بیانیه همسر مرحوم هوشیارملکی طولابی که ساعاتی پیش در فضای مجازی انتشار یافت / راه هوشیار را ادامه می دهم

الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَهٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ
و این حکم الهی است که به حقیقت مرگ ایمان داشته باشیم و بر بازگشت به سوی آن صاحب جانی که جان را به ما داد سر تعظیم فرو بیاوریم.
از همه ی کسانی که در مراسمات تشییع، تدفین و خاکسپاری دانشمندی از دیار چگنی مرحوم دکتر هوشیار ملکی طولابی شرکت کردند و با بازماندگان اظهار همدردی کردند؛ تشکر می کنم. حقا که رسم نخبه پروری را خوب به جا آوردید و بزرگ منشی خود را به نمایش گذاشتید. قدر دان محبت هایتان هستیم و خدا را فرصتی طلب می کنیم که در شادی هایتان پاسخگو باشیم.
من عضو کوچکی از خانواده ی بزرگ چگنی هستم و از بزرگان طایفه، و از برادران دکتر ملکی طولابی تشکر می کنم که اراده کرده اند پرچم خون هوشیار بر زمین نماند. مرگ مظلومانه ی دکتر هوشیار امروز دیگر یک موضوع شخصی نیست. هوشیار مُرد اما هوشیاری که نمرده است. خونبهای او ریشه کن کردن خشونت های خیابانی است. بسیاری از استعدادهای ما قربانی این خشونتها شده اند، امروز خشونت علاوه بر آسیبهای خانوادگی، عامل بدنامی استان ما شده است. خشونت ثروت را از این استان فراری می دهد. خشونت مانع بزرگ ورود سرمایه گذاران به این استان است. تا وقتی که خشونت و نا آرامی هست صنعت گردشگری ما نحیف می ماند، تا وقتی که خشونت هست کل صنعت ما بدون سرمایه می ماند، تا وقتی خشونت هست بدنامی دامن ما را رها نمی کند و مردان و زنان ما و حتی نخبگان ما قربانی این بلای اجتماعی می شوند. من دلم به حال شهر و دیارم می سوزد که دلسوز ندارد و هدفم از حضور در صحنه گرفتن خونبهای همه ی کسانی است که قربانی این خشونتها شده اند و اگر جلوی آن گرفته نشود در آینده باز هم کسان دیگری و نخبگان دیگری قربانی این بلای داعشی می شوند. من در ذهنم روزی را تصور می کنم که هیچ خشونتی در این سرزمین نباشد و ما خبر قربانی شدن هیچ زن یا مردی را از لرستان نشنویم. امروز برخی ها مرا نصیحت می کنند که با فوت دکتر هوشیار بهتر است در خانه بنشینم و به امور فرزندم رسیدگی کنم، اما عرض می کنم که آن مرحوم وقت و زندگی خود را وقف مردم کرده بود و امروز من هم تصمیم گرفته ام از میان مردم و دخترم، مردم را انتخاب کنم، مردمی که نیاز به آرامش و خدمت دارند. من با پرچم سرخ خون قربانیان خشونت به میدان خواهم آمد.
دکتر هوشیار ملکی طولابی در طول ۱۵ سال زندگی مشترک خود را وقف مردمان سرزمینش کرده بود؛ گاهی بیشتر از زندگی شخصی و حتی فرزند داری و همسر داری در اندیشه ی مردم سرزمین محرومش بود؛ سرزمینی که تمام فرصت های سعادت مندی اش در دوره های مختلف زمانی صرف سیاسی بازی های بی مورد شده بود و مردمش هر روز رنحور تر به اطرف خود می نگریستند؛ حاکمیت و دولت ها هیچگاه نمی خواهند که سرزمین ها محروم بمانند؛ از این رو این «ما»ها هستیم که باید مطالبه گر باشیم. این ما ها هستیم که می بایست از ۳۱ استان دیگر برای تخصیص و جذب بودجه سبقت بگیریم و این ما ها هستیم که با انتخاب های دقیق می توانستیم توسعه را هموار کنیم.
و این دردی تاریخی بود که همیشه دکتر هوشیار را آزار می داد. او به میدان انتخابات پا گذاشت تا قدمی برای سعادتمندی سرزمینش بردارد.اما نمی دانم دستگاه الهی چه در دفتر محاسبات خود دارد که این فرصت را در شرایطی که مردم برای انتخاب آن مرد اراده کرده بودند؛ گرفت.
من به همسرم قول داده بودم که اگر چگنی برای برگزیدن دکتر هوشیار بسیج شود من هم با تمام وجود در این راه کمکش کنم و در روز خاکسپاری اش دیدم که چگنی چطور برای این هدف یکدست شده است، دیدم که در روز تشییع دکتر هوشیار ؛ هوشیارانه به اندیشه ی والای مردی رأی دادید که اندیشه ای جز سعادت مندی مردم نداشت. و حالا می خواهم به قولی که به آن مرحوم داده بودم عمل کنم. آری می خواهم در کنار دکتر هوشیار به همت و پشت گرمی برادران، اقوام و دوستانش و به مدد شما مردم فهیم نگذارم علم هوشیاری بر زمین بماند.
من مهرنوش ملکی طولابی به پشتوانه ی بزرگان و مردم چگنی و برادران دکتر هوشیار این مأموریت را بر دوش می گیرم و به خونخواهی همه ی کسان و همه ی نخبگانی که مانند هوشیار از صحنه خارج شدند به میدان آمده ام و امیدوارم با برچیدن بساط خشونت طلبان، دیگر شاهد نخبه کشی در این دیار نباشیم.

آری هدف دکتر هوشیار هدف من است
من هوشیارم
همه هوشیاریم…