سجاد شفیعی/ میرملاس: دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به دلیل شرایط موجود در کشور ، منطقه و جهان و همچنین خیز بلند اصولگرایان برای بازگشت مجدد به قوه مجریه ، از حساسیت بسیار بالایی برخوردار بود و شاید تا چند روز منتهی به انتخابات ، امکان پیش بینی پیروزی برای دو کاندیدای اصلی کارزار ، دکتر حسن روحانی و حجت الاسلام سید ابراهیم رییسی ، میسر نبود . این اتفاق موجب شد تا پیروزی دوباره رییس جمهور دولت تدبیر و امید با رای ۲۴ میلیونی ملت ، حلاوتی دو چندان پیدا کرده و امید ها را در اردوگاه حامیان دکتر حسن روحانی برای بهبود شرایط مضاعف کند .
پس از پایان انتخابات ، گمانه زنی ها در خصوص ترکیب کابینه ی دوازدهم آغاز شد و از همان ابتدا و با توجه به همسویی مجلس شورای اسلامی با دولت ، اینگونه به نظر می رسید که تغییرات زیادی در ترکیب هیات وزیران صورت خواهد گرفت تا دکتر روحانی بتواند با قدرت بیشتری نسبت به دولت یازدهم ، زمام امور را در دست گرفته و در دوره ی چهار ساله ی دوم شرایط بهتری را برای کشور رقم بزند .
با گذشت زمان و نزدیک شدن گمانه زنی ها به ترکیب نهایی کابینه دوازدهم ، مشخص شد که دکتر روحانی در خصوص برخی وزرا که در دولت اول تدبیر و امید عملکرد مناسب و متناسبی نداشته و اعتراضات زیادی را متوجه دولت یازدهم کرده بودند ، ارفاق کرده و امکان معرفی مجددشان به مجلس برای رای اعتماد دوباره وجود دارد . این موضوع اعتراضات زیادی را به همراه داشت و حامیان رییس جمهور منتخب ، چه اصلاح طلبان و چه اصولگرایان میانه رو ، همگی به نوعی نسبت به این مساله واکنش نشان داده و اعتراض خود را اعلام کردند .
علاوه بر این ، موضوع معرفی چهره های جدید به عنوان وزیر پیشنهادی در چند وزارتخانه ی حساس نیز مزید بر علت شد تا دامنه ی این اعتراضات بیشتر شده و حساسیت در خصوص ترکیب نهایی که بر طبق دوره ی اول ریاست جمهوری دکتر روحانی ، انتظار می رفت در روز تحلیف ، به مجلس معرفی شود بالاتر برود .
به هر روی ، لیست وزرای پیشنهادی دکتر روحانی برای تشکیل کابینه دوازدهم ، با سه روز تاخیر نسبت به دوره ی قبل ، معرفی و ترکیب هجده نفره ی وزیران کابینه ، بجز وزیر علوم