حمزه فیضی پور/ میرملاس: در آستانه ی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جبهه ی سیاسی رقیب با ترکیبی از زیر مجموعه های تشکلات اصول گرا به نام ” جمنا ” شکل گرفت ، مطابق مفاد توافقی اعضاء ، به سرعت مثل برق و باد شاخه ها و حتی زیر شاخه های این جبهه در سراسر کشور با ابلاغیه هایی شکل گرفتند . اگر سخنان تک تک نامزدهای احتمالی این جبهه که در فضای مجازی دست به دست شد را یک بار دیگر مرور کنیم همه به اتفاق از فرصت فراهم شده برای یک دوره ای کردن ریاست جمهوری دکتر روحانی با قاطعیت سخن می راندند.
آنها با استفاده از تحلیل هایی مارش پیروزی خود را با محوریت یک کاندید زودهنگام به صدا درآوردند شاید تصمیم یکی از روزنامه ها در چاپ صفحه ی اول خود با تیتر « روحانی رفت » را بتوان ناشی از آن تحلیل یکسویه دانست ، در زمانی که هنوز مردم در صفهای طولانی منتظر انداختن رای خود به صندوق بودند و همچنان از زمان ورود به بامداد شنبه ی باز شدن کیوسکهای روزنامه فروشی ساعات زیادی باقی مانده بود تا رهگذران این تیتر را بخوانند اعضای جبهه از قبل شاید هم در فکر برگزاری جشن در یکی از میادین کلان شهر تهران بودند !!
از اینکه چگونه به آن تحلیل رسیدند می گذریم اما باید به این مسئله اذعان و اقرار کرد که اگر حضور و مشارکت بالای مردم نبود ، اگر چهره ها شهر به شهر سفر نمی کردند ، اگر خبری از پیام آن سید نبود ، اگر بخشی از آرای خاموش به صحنه نمی آمدند و اگر وزارت کشور روند کاری از جنس موافقت با پخش ضبط شده ی مناظره ها !! را ادامه می داد و اگر خود جناب روحانی و جهانگیری در یک موضع مستحکم قرار نمی گرفتند شاید خوابی که آن روزنامه دیده بود و تیترش را زودهنگام زده بود به واقعیت تعبیر می شد .
باید همت این ملت را ستود ، باید قدر این حضور را دانست ، علیرغم تبلیغات فراوان و برخورداری رقیب از ابزارهای متنوع و پشت کردن ها به روحانی (از جمله برخی نمایندگان مجلس که نزدیکان خودرا به ستاد رقیب روانه داشتند و برخی دیگر را در ستاد روحانی مستقر کرده بودند و شکی نیست با تمام وجود درشکلی ماهرانه !! از رقیب روحانی حمایت کردند و به او رای دادند) این جوانان و دانشجویان و دانشگاهیان ، زنان و مردان غیور و نگران از عقب گرد کشور با شعوری وصف ناپذیر شور و شعف سیاسی آفریدند و صبح زود شنبه را هم مانع از حضور آن تیتر از قبل نوشته شده بر پیشخوان دکه های روزنامه فروشی شدند و هم همه جای این سرزمین را گلشکوفه های بنفش نشاندند . آنچه که باید در این ایام مهمترین دغدغه ی شخص روحانی و مشاوران مردمی وی باشد چیدمان کابینه از چهره های فعال ، کاردان و در وزن و قواره ی آرای ۲۴میلیونی است تا با حضور پرانرژی و برخوردار از وجهه ی این آرای مردمی توان و ظرفیت خود را درخدمت اجرای برنامه های دکتر روجانی قرار دهند و با کارنامه ای مطلوب ، موجه و منظور طبع این مردم نجیب ، به اتنخابات مجلس یازدهم و ریاست جمهوری ۱۴۰۰ورود پیدا کنند و با برند مثبت توان روبرو شدن مجدد با افکار عمومی را با هدف جذب آن به سمت برنامه ها و نامزدهای خویش داشته باشند .
شکی نیست مهمترین وزارتخانه ای که همه ی سیاسیون مخالف دولت به آن چشم دوخته اند وزارت کشور است ، دلیل این امر انتخابات پیش روی مجلس و ریاست جمهوری است. واقعیت این است اگر وزارت کشور و ناظرین محترم به هنگام برگزاری انتخابات از نظر فکری متعلق به دو اردوگاه فکری باشند این انتظار هست که میزان ضریب تخلفات و تقلبات کاهش یابد چرا که نوعی نظارت طرفین بر همدیگر به عنوان نوعی مکانیسم طبیعی خود انگیخته اعمال می شود که بر میزان سلامت جریان برگزاری انتخابات هم در اجراء و هم در نظارت می افزاید ، نکته ی بعد در خصوص اهمیت این وزارتخانه بدنه ی مدیران میانی است که با مدیریت نیکو ، مردمی می توانند شهروندان تحت مجموعه جغرافیای مدیریت خویش را راضی نگه دارند .
از این رو جناب روحانی باید در این زمینه با حساسیت ویژه و توجه ششدانگ وزیر مورد نظر را انتخاب نمایند تا تجربه ی یاس آلود چهار سال فبل این وزارتخانه تکرار نشود . سرمایه ی اجتماعی که طیف فکری تدبیر و امید و اصلاحات در سبد رای خویش دارد به آسانی قابل جذب نیست مگر با « حسن تدیبری » از جنس مواضع روحانی در ایام تبلیغات در چینش کابینه ای در خور ۲۴میلیون دل وفاداربه گونه ای که برای آن ۱۶میلیون و بقیه ملت نیز مردانه ” تحسین ” را به دنبال داشته باشد.