پسربچه ای که پدیده خوشنویسی شد/ “رستم” آینده هنر اصیل ایرانی

به نقل از مهر، حالا دیگر این پسربچه خوش نویس را همه می شناسند و استادان خوشنویسی ایران به او دل بسته اند؛ پسربچه ای که همه کودکی هایش پر از خطوط نستعلیق و شکسته است، خطوطی که به آنها عشق می ورزد و در نگاه کودکانه اش می شود علاقه به این هنر ایرانی را دید.

حرف از علی رضا رستمی است، دانش آموز کلاس سوم ابتدایی که در شهرستان کوهدشت استان لرستان زندگی می کند. “علیرضا” زیر نظر استاد زالپور در هفت سالگی نی را در مرکب برد و سوار مرکب خوشنویسی شد.

علیرضا با خوشنویسی از سن هفت سالگی خردسال ترین خوشنویس ایران اسلامی نام گرفت، کودکی که همه کودکی هایش در خطوط آغشته به “نی” و “مرکب” خلاصه شده است.

سال ۸۹ در کلاس آموزش استاد “صمد زالپور” از اساتید خوش نویسی کوهدشت نام نوشت و از همان روز مصمم شد در آینده حرف بزرگی باشد در این رشته.

از همان ابتدا استادش را به حیرت واداشت و توانست نگاه خوشنویسان شهر را به سمت خودش جلب کند. علی رضا رستمی با انگشتان کوچکش در آزمون خوشنویسی شرکت کرد تا مدرک عالی این هنر ناب ایرانی را به دست آورد، مدرکی که نام او را در زمره خوش نویسان بزرگ قرار داد.

“علیرضا” نفر اول جشنواره خوشنویسی سلسله الذهب استان لرستان شده و در جشنواره های مختلف و مسابقات ملی و شهرستانی حائز عنوان است.

در کلاس درس خوشنویسی ۵۰ هم شاگردی دارد و هر وقت استاد در کلاس حضور ندارد او مشق ها را نگاه می کند و ایرادها را نشان می دهد.

حالا دیگر او سوارکار ماهر کوچک مرکب خوشنویسی است. لقب “رستم کوچک خوشنویسی” از سوی مخاطبان به او داده شد و حالا او را با این نام می شناسند.

علیرضا می گوید که هم شکسته نستعلیق را خوب می نویسد و هم نستعلیق را اما نستعلیق را بیش تر از همه دوست دارد.

در خانه هنرمندان ایران مورد تشویق استادان بزرگی چون محمد حیدری، رسول مرادی، محمدی تبار و استاد سبزه کار قرار گرفته و با ذوق زدگی از مواجه شدن با اساتید بزرگ خوش نویسی ایران می گوید که چگونه او را مورد تفقد قرار داده و آینده را از آن وی دانسته اند.

از علی رضا می خواهیم در فرصتی که در کنارش هستیم برایمان مشق کند و بنویسد، آنقدر غرق کشیدن خطوط می شود که فقط می توانیم نگاهش کنیم و به خطوطی که انگشتان کوچکش روی کاغذ می کشد خیره شویم.

آرام از علیرضا می پرسم که کودکی هایش را با چه دلخوش کرده است؛ آرام و با کمی تامل کودکانه در حالی که سرش را از کاغذ گلاسه اش بر می دارد می گوید: من عاشق خوشنویسی هستم و تا عمر دارم قلم نی ام را رها نمی کنم.

افکارم در عمق حرفها و اراده اش می ماند که او ادامه می دهد:”می خواهم بهترین خوشنویس ایران شوم…”

همین یک جمله کافیست که باور کنیم آینده خوشنویسی ایران روزی “رستمی” به خود خواهد دید که راه اساتید این هنر اصیل ایرانی را ادامه می دهد.

اساتیدش معتقدند که علی رضا می تواند بهترین خوشنویس ایران شود و همین حالا هم بهترین خوشنویس کم سن و سال ایران است.

آری علیرضا رستمی همین حالا هم در عرصه خوشنویسی ایران اسلامی حرف ها دارد و حرف های بزرگش را می توان از انگشتان کوچک و زیبایی خطش خواند.

باید این همه استعداد را باور کرد تا از دل این همه باور بتوان آینده ای روشن برای هنری اصیل رقم زد، آینده خوشنویسی ایران در دستان کوچک این کودکان بلند اندیشه است، “علیرضا”هایی که در صورت تشویق و حمایت می توانند بیرق این هنر زیبا و با اصالت را بلند کنند.

………………………………………

گزارش و عکس: حشمت الله آزادبخت