چه کسی پیام امام و رهبری را بازخواند؟

قلمرو تاریخ انقلاب اسلامی ایران که در خود عبرتهای بسیاری برای آیندگان اندوخته، به مانند هر خیزش فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مقدس در تارک خود همواره شاهد ریزش، رویش، سست عنصری و یا ثبات قدم بوده است.

علل مختلفی را میتوان باعث این پدیده کلان و پر اهمیت نامید اما مهم ترین عامل را باید در میزان عمق اهداف، آرمانها و معیارهای اشخاص و لایه های مختلف سیاسی جست! زیرا به اندازه ای که این قضایا در فاهمه ی افراد و جریان ها عمیق باشد قوت اراده و استحکام بیشتری در مسیر حاصل می آید به عبارت دیگر؛ لغزش و چرخش و بریدن از آرمانهای سابق برای کسانی متصور است که جوهر شخصیت آنان به سطحی گری آغشته است.

در سال ۱۳۶۶ حاجیان پاکباز ایرانی به خاطر مراسم برائت از مشرکین به دست ر‍ژیم تکفیری آل سعود به شهادت رسیدند به همین علت امام راحل پیام شدیداللحنی صادر کردند و بسیاری از خواص و نخبگان (که اغلب آنان هم اکنون نیز در قید حیاتند) در هم صدایی مطالبی نشر دادند.

در پیام امام راحل آمده بود: «اگر از صدام بگذریم، اگر مسأله قدس را فراموش کنیم، اگر از جنایت های امریکا بگذریم از آل سعود نخواهیم گذشت»

پرسش اساسی اینجاست درحالی که امروز امام خامنه‌ای هم با تکرار آن فاجعه خونین با همان ادبیات و در عالی ترین سطح پیام عتاب آمیزی صادر کردند؛ کدام جریان و فرد در «امروز انقلاب» هنوز طنین سخن امام را در گنجینه قلب خود به یادگار دارد و کدامین طیف و شخصیت در گذار روزگار از موهبت فرمایشات پدر انقلاب گذر کردند و به دنبال سازش و پذیرش بوده و هستند؟!

کلام فوق محل بازخواست کسانی است که با عدول از اصول و بنیان های امام و انقلاب بجای اصلاح خود و اطرافیان شان دائم بفکر اصلاح انقلاب و انقلابیانند افراد ضعیف النفسی که از ترس ملامت ملامت گران بجای ادامه جهاد در سنگر امامین به قرائت های دگرپسند روی آورده اند و بجای دل خوشی به آنچه که خود دارند (و امام و شهدا و ایثارگران در کانون انقلاب فراهم آورده اند) جام عزت ایران را در گرای بیگانگان می بینند!

از سال ۶۶ تا کنون قریب به دو دهه می گذرد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران “ویژه برنامه ای” در قالب نگاه یک تدارک می بیند. این برنامه می بایست در شرایطی ویژه حول پیام تاریخی امام خامنه ای با دعوت از کسی که “صلاحیت” بازخوانی و اظهارنظر در خصوص گفتمان رهبر انقلاب را دارد محتوای عالمانه بسازد و به صورت شفاهی با مردم سخن بگوید.

وی از بیستم شهریور ۱۳۶۰ که در رکاب امام خمینی به فرماندهی نهاد نظامی، سیاسی و فرهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب شد و سکان دفاع از این مرز و بوم را به دست گرفت و به نام “آقا محسن” از طرف امام مفتخر گشت (اگر چه اکنون جوانی چهره آن روزگار را ندارد اما) افتخار میکند که هر چه داشته در انقلاب خرج کرده است و با این وجود هنوز آقا محسن و در رکاب فرمانده است.

امروز به سان دیروز گفتمان امام را باز میخواند و با بیگانه مرزهای مشخص دارد اشدا علی الکفار است؛ مضافا آنکه در این راه از تخریب و ملامت رسانه های آنان نمی هراسد!

در خاتمه لازم است از ثبات و استقامت رجالی که در فراز و نشیب در سنگر انقلاب ماندند به رسم قدردانی یاد آوریم و برای آنان که به هر دلیل (!) از رسالت و آرمان خود بازماندند و محرومان و مستضعفان را فراموش کردند دعا کنیم عاقبت بخیر گردند..