی از شور و امید بر شهرمان حکمفرما شده بود ، اگرچه درد فراق شهدا خصوصاً مفقودین آزار دهنده بود اما زیارت چهره آزادمردان این مرز و بوم بسیاری از آن خاطرات تلخ را التیام می بخشید .
پس از آنکه توفیق دیدارشان را یافتم به ذهنم آمد ضیافتی را ولو ساده و معمولی به افتخارشان در منزل پدری برپا سازم و همراه با تنی دیگر از حماسه سازان دفاع مقدس ، در خدمتشان باشم . اسامی آنها را یادداشت کرده و یک به یک دعوتشان کردم که قدم رنجه فرموده وقدم بر دیدگانمان بنهند :
متأسفانه بعلت تراکم برنامه های آن عزیزان و دید و بازدیدهای فراوان و مسافرت برخی از آنان ، این توفیق حاصل نشد تا در خدمت همه شان باشم اما حضور همان تعداد معدود ، خیلی مغتنم بود و نورانیتی خاص به آن محفل و منزل بخشید .
خانه را در حد محدودی تزیین کرده بودیم که در این میان ، تابلو مزین به بخشی از آیه کریمه ای از قرآن ، بیش از هر چیز دگر پرتو افشانی می کرد : سلامٌ علیکم بما صبرتم
درود خدا بر شیخ هادی قبادی.