عبداله گراوند / میرملاس :
برای چندمین بار است که مردم این دیار در یک بازی تکراری شرکت می کنند و هربارهم نتیجه ای جز شکست را تجربه نکرده اند؛ بازی انتخابات. انتخابات که به عنوان نماد مردم سالاری می تواند فرصتی استثنایی برای تغییر و تحول و پیشرفت و آبادانی و ارتقای فکری و فرهنگی جامعه باشد خود مزید علت برای نابسامانی ها و درجازدگی و توقف و دلتنگی های شهرمان شده است. آری همه ما در حلقه معیوبی گرفتارآمده ایم که مواد مورد نیاز آن تعصب و قومیت گرایی، برگزیدن راه‌های میانبر، کوتاه مدت و منفعت طلبی های کودکانه و… است و فراورده های آن نیز تاکنون چیزی جز امتیازات شخصی برای عده ای قلیل نبوده است.
حافظه تاریخی ضعیف و “تجربه نیندوختن از گذشته” که می تواند یکی از علل اصلی توسعه نیافتگی هر جامعه ای باشد ضامن بقای این طلسم چندین ساله بوده است و تا زمانیکه نتوانیم “خوشایند” و “مصلحت” را از یکدیگر تمیز دهیم و توانایی دیدن اهداف درازمدت و درخور و عقلانی را به دست نیاوریم و تا زمانیکه به قیمت بدبختی درازمدت فقط به فکر تامین اهداف کوتاه مدتی که هزینه ها و خساراتشان بسیار بیشتر از درآمدهایشان خواهد بود، باشیم همچنان در معرض فریب خوردگی باقی خواهیم ماند.
هر جامعه ای می تواند هراز گاهی نسبت به نگرش ها و اعمال خود در گذشته وحال موضع تصحیح و اصلاح را داشته باشد و از آنجائیکه اصلاح فرهنگ مقدم بر هر نوع تغییر ترقی خواهانه است و توسعه سیاسی و اقتصادی در گرو توسعه فرهنگی می باشد تنها با تغییر نگرش های فرهنگی است که می توان سیاست و اقتصاد را در مسیر شکوفایی و پویایی قرار داد.
اگر در جستجوی راهی برای رهایی از این نابسامانی ها وعقب ماندگی ها هستیم همه ما باید نسبت به رفتارفردی مان بازنگری داشته باشیم و از درون تغییر کنیم.
بدون هیچ نوع چشمداشت شخصی، کاهش درد و رنج و تقلیل مرارت و درماندگی و افزایش رفاه و شادی و آرامش همگانی باید مهمترین هدف وانگیزه مان از شرکت در انتخابات باشد و تنها از این طریق است که می توانیم به داشتن جامعه ای سالم و اخلاقی وهمزیستی مسالمت آمیز امیدوار باشیم.
می توان با پاسداشت عقلانیت و خردگرایی به این فرصت سوزی های چندین باره پایان داد و بیشتر از این دیگر مرتکب این خطای استراتژیک تکراری نشد و خرده خرده جمع کنیم و صبوری پیشه کنیم و سعادت و برخورداری وتحرک و پویایی را برای جامعه به ارمغان آوریم… وگرنه بازهم با خودمان خواهیم گفت که “از ماست که بر ماست” و “این ترنم موزون حزن همچنان شنیده خواهد شد”…
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
آدمی در عالم خاکی نمی آید بدست
عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی
آره واقعا…
این شعر مصداقاین روزهای کوهدشته…
اونقدر فرهنگ و سطح فکر مردمانمون رو خراب کردن که فقط باید یه نسل جدیداما کاملا متفاوت به دنیابیاد که ساختار ما هم منطق مدار بشه نه اون چیزایی که الان ارزش دارن
درود .امیدوارم برای یکبار هم که شده مردم این دیار معقول و منطقی تصمیم بگیرند