برخی کارشناسان حوزه سیاسی بر این باورند که بومی و اصیل نبودن نمایندگان در حوزه انتخابیه ،باعث شده تا آنها آنگونه که شایسته است برای ارتقاء جایگاه مردمی که او را برگزیده اند تلاش جدی نداشته باشند.
بر طبق اصل ۶۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مجلس شورای اسلامی از نمایندگان ملت که به طور مستقیم و با رأی مخفی انتخاب می‌شوند تشکیل می‌گردد.
در حالی که قانونگذار برای داوطلبان احراز سمت ریاست جمهوری بر ایرانی الاصل بودن تاکید داشته – بنا بر همین مصلحت بود که جلاالدین فارسی نتوانست نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود- تا با تکیه بر عرق ملی فرد منتخب بتواند کشور را در مسیر توسعه قرار دهد.
با اجرایی شدن اصل شوراها در دولت خاتمی و مراحل بعدی آن نیز تاکید قانون بر این بوده تا کسانی که به عضویت شوراهای شهر در می ایند در شهر محل انتخاب سکونت داشته باشند تا آنها نیز از آنچه بر مردم می گذرد آگاه شوند
در حالی که مجلس شورای اسلامی در عموم مسایل کشور می‌تواند قانون وضع کند،اما چنین شرطی برای احراز کرسی نمایندگی در نظر گرفته نشده است.
قانونگذار برای کسانی که داوطلب نمایندگی مجلس می شوند شروط و فروضی قرار داده که فرد در صورت دارا بودن آن می تواند خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهد که برخی از انها به شرح ذیل است:
عدم سوء شهرت در حوزه انتخابیه
داشتن حداقل ۳۰ سال کامل سن برای ثبت نام
داشتن حداقل مدرک کارشناسی ارشد و یا معادل آن (بنا بر یک تبصره افراد دارای مدرک کارشناسی که سابقه پنج سال کار در حد کارشناسی را داشته باشند نیز مجاز به ثبت نام هستند.)
اعتقاد و التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی ایران و قانون اساسی آن
اعتقاد و التزام عملی به اسلام و اصل مترقی ولایت مطلقه فقیه
اما این شرایط به نظر برخی کارشناسان با توجه به واقعیت های جاری در صحن مجلس این شروط را کافی نمی دانند!
چه باید کرد؟
در حالی قانونگذار تصریح به بومی بودن داوطلبان احراز کرسی نمایندگی نمی کند که در شرط ” عدم سوء شهرت در حوزه انتخابیه” به نوعی راه را برای مردم می گشاید.
عدم سوء شهرت در حوزه انتخابیه ناظر بر شرط لازم بومی بودن داوطلب است،تا کسی در یک شهر سکونت نداشته باشد و اصالتا آنجایی نباشد،تحقق و اثبات این شرط ممکن نیست.
بررسی کارتاپل نامه های دریافتی نمایندگان و نامه های صادره توسط آنان نشان می دهد که آنان در کنار ایفای وظیفه قانونگذاری باید بخش قابل توجهی از زمان و وقت خود را به رتق و فتق امور اجرایی حوزه انتخابیه بگذرانند و حتی عزل و نصب مدیران اجرایی با تامین نظر آنها انجام می شود.
نمایندگان منتخب هنگام ورود به مجلس باید به شرح ذیل سوگند یاد کنند:
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
من در برابر قرآن مجید، به خدای قادر متعال سوگند یاد می‌کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نمایم که پاسدار حریم اسلام و نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم، ودیعه‌ای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشم، از قانون اساسی دفاع کنم و در گفته‌ها و نوشته‌ها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مد نظر داشته باشم.
از متن سوگند نیز چنین برمی اید که نماینده برای ایفای درست تکلیف وکالت باید اشنا به محیط،محل،خواسته ها و علایق مردم باشد و همه ی تلاش خود را برای حرکت در آن مسیر به کار گیرد.هرچند ممکن است فردی از دل مردم و آشنا به مسایل انها نباشد اما با ضرب و زور تبلیغات و بکارگیری قدرت های خاص و وعده های دروغین ودر برخی موارد نامشروع بتواند موفق به اخذ رای و کسب عنوان نمایندگی شود،اما چون در درد اشنا نیست چون با انگیزه نیست نمی تواند در انجام وظایف وکالت و ایفای نقش نمایندگی درست عمل کندچه بسا بسیاری از پروژه های مهم در دوره مدیریت ایشان دچار کندی در اجرا توقف یا حتی تغییر مسیر یا انتقال ان به یک حوزه انتخابیه دیگر شود .
به عنوان مثال کسیکه اصالتا اراکی ، ایلامی یا خوزستانی است چگونه می تواند مشکلات مردم کوهدشت یا خرم آباد و دیگر شهرهای استان را بداند شوربختانه باید گفت متاسفانه اینگونه افراد صرفا در سایه اختلافات امکان جولان دارند واساسا بسیار بعید است که بتوانند منشا خیر وبرکت برای مردم بشوند رای به این اشخاص پیامی دارد مبنی بر قحط رجال در این دیار است …
بر این اساس،همانگونه که ایرانی الاصل بودن برای احراز سمت ریاست جمهوری یکی از شرایط است،این مهم نیز باید شرط انتخاب نماینده از سوی مردم باشد،تا منتخب آنها به سان مادر، دل در گرو تعالی و رشد منطقه و حوزه انتخابیه خود داشته باشد چه در غیر این صورت؛مادر را دل می سوزد دایه را دامن.
منبع : افلاک آنلاین
