نقدی بر یادداشت آقای امیرناصر غلامرضایی؛ تحت عنوان: «لزوم پرهیز آموزش و پرورش از سیاست زدگی»

علی جودکی/ میرملاس:

جناب آقای غلامرضایی، اینجانب احترام فراوانی برای حضرتعالی قائلم و صراحت و شجاعت شما را در ابراز عقاید خود در عرصه های سیاسی- اجتماعی می ستایم؛ اما هنگامی که یادداشت آن جناب را تحت عنوان “لزوم پرهیز آموزش و پرورش از سیاست زدگی” (که عنوان بسیار زیبایی است) را خواندم، نتوانستم  به عنوان یک معلم که ۲۹ سال از عمرش را در این سیستم گذرانده به سادگی از کنار نوشتارتان بگذرم و پاسخی حداقلی به آن ندهم. نمی خواهم مرقومه تان را با نوشتاری مجزا و مفصل پاسخ بدهم، بلکه به شیوه معلمی شما را دعوت می کنم تا یادداشتتان را با هم مرور کنیم و اشکالات آن را معلوم نمائیم. اینجانب سوالات و اشکالات خود را درون علامت [ ] درج نموده و قضاوت را به خودتان و خوانندگان فهیم واگذار می کنم.

متن کامل نوشتارشما:

خوشحالم از اینکه بچه کوچک ندارم [امام علی (ع)می فرمایند: فأحبب لغیرک ما تحب لنفسک و اکره له ما تکره لها (نهج البلاغه، نامه/۳۱)؛ آنچه که براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند] که در این آموزش و پرورش صددرصد سیاسی بخواهد تربیت پیدا کند!! [عدد صد در صد را چگونه استخراج نموده ای؟] آموزش و پرورشی که چنان سیاست زده شده است نه از آموزش آن خبری است و نه از پرورش آن، [حضرتعالی بر اساس کدام شواهد یا پیوست پژوهشی به چنین نتیجه قطعی و عجیبی رسیده اید که در آموزش و پرورش (که احتمالا مقصودتان آموزش و پرورش رسمی در استان لرستان است) نه از آموزش خبری هست نه از پرورش؟] آموزش و پرورشی که تربیت نسلهای جامعه را فدای قدرت طلبی این و آن میکند ! آموزش و پرورشی که نودونه درصد چیدمانش سیاسی است نه علمی و نه آموزشی! [عدد نود ونه درصد چیدمان سیاسی! را چگونه بدست آورده ای و سنجه انتخاب آن یک درصد چه بوده است؟] آموزش و پرورشی که آموزه آن به جای تربیت نسلهای آینده سیاه بازی سیاست را فهمیدند. از یک بچه محصل نمیشنوم که بگوید معلم به من گفت با پدر چگونه برخورد کن!! هنوز یک محصل را ندیدم که بگوید معلم من برخورد با مادرم را به من آموخت. تا بحال نشنیدم یک محصل بگوید معلم من به من روش چگونه زندگی کردن را آموخت ! هیچ دختر بچه دانش آموزی نگفته که معلم امان ماندن از چنگال نامحرمان کف خیابان را به من آموخت ! چرا ؟ [پیشتر فرموده بودید بچه کوچک ندارم! اما بعد فرموده ای هنوز “یک بچه”، “یک محصل” و… ندیده ام که بگوید: فلان… بد نیست بدانید جامعه آماری دانش آموزان استان لرستان (که احتمالا مورد بحث شماست) حدود ۳۳۰ هزار نفر است. به نظر می رسد در انتخاب حجم نمونه تان برای پرسشگری احتمالی دچار اشکال شده اید! اتفاقا بخش قابل توجهی از فعالیت معلمان معطوف به همین توصیه های اخلاقی و مسائل تربیتی است.]

