سیدجواد حسینی*/ میرملاس:
به نام منشاء تفکر و دانش
امروزه بر هیچ صاحب نظر، اندیشمند و مسوولی پوشیده نیست که مسیر توسعه همه جانبه یک کشور در گرو سیستم آموزشی کارآمد آن کشور است. نظام آموزشی در کشورهای پیشرفته دو کارکرد اصلی را به دوش می کشد: یکی آموزش دانش آموختگان در سطح ملی، و دیگری؛ آموزش دانش آموزان در سطح استانداردهای جهانی. چنین وظیفه خطیری تنها از عهده نظام آموزشی کارآمدی برمی آید که بتواند در گام اول دانش آموختگانی را آموزش دهد که در سطوح مختلف ملی در بخش های مورد نیازش به کار گرفته شود و در گام دوم، این دانش آموختگان بتوانند در زندگی اجتماعی و شهروندی ضمن رعایت موازین اسلامی،اخلاق وادبی در شأن هویت ایرانی داشته باشند.
حال بعد از گذشت سالها، در چنبره یک سیستم آموزشی گرفتار آمده ایم که به دلایل در پیش گرفتن سیاست های آموزشی سنتی، دخالت بی حد و حصر سیاسیون و همچنین نگاه ابزار انگارانه و مصرفی به آن، با معلمانی روبرو شده ایم که قریب به اتفاق آنان از هویت شغلی خود ناخرسند می باشند زیرا به واسطه آن، توانایی برطرف کردن نیازهای اساسی و اولیه خود را ندارند و از سویی با دانش آموزانی مواجه ایم که انگیزه لازم را برای آموزش در خود نمی بینند به گونه ای که افت تحصیلی گریبانگیر اکثریت آن ها شده است.
از آن جایی که دولت تدبیر و امید سعی دارد سیاست های معقولش را در بخش های گوناگون با استراتژی گفتمان در سطح ملی و بین المللی پیش ببرد بسیار پسندیده است که باب این گفت و گو را از نظام آموزشی به خصوص با وارثان وصاحبان اصلی آن؛ یعنی معلمین باز کند.
جناب آقای دریکوندمدیر کل محترم آموزش و پرورش استان لرستان !ضمن عرض تبریک و تهنیت به جنابعالی وآرزوی موفقیت برای شما ،مستحضرید که مسوولان آموزش و پرورش این استان در راه توسعه این سیستم اثرگذار مرارتهای زیادی متحمل شده اند که لازم است از همه ی آنها تقدیر وتشکر نماییم که با بودجه اندک وتوان مالی ضعیف این سیستم، توانسته اند آموزش وپرورش را سرپا نگهدارند. اما مشکلات ونارسایی های آموزش وپرورش امری است که فقط با همکاری تمام آحاد جامعه و هماهنگی و تلاش گسترده ی تمام مسوولان ، اولیاء ومعلمان امکانپذیر وعملی است واین کار مهم از عهده ی یک یا چند نفر محدود به سرانجام نخواهد رسید اما این تغییر و تحول می تواند انرژی فعالسازی ای باشد تا همه ی این اقشار را به کار وفعالیت وادارد تا برای آینده ی فرزندان خود که درد مشترک همه ی خانواده های کشورمان است تلاش کنند و کار بزرگ شما کمک به پویایی و ذوب نمودن یخ بی انگیزگی ها و کناره گیریهایی است که جامعه ما نسبت به آموزش و پرورش روا داشته است و امیدوارم تلاش شما در ایجاد این انگیزه و رغبت و شروع این کار گروهی بزرگ، نقطه عطفی باشد برای آموزش و پرورش استان ما و سرمشق والگوییی برای بهبود پیکره ضعیف و نارسای آموزش و پرورش کل کشور گردد.
جناب آقای دریکوند مشکلات و نارسابیهای که به طور عمده گریبانگیر آموزش و پرورش استانمان هست به اختصار در این مجال آورده شده که امیدواریم مورد عنایت شما قرار گیرند.
ا-عدم گسترده بودن چتر مشاوره در سیستم آموزش وپرورش ودر نتیجه عدم استفاده از ظرفیت ها و نقطه نظرات افراد نخبه ی موجود در آموزش وپرورش استان یعنی کنار گذاشتن خرد جمعی
۲_عدم ارزیابی دقیق از کار برنامه ریزان و معاونت های ادارات مناطق به طوریکه بعضا مشاهده شده معاونتی از هر لحاظ ضعیف و ناتوان بوده و هیچ برنامه و خط مشی فکری و اجرایی برای مقطع تحت مدیریت خود ندارد اما سالها در آن منطقه حفظ پست کرده و عملا وجود یا عدم وجودش مهم نبوده واز جمله خسارات آنها میتوان نیمه تعطیل شدن هنرستانها را نام برد که هر هنرستانی با چهل یا پنجاه دانش آموز فعالیت دارد درحالی که در مدارس نظری کلاس های چهل نفره فضای تدریس را ناممکن کرده است.
۳- سیاست زدگی بیش از حد آموزش وپرورش به طوریکه مسوولان خارج از سیستم آموزش وپرورش نگاه توسعه ای به این دستگاه نداشته و کل توان خود را صرف رای سازی این نهاد می کنند.
۴-عدم نظارت بر هزینه ها و بودجه های مالی ادارات و مدارس و نداشتن اراده کافی برای بهینه سازی منابع مالی.
۵_دیکته شدن نظرات، به مدیران مناطق و کارشناسان واحدها و به تبع آن به مدیران مدارس و فقدان کمیته های کاری به طوریکه اکثر کارشناسان واحدها دچار روزمرگی شده و احساس نمی کنند که نظرات آنها در برنامه های آموزشی و پرورشی دخیل داده می شوند که این امر باعث از بین رفتن فضای رقابت برای کار وتلاش و بدتر از آن ترویج اخلاق چاپلوسی در بین بعضی از کارکنان شده و کارشناسان را به کاغذ بازی و بروکراسی اداری سرگرم نموده که نتیجه ای جز سرپوش گذاشتن بر مشکلات و ایجاد فضای گنگ و مبهم که سره از ناسره تشخیص داده نشود،نداشته است و این فضا جولانی است برای بقای مدیران و معاونین نالایق و نیز سواستفاده معلمانی که عادت به کم کاری کرده اند ونیز ازدیاد معلمانی که عملا بیکارند و حقوق می گیرند.
۶_از آنجاییکه در مدارس ما سعی نشده اخلاق و حقوق شهروندی و تربیت صحیح اجتماعی در قالب ورزشها ،هنرها ویا فعالیت های گروهی به دانش آموزان آموزش داده شود، فضای خشم ونفرت و بی احترامی به همنوع در بین دانش آموزان و به تبع آن در جامعه روز به روز گسترده تر می شود.
امیدواریم با عنایت به گفته ی زیبای اینشتین که می فرماید دنیا با تجربه ی پیران و همت جوانان آباد می شود،در این عرصه با یاری گرفتن از نیروهایی که زمانی زحمات این نهاد عظیم را به دوش داشته اند، عامل فراخوان و مرکز ثقلی باشید در اتحاد نیروهای متعهد وکاری این نهاد موثرودراین راه برای شما و همه ی زحمت کشان صادق آرزوی سلامتی و موفقیت را داریم.
*کارشناس ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش و دبیر انجمن اسلامی معلمان شهرستان کوهدشت
سلام آقای حسینی احسنت نا گفته ها را فرمودید امیدوارم فتح بابی باشد که از مدیران توانمند وارزشی استفاده شود تا آموزش وپروش به مسیر اصلی خود که همان اموزش وترییت است بر گردد. متشکرم.
سلام بر آقای حسینی
بنده شاگرد شما بوده وهستم و الان هم افتخار دارم که همکاریم .
درشتی و نرمی به هم در به است
استاد عزیز درست فرمودید در سیستم آ وپ ما درشتی و نرمی فراموش شده و هر کس نفوذش بیشتر باشد بیشتر بهرهمن است
ا
آفرین سید
متاسفانه دستگاه اموزش وپرورش تمام ابعاد کارکردی آن توسط اشخاصی اداره می شود که مهمترین شاخص کارکردی انان نگاه سیاسی است طبیعی است در چنین فرایندی نگاه تخصصی محلی از اعراب نداشته باشد .حال آنکه نگاه تخصصی و داشتن برنامه به همراه تعهد کاری دو فاکتور مهم در پیشرفت امور محوله است که در حال حاضر حلقه مفقوده نظام تعلیم و تربیت است که در اکثر مناطق اموزشی کشور به صورت نسبی وجود دارد.
دوست گرانمایه جناب اقای حسینی مطلب مفیدجنابعالی را مطالعه کردم ودر خصوص کارکرد های اموزش وپرورش درست اشاره کرده اید امایاداوری می نمایم که یکی یگر از کارکردهای اصلی اموزش وپرورش انتقال میراث فرهنگی است وان هم به معنای انتقال داشته های علمی فرهنگی وتاریخی ملتها به نسل های حال واینده است برای پرورش نسلی خلاق برای مدیریت جامعه.ارادتمندشما خدادادی
سلام سید عزیز ، کار از کار گذشته،فقط باید بصورت فردی وشخصی احساس مسوولیت کنیم ،یعنی فقط وجدان خودمان را راضی کنیم ،الهی ایمانمان را فاخر وروحمان را طاهرفرما، ،خداوند هرگز چشم از ما بر ندارد چون خوشبختی نگاه خداست.
اقای حسینی عزیز!یکی از راههای توسعه در حوزه اموزش ارزیابی کیفی وکمی معلمان است! گذشته از اشکالاتی که مکانیزم کنونی ارزشیابیها دارند اماخیلی خیلی متاسفم که شما امسال بیشتر وبه ضعیف ترین صورت انرا درموضع ضعف وناکارامدی انداختید؟!! اینکه به مدیران حکم میکنید باید معلمان از ۱۰۴کمتر نگیرند یعنی شما عملا وعلنا چوب حراج بر اموزش وسیستم ارزشیابی زدید .نتیجه میگیریم این نوشته ها و ومقاله سراییها به عنوان کارشناس ارزیابی ……همه کشک وسردادن شعاری توخالی وپوچ است . پس چه خوب است هرکس براساس عملکرد واقعی وهرانچه که به ان ایمان دارد قلمفرسایی کند مطمین باش دیگرهیچکس حوصله شنیدن شعار راندارد!!!!!!!!!!
استاد عزیز با درود وتشکر از شما به خاطر صداقت همیشگیتون
باور بفرمایید بنده دانش آموز ابتدایی دارم و سه سال است که سه مدرسه را تعویض نمودم و دغدغه هرسالمه که کحا ثبت نامش کنم اوضاع مدارس دارد صدمات جبران ناپذیری میخورد لطفا کاری بکنید
با تشکر از همه ی دوستان بخصوص استاد ارجمند آقای حسینی که شهامت به خرج داده و از دستگاه کاری خودشان انتقاد نمودند
دوست فرهنگی که فرمودند آقای حسینی حکم نمودند نمره ی ارزشیابی کمتر از ۱۰۴ نباشد به نظرم کاربجایی بود چون اولا از ۱۰۴ تا ۱۲۰ باز میتواند معلم فعال را از غیرفعال تشخیص دهد
ثانیا مگر ما معلمان چه مزایایی داریم تا همین نمرات پایین هم بعدا سد راه رتبه بندی هایمان گردد ایشان به خاطر حقوق فرهنگیان این را فرمودند تا فهنگیان بتوانند رتبه بندی ناچیزی بعد از ده سال بگیرند
درودبرآقای حسینی الحق که انگشت برمهمترین دردهای مزمن آموزش وپرورش گذاشته ایدولی متاسفانه بایدعرض کنم تاوقتی که نگاه صرفاسیاسی سایه برنظام آموزشی وپرورشی ماانداخته است انتظارپیشرفت کاری عبث است البته نمی گوییم که سیاست واردآموزش وپرورش که تحصیل کردگان آن به مراتب ازسایردستگاهها بیشتراست نشودچون درتمام دنیا هرحزبی که برسرکارمی آیدافراد همسوباآن حزب سکاندارگرداندن امورمی شوندولی متاسفانه درسیستم ماالبته نه فقط درآموزش وپرورش افرادی مسئولیت هارادردست می گیرندکه لابی گری بیشتری دارند وفشار بیشتری می آورندنه افرادکاردان وکاربلد.اگرروزی فرارسدکه مسئولین ترازبالاتربرای انتصاب مسئولین پایین دست به سراغ افرادکاردان وکاربلدوپیگیربروندوازآنان خواهش کنندکه کاری رابه دست گیرندوهمچنین مسلسل تاسطح مدیریت مدارس می شودبه پیشرفت امیدواربود.درسیستم کنونی که هرلحظه نوای تغییرات به گوش هامیرسدمتولیان امردلسردشده وفقط روزگار میگذرانند درطول سه سالی که بنده به عنوان مدیرمجتمع کارکرده ام سه رئیس اداره عوض شده پس کسی نمی تواندبرروی برنامه های درازمدت برنامه ریزی کندوتمام هم وغم مسئولین فقط این است که جواب بخشنامه های تلنبارشده وصرفابوروکراسی محض رابه مافوقش بدهد ولاغیر.امیدآنکه روزی فرارسدکه همه برای پیشرفت نظام آموزشی ورضای خداوخلق کارکنیم نه برای جلب نظرمافوق جهت ابقا
اقای رستمی بزرگوار! احتمالا شما ازاندسته همکاران متعهد ودلسوز ومقید به انجام وظایف معلمی هستید.روی سخنم با امثال شمانبوده من ناراحتم که چراباید همکاذان ناکارامد وکم تعهدوضعیف واز زیرکاردر رو اارزشیابیشان مثل بقیه باشد؟وچرانبایدفرقی داشته باشند؟! ارزشیابی معلمان پرتلاش و کم تلاش یکساناست حتی گاهی بیشتر؟!!!!! ایا شما از این تبعیض وبیماری سیستم مدیریت ناراحت نمیشوید؟؟!!!!
جناب اقای حسینی از معلمان توانمند و ساعی در کوهدشت میباشد میتوان از وجود ایشان در جای بهتری غیر از این پستی که دارد استفاده نمود
برادرعزیزوارجمندآقای حسینی.الحق که باشناختی که ازجنابعالی دارم وداریم چنانچه مسولین استانی بادیدبازتری به جنابعالی نگاه گنندمیتوانیدحتی درجایگاه یک مدیرآموزش وپرورش منشا خدمات ارزشمندی برای شهرمان باشید ومیتوانیدفتح الباب های متعددی درخصوص مشکلات ،وگره های ناگشوده نظام آموزشی شهرمان داشته باشید.حضرتعالی تمام معیارهای یک مدیرارزشمندوتوانارادارید.
با سلام و ادب.نوشته آقای حسینی واقعیات را بیان می کند از تلاشگری و دلسوزی ایشان سپاسگزاریم.
با تشکر فراوان از مدیر سایت که مطلب را درج نمودند و خسته نباشید خدمت تمام دستندرکاران این سایت معتبر
ونیز تشکر وقدردانی از خوانندگان فهیم و گرانقدر وتشکر ویژه از کسانی که انتقاد نمودند
یقین دارم که بانی مشکلات آوپ ،تمام افراد جامعه هستند و هر کسی که در این عرصه دامنه اختیارات بیشتری داشته و دارد بیشتر میتواند مورد انتقاد قرار گیرد و این مشکلات جز با همدلی و همکاری تمام قشرهای جامعه بخصوص ما فرهنگیان حل نخواهند شد وهدف از ارائه این مطالب هم ایجاد انگیزه و باز گذاشتن بحث مهم آوپ است ،وامیدوارم شروع وتلنگری باشد برای پیشرفت آموزش شهرمان وحساس مسوولیت بیشتر تمام مسوولین استان