بهرام دلفان / میرملاس :
علم و دانش نوک پیکان کارآفرینی است. مشاغل جدید و متنوع و پردرامد با پیشرفت علم ودانش بدست می آیند. از آنجایی که دانشگاهها محل تولید علم و دانش هستند انتظار می رود که این مراکز نقش اصلی را در ایجاد مشاغل جدید ، افزایش درآمد و رفع بیکاری داشته باشند.
در سالیان اخیر با صرف هزینه های گزاف، دانشگاههای زیادی در کشور تاسیس شده است . گویا هدف اصلی این دانشگاهها تربیت نیروهای تحصیل کرده است و جندان به کارآفرینی توجهی نداشته اند .
عدم توجه کافی به نیاز بازار کار یکی از اشکالات اصلی دانشگاههای ماست. در یک رشته انبوهی از دانش آموختگان بیکار وجود دارد در حالی که در رشته دیگر با کمبود مواجه هستیم. چه کسی باید این موازنه را بر قرار کند؟
از طرفی دانش آموختگان دانشگاهی ما توانایی کار آفرینی بالایی ندارند و با توجه به اندوخته های خود نمی توانند برای خود و دیگران شغل ایجاد کنند وبه سرباری برای خانواده و جامعه تبدیل می شوند .
اصلا برای بررسی این موضوع باید گفت که دانش آموختگان بکنار ، خود بدنه دانشگاه یعنی اعضا هیات علمی و دانشجویان و کارکنان دانشگاهها چقدر در کار آفرینی نقش دارند؟قطعا پاسخ این است ، بسیار کم.
یعنی با دانشگاههایی مواجه هستیم که نه فارغ التحصیلان آن مهارت کارافرینی دارند نه خود دانشگاه برنامه مدونی برای تجربه محور کردن علم. اگر بخواهیم این مشکل را حل کنیم باید اول از دانشگاه شروع کنیم . وقتی مشکل دانشگاه حل شد، آنگاه دانش آموختگان هم مشکلشان حل می شود و بدنبال آن مشکلات بخش بزرگی از مردم هم برطرف می شود. بدون شک دانشگاه و دانشگاهیان همانطور که در تمام دنیا محور تحرک و توسعه هستند در این دیار هم میتوانند مبنایی برای حرکت های توسعه گزایانه باشند.
موضوعی که در چند وقت اخیر امید را تا حدودی به عرصه علم وارد کرده است این است که ظاهرا با تصویب قانون شرکت های دانش بنیان راه حلی پیشنهاد شده است هم برای دانشگاهها و هم دانش آموختگان . اما ثبت شرکت های دانش بنیان یک انتخاب است نه یک وظیفه ذاتی. لذا راه حل باید کمی به جلوتر کشیده شود و به وظیفه ذاتی دانشگاهها تبدیل شود نه یک وظیفه انتخابی . برای این منظور بایستی کاری کرد که در هر نوع ارزیابی دانشگاهها، هیات علمی و دانشجو، کارافرینی ، درامد زایی و اشتغال یکی از ملاک های اصلی باشد.
به همین جهت می توان با اطمینان گفت وقتی این اتفاق عملی شود، زمینه برای کارایی شرکت های دانش بنیان بعنوان روح تجربه محور کردن علم آماده می شود. اگر امروز می بینیم شرکت های دانش بنیان به آنچه که مد نظر است نرسیده اند این است که مرحله قبل آن به عنوان پی ریزی و بنیان سازی، حل نشده است. بنیان سازی و پی ریزی ، حالتی است که تحقیقات و تولید دانش و همچنین تربیت دانشجو در دانشگاهها بر اساس نیاز جامعه و اولویت های آن انجام می شود . لذا پیشنهاد می شود نهاد های قانونی این فضای خالی را پر نمایند تا دانشگاههای ما بثمر واقعی بنشینند. شورای انقلاب فرهنگی، نمایندگان مجلس و دولت با همکاری دانشگاهها می توانند برای رسیدن به این هدف با هم همکاری نمایند.
*بهرام دلفان- استاد دانشگاه علوم پزشکی
درود بر جناب دکتر بهرام دلفان. واقعا یکی از معضلات مهمی که امروزه در جامعه وجود دارد و متاسفانه کمتر به آن پرداخته می شود همین موضوع بی حساب و کتاب جذب دانشجو و مدرک گرایی است. دانشگاهها متاسفانه فقط به کمیت تعداد دانشجوهایشان و مبالغی که به دست می اورند فکر میکنند و تخصص محور کردن را به هیچ وجه در برنامه خود ندارند. واقعا جامعه این تعداد جوان مدرک دار بدون تخصص را برای چه میخواهد؟؟؟؟؟؟؟؟