محمدحسین آزادبخت / میرملاس :
به نام خدای خالق هستی
هزاران سال است سرزمینی که به نام لرستان شناخته می شود، در چین خوردگی های زاگرس میانی ، جاخوش کرده است. وجود دره های میان کوهی سرسبز، دشت های حاصلخیز و بارش بارانهای مدیترانه ای در این سرزمین اقلیمی شکل داده اند که همواره از وفور نعمات خدادادی برخوردار بوده است. از سپیده دم تاریخ تاکنون جوامع بشری این جغرافیا را برای بهتر زیستنی برگزیده اند.
مردمانی که در این دیار می زیسته اند ، تمدنهای باشکوهی تشکیل داده اند . آثار به جای مانده ی چندین هزار ساله از آنها سهم بزرگی از میراث معنوی بشر در جهان امروز است.
اما امروز به هر دلیل زمینی که از پدرانمان برای ما به ارث مانده است، بسیار فرسوده شده است. دیگر این زمین به این شیوه که هست نیازهای حیاتی ما را برآورده نمی کند. این زمین پیر و ناتوان، احتیاج به یاری ما دارد. منابع طبیعی و آب و خاکی که در اختیار ما هستند،دیگر قادر به تجدید حیات دوباره نیستند. بسیاری از این منابع که ثروتی ملی محسوب می شوند، رها شده اند و در آستانه ی نابودی هستند . اگر از این به بعد از این ثروتهای رها شده چشم برداریم یکشبه خاکستر خواهند شد.
ما فرزندان پدران باستانی این سرزمین می خواهیم همانند انسانهای آگاه و متمدن امروزی از باقی مانده ی گونه ها و گوناگونی گیاهان و جانورانی که تاکنون دوام آورده اند و در این زیست بوم با ما به سر می برند، حفاظت کنیم ما لرستان را بام طبیعت ایران می دانیم . ما میزبان یکی از غنی ترین رویشگاههای اصلی بلوطی منحصر بفرد در زاگرس هستیم . مراتع و جنگل های ما از لحاظ وسعت بعد از استانهای فارس و خراسان جنوبی در رده سوم کشور است. سزاوار نیست این ثروت هنگفت ملی را با حداقل امکانات در مناطق دور دست و صعب العبور به دست حوادث به سپاریم .
ما عهد بسته ایم از این به بعد با چشمانی باز از مراتع و جنگل های سرزمین مادریمان حراست کنیم . ما عهد بسته ایم مطالبات خود را در خصوص محیط زیست و حفاظت از منابع طبیعی مان را از مسئولین مربوطه بخواهیم.
برای ما که اطلاع داریم سایر ملتهای جهان منابع ملی و طبیعی خود را چگونه اداره می کنند. سخت است که مسئولین مربوطه رخ در رخ ما بگویند، در سال گذشته ۳۵ هزار هکتار از جنگل های لرستان بر اثر آتش سوزی از بین رفته اند. و یا بگویند در سال ۹۲ نیز بیش از هزار و ششصد و هشتاد هکتار از عرصه های منابع طبیعی استان دچار حریق شده اند. مسئولین صیانت از جنگل های لرستان اظهار داشته اند که سالانه میزان قابل توجه ی از جنگل های لرستان نابود می شوند که اگر این اظهارنظر حیرت آور درست باشد و روال امور بر همین مدار بگردد همه ی جنگل های لرستان در چند دهه آینده منقرض می شوند.
عمق فاجعه زمانی اندوهبار می شود، به موازات زوالی که دامنگیر درخت زاران بلوط لرستان شده است ، مرتع خوارانی حریص چون موریانه های سمج به عرصه های جنگل ها و مراتع هجوم برده اند و در سکوتی مرگبار به خوردن بلوط زاران بی پناه مشغولند.
زنگ های خطر زیست محیطی برای اهالی کوهدشت هنگامی به صدا درآمده است که ذخایر زیر زمینی آبهایمان رو به نابودی است . روان آبها و سیلابها همه ی خاکهای حاصلخیز، را با خود می برند تا در پشت سد کرخه رسوب بیابند . دو رودخانه ی بزرگ سیمره و کشکان آنقد ناتوان شده اند که قادر به جریان یافتنی در بسترهای خود نیستند در وعده های مناسبتی مسئولین که تاکنون برای آوردن آب به دشت کوهدشت بارها تکرار شده است بارقه ی امیدی را در دل ساکنان این دیار بر نینگیخته است. و ما همچنان تشنه لبان میان دو رودانیم.
بدین وسیله ما نهادهای مردمی و دوست داران طبیعت از سیاستگزاران و برنامه ریزان و مسئولین ذیربط می خواهیم خواسته های خود را که بر می شمریم مورد بررسی کارشناسانه قرار دهند و هر چند زودتر پاسخی قانع کننده به ما ارائه فرمایند.
۱- تشکیل اضطراری یک کمیته کارشناسی جهت بررسی ، مطالعه و آسیب شناسی وضعیت موجود منابع طبیعی ، جنگلداری و مراتع شهرستان کوهدشت
۲- ارائه راهکارهای علمی و عملی برای برون رفت از این وضعیت بحرانی
۳- تهیه نقشه جامع و کامل حریم منابع طبیعی و جنگل ها و مراتع شهرستان کوهدشت و انتشار این نقشه برای عموم مردم
۴- تشکیل کارگروهی کارامد از ترکیب مقامات قضایی ، انتظامی ،اطلاعاتی و امنیتی برای بررسی تخلفات تعرض به منابع طبیعی و جنگل ها و مراتع
۵- لغو کلیه ی مجوزهایی که در عرصه ی منابع طبیعی در سنوات گذشته برای فعالیت های اقتصادی و تولیدی و عمرانی صادر شده است.
۶- هر گونه اتخاذ تصمیم برای افزایش سطوح زیر کشت در عرصه ی منابع طبیعی مطلقا ممنوع شود.
۷- برچیدن همه ساخت و سازهای پرورش ماهی در دره ی شیرز انتقال نخاله های ناشی از تخریب و مرمت مجدد فضاها همانند قبل
۸- در راستای اهداف استاندار محترم لرستان از مسئولین مربوطه می خواهیم برای تبدیل شدن دره ی شیرز به ژئو پارک اقدام عاجل به عمل آورند و در صدد ثبت جهانی آن در سازمان یونسکو باشند.
انجمن مردم نهاد آوای اردیبهشت
بیانیه پایانی مراسم تجلیل از دوستداران محیط زیست ۲۵ / ۴ /۹۴