ابراهیم امرایی / میرملاس :
۱۴ سال پیش وقتی برای اولین بار به سراغ طبیعت دوستی رفتم که چند سالی بود در حیاط خانه اش با پرورش دانه های بلوط وکاشت آنها ،جنگل های زخم خورده بلوط را التیام می بخشید نمیدانستم هر بارکه به مناسبت های مختلف نیک اندیشی او را به تصویر میکشیم در واقع به نوعی به معرفی چهره ای کمک می کنیم که اینک پدر بلوط (ایران) می خواننش . بله آقای افشار، شخصیتی دوست داشتنی و دلسوخته که بی هیچ توقعی خود و خانواده اش را وقف احیا جنگل های بلوط و قصه تلخشان کرده بود. احترام عمیق به مادر سالخورده وحمایت مادر ازکار فرزند، آقای افشار را برای ما دوستداشتنی تر می کرد. اعجاز امواج رسانه خیلی زود باعث شد تا طیف وسیعی از مردم با کار بزرگ آقای افشارآشنا شوند و در این رسم خوش آیند مشارکت کنند.
امروز دیگر در بین مردم شنیدن نام آقای افشار مترادف شده با نام بلوط ، درختی بسیارمقاوم و صبورکه بی نیاز از توجه انسانها قرنها و بلکه هزاران سال است بر پهنه زاگرس ماوایی برای زندگی صدها گونه جاندار شده واز سخاوت هموست که درسالهای قحطی و خشکسالی پدر و پدربزرگانمان جان به در برده اند.
هربارکه همراه آقای افشار به محلی میرفتیم که دست٘ شکسته ای آتش بر آن انداخته و یا از سرنادانی محض ، دستِ قلم شده ای تیشه به شاخه ای زده بود به تعداد بی شمارِ دانه های عرق نشسته بر پیشانیش نذرطول عمرش میکردم.
و امروز…وقتی به طور اتفاقی ویدئویی دیدم ازهمشهریانم که برای حفظ درختان بلوط چه سخت تلاش می کنند لذت بردم ، لذت بردم از اینکه بالاخره در شهری که به سیاست و سیاست زدگی شهره آفاق شده ، هنوز هستند جوانانی که به درخت می اندیشند ، به بلوط عشق می ورزند وسفره سبزطبیعت را ارج می نهند.
لذت بردم از اینکه در شهرم هنوز هستند جوانانی که وازدگی و بی تفاوتی زمین گیرشان نکرده و هربارکه از جهالت پایان ناپذیر همنوعی آتش به جان جنگل می افتد هق هق کنان و عرق ریزان حریق جنگل را با دستان خالی خاموش می کنند.
شکیبایی بلوط از نانجیبی بعضی ها تمام شده ، حال زارِ بلوط دیگر تحمل سماجتِ احمقانه سودجویان را ندارد، بلوط دیگرآن بلوط سابق نیست این سالها آنقدر در میان شعله های آتش ، نفریر همنوعانش را شنیده که دیگر زَهره اش آب شده آنقدر زجه شنیده که درخت بودن را پاک فراموش کرده یا زود سبز می شود یا دیر به بار می نشیند .
شاید وَهم باشد اگربگویم : درختان بلوط هربار که نانجیبی تیشه به ریشه اشان می زند شما را صدا میزند: علی، مرتضی، رضا، جواد… و تعجب نکنیم اگر دربرهوت فردا ، بلوط از دیدن شمایل آدمها قالب تهی کند یا پا به فرار بگذارد.
همتتان را ارج می نهیم و میدانم که میدانید: درمحشر فردا میشود به شفاعت درختان
امید بست .
*ابراهیم امرایی- خبرمرکزلرستان
سلام ، مطلبتان بسیار به حق و درست بود . خدا قوت
استاد مثل همیشه عالی،دستمریزاد
درود وعرض ارادت استاد ارجمند
بسیار عالى دست مریزاد