مجید بیرانوند/ میرملاس: این روزها بازار توییت کردن و کمپین حمایت مجازی حسابی داغ شده؛ امروز یک هشتک در حمایت از یک شخص خاص، فردا یک کمپین معمولی در تحسین یک حرکت اجتماعی ، امروز محکوم کردن یک توهین، فردا شدت بخشیدن به توهین دیگر ، همه و همه زبان مشترک و نانوشته دنیای امروز شده اند.
اما در ایران داستان رنگ و بویی دیگر هم به خود گرفته است بشکلی که کاربران ایرانیِ فضای مجازی ، درگیری های سیاسی خود را به سطح فضای مجازی کشانده اند.
یک روز فلان چهره اصولگرا با یک توییت، دولت و اصلاحات را به باد شدیدترین انتقادات می گیرد و دیگر روز فلان ایدئولوگ اصلاح طلب از حق طبیعی خود در همین فضا استفاده کرده و با استناد به چندین و چند دلیل، انتقادات چهره های مخالف تفکرش را پاسخ داده و هزاران لایک در سبد رای مجازی اش جمع میکند!
کار به جایی می رسد که “علی مطهری” ، از کنشگران تراز اول کشور درخواست می کند که دست از مجادله های مجازی برداشته و این مسائل را در فضای واقعی حل و فصل کنند.
اما در بین این کش و قوس های مجازی، یک سوال مهم و اساسی پیش می آید؛ به راستی پیش از اینکه دولت روحانی اینترنت را به حق طبیعی مردم بدل کند و زبان مشترک دیگری برای مردم تعریف کند ، هشتک های فضای سیاسی کشور بیشتر توسط کدام رسانه جهت دهی می شدند؟
پاسخ این پرسش یک هشتک است ؛ #صدا_و_سیما
صدا و سیما بازیگر اصلی در صحنه سیاست کشور بشمار می آمد و به راحتی جهت گیری مد نظر خود را آغاز میکرد. ازجهت گیری این رسانه همان بس که رفتار آن پیش و پس از ظهور و گسترش شبکه های مجازی در کشور آنچنان تغییر خاصی نکرده و همچنان دَر بر روی همان پاشنه قدیمی می چرخد!!’
و اما در روزگاری که صدا و سیما واکنش قاطعی نسبت به هتاکی به رئیس جمهور در روز قدس نشان نمی دهد و توهین های فلان مداح به رئیس جمهور را نقد سازنده می داند، معلوم است که حامیان دولت و اصلاحات باید به سوی هشتک های مجازی روی بیاورند و رای خود را در سبد تویتر بریزند و اینبار با فریاد های مجازی خود به صدا و سیما بفهمانند که دوران فیلتر نظر مردم گذشته است!
اکنون دیگر داستان هشتک های مجازی محدود به یک حمایت کوتاه و زود گذر نیست ، بلکه به راه حلی مناسب در نشان دادن وحدت و همدلی مردم تبدیل شده است. این روزها حکایت حمایتهای مجازی به جایی رسیده که دیگر نمیتوان به سادگی از کنار آن گذر کرد بلکه باید از آن ها با عنوان “راهپیمایی های مجازی” یاد نمود.
در راهپیمایی مجازی دیگر قرار نیست برای رساندن پیامی خاص، خیابانی پر شده و برای گروهی مشکل بوجود بیاید. در این راه مردم به بهترین شکل ممکن حمایت همه جانبه خود را نسبت به تفکر مطبوعشان ابراز میدارند و راه را بر بهانه جویی عده ای دیگر می بندند.
دیگر با توجه به شرایط جدید پیش آمده ، زمان آن شده که برخی سیاسیون به خودشان بیایند و اعمال خود را با نظر اکثریت مردم که گاهی در پای صندوق های رای و گاهی در راهپیمایی های مجازی بر آن تاکید می کنند تطبیق دهند.