چرا معلم به دانش آموز نمی گوید خودت با فلان روش نان آور خود یا کمک حال خانواده باش!! [به نظر می رسد اگر معلمی چنین چیزی بگوید برخی از ما به یکباره در قامت “مدافع حقوق کودکان”  ظاهر می شویم!] بعد از گذشت سالیان سال فقط بابا نان داد را میاموزیم در حالیکه اگر یک محصل بابا نداشته باشد طعم نان پدر را نمیفهمد پس باید به او آموخته که اینک که پدر ندارد چگونه خودش چگونه نان آور خویش باشد. آموزش و پرورش در خدمت سیاست و سیاست فقط برای کسب قدرت تلاش میکند! آموزش و پرورش تلاش میکند که یکی از جنس خودش قدرت بگیرد که شاید دیگران از خوان قدرت او متنعم شوند.[اگر این مطالب را در محفلی خصوصی یا یک میتینگ سیاسی مطرح می کردید قابل اغماض بود. اما وقتی دست به قلم می شوید و در یک رسانه رسمی با اعتماد به نفس و اطمینان خاطر، تمام ساختار یک سیستم پیچیده، پهن پیکر و تخصصی را به یک باره زیر سوال می برید، بی تردید از بین ۳۰ هزار معلم استانمان عده ای رنجیده خاطر خواهند شد]

این آموزش و این پرورش با این روش تدریس و آموزش نمی تواند نونهالان این مرز و بوم را مردان روزگار سختی کند. [الگوی پیشنهادی شما برای روش تدریس و آموزش ایده آل چیست؟] باید آموزش و پرورش را از وادی قدرت طلبی و سیاسی کاری و سیاست زده گی و سیاسی بازی فاصله داد تا جوانان مملکت را بسازند تا احترام به پدر و مادر را بیاموزند تا قانون مداری و قانون پذیری را آموزش دهند تا ساختن جامعه را آموزش دهند تا حقیقت دین را بیاموزانند تا صنعت و فن و حرفه را یاد دهند تا قناعت و تقوی را تدریس کنند، تا دفاع از حق را بیازمایند و بیاموزند تا ساختن جامعه را به دانش آموزان و به فرزندان ما و دیگران بیاموزند نه ساختن زندگی خود و خراب کردن جامعه را ،،، من قصدم توهین نبود [شما با این نوشتارتان نظام تعلیم و تربیت را له کردید، آنوقت می فرمایید قصدم توهین نبود؟] اما حقیقت وجودی بسیاری از آموزش و پرورش این است.

امیدوارم آموزش و پرورش احترام بیاموزد، فن سالاری را بیاموزد، عزت نفس را آموزش دهد، نان آوری را تدریس کند نه نان خوری، تلاش را تلمذ کنند نه تنبلی را … چرا معلم نمیگوید دوران بابا نان داد به سر آمده و بابا هر چه تلاش کند باز نمی تواند نان آور خانواده باشد [معلمان خودشان جزء پدرانی هستند که نمی توانند نان آور خانواده باشند. مقصودتان چیست؟] پس محصل به پا خیز و خودباور باش تا به یاری بابایت بشتابی که گرسنه نمانی!! [محصلی که برود دنبال نان- به قول امروزی ها “کودکان کار”- احتمالا فرصتهای “آموزرشی” و “پرورشی” ایده آل مورد نظر حضرتعالی را از دست خواهد داد!]

جناب غلامرضایی گرامی، با توجه به اینکه جنابعالی روی مساله “سیاست” تاکید زیادی کرده اید؛ نا گزیرم به عرض برسانم یکی از اهداف کلی نظام آموزش و پرورش، هدف سیاسی و به تبع آن تربیت سیاسی است.(تاکید می کنم فقط یکی از اهداف این نظام است) لذا دو نقل قول در پایان عرایضم به حضور شما که خودتان دستی در سیاست دارید عرضه می دارم. ارسطو می گوید:”در میان تمام چیزهایی که بیان کرده ام آنچه بیشترین سهم را در دوام و قوام قوانین دارد، سازگاری آموزش و پرورش با نوع دولت است و این چیزی است که جهانیان از آن غافل هستند. بهترین قوانین نیز حتی اگر توسط تمام افراد جامعه هم معتبر و مشروع دانسته شود در صورتی ارزش و اعتبار خواهند داشت که به وسیله آموزش و پرورش به نسل جوان آموخته شوند و آموزش و پرورش نیز با قوانین مزبور تطابق داشته باشند.” ( فلسفهً آمورش و پرورش، فیلیپ جِی اسمیت، سعید بهشتی، ص۵۹) و دیگر اینکه؛ “برخورداری از تحصیلات رسمی بالاترین تأثیر را بر نگرش های سیاسی دارد و هیچ متغیر دیگری در تعیین نگرش های سیاسی، با متغیر آموزش و پرورش قابل مقایسه نیست”( جامعه شناسی آموزش و پرورش، دکتر علی علاقه بند، ص۷۴)

مانا باشید.