حمزه فیضی پور / میرملاس :
از زمانیکه زمزمه ی حضورسید حسن خمینی ،نوه ویادگارامام(ره) در انتخابات مجلس خبرگان به گوش رسید ، از سوی افراد و و شخصیتهای مختلف واکنشهایی به صورت گفتار، یادداشت و سخنرانی صورت گرفت . در میان این مواضع دو طیف به طور علنی ودرقالب موافق و مخالف موضع خود را اعلام کردند . آنچه درباره ی مخالفین قابل طرح وتامل می باشد سوال از چرایی مخالفت آنهاست.آیا حضور “سید خندان” که “نیکوی اخلاقش” ارثیه ی زیبای اجدادش می باشد ، از حیث درجه و یا جایگاه علمی اجتهاد ایشان دلیل مخالفت مخالفان به شمار می رود که به زعم مبارک آنان هنوز نوه ی امام(ره) به آن رتبه مورد نظر اجتهادی که شرط اساسی ورود به عرصه ی انتخابات خبرگان می باشد نرسیده است ؟ که پاسخ به این دلیل (که اگر دغدغه ی واقعی مخالفان باشد بس نیکو وبجاست) را برخی از مراجع بزرگ تقلید(اعظم الله مقامهم) به نقل ازنزدیکان ایشان(که درشبکه ها اجتماعی و نشریات آمده است) با تایید صلاحیت علمی آن بزرگوار داده اند. اگر دلیل یا دلایل دیگر در ذهن مخالفان منتقد باشد از نظر بسیاری مبهم بوده ویا اساسا در خصوص این سید بزرگ صدق پیدا نمی کند. کسی که متعلق به خانواده ی بزرگ بنیانگذار جمهوری اسلامی است ،متعلق به جغرافیایی به وسعت وپهنای دل تمامی “دین باوران” معتقد به آیین نیکوی “اسلام رحمانی” می باشد که نشانه گان شجاعت ، درایت ، مردم داری ، کیاست و کاریزما بودن امام راحل را در نوه عزیزش به خوبی می بینند و حس می کنند ، شخصیتی دوست داشتنی که بارها مورد تفقد مقام معظم رهبری قرار گرفته است. برای همه ی نظام دوستان ،مطالعه ی مکتوبات به جا مانده ازآن “پیرسفرکرده” آنچه را که بیش تر از پیش قابل تامل می کند دل نگرانی هایش ازتهمتهای ناروایست که ازقبل پیش بینی کردند که با هدف تخریب و انتقامجویی علیه نزدیکانش بزنند : “….. احتمال قوی می دهم که پس از من برای انتقام جویی از من به بعض از نزدیکان و دوستانم تهمتهایی را که من آنها را ناروا می دانم بزنند وبه آتشی که باید مرا بسوزانند آنان را بسوزانند و احیانا به صورت دفاع از من انتقام مرا از آنها بگیرند………(صحیفه ی امام ، جلد۱۷ صفحه ی ۹۱). با این وصف وبا استفاده ازآیه ی بیست وسوم سوره ی شوراذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَهً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ( این همان [پاداشى] است که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند [بدان] مژده داده است بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم مگر دوستى در باره خویشاوندان و هر کس نیکى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد] براى او در ثواب آن خواهیم افزود قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است )،که مراد آن، در قبال زحمات نبی مکرم اسلام(ص) ومرارتهایش در زمینه ی نجات مردم و ایفای رسالتش در مبارزه با طواغیت، دوستی و محبت نسبت به نزدیکانش ازسوی آنان خواسته می شود شاید در این متن بتوانیم بگوییم خاندان شریف و بیت مکرم امام(ره) که با الهام از مکتب وحی این انقلاب را به پیروزی رساندند وخود امام بزرگوار در این راه مرارتها دیده و چشیده اند و از قدرت برای خویش استفاده نکردند نیز شایسته ی محبت ، احترام و پاسداشت اند. کسانیکه اختلاف سلیقه در موضعی یا عملکردی با ایشان دارند نباید این اختلاف نافی حفظ حرمت این بیت معظم باشند که استمرار فرهنگ گفتاری و نوشتاری (مواضع افراد) در رعایت “مودت” در حق خاندان امام(ره) در اصل تحکیم جایگاه رفیع سلسله جنبان انقلاب،”امام عزیز”، در سایه ی رهبری سکاندار جمهوری اسلامی یعنی مقام معظم رهبری و تداومش هم فرهنگ سازی برای نسلهای آینده در حفظ حرمت بزرگان زحمت کش این نظام خواهد بود.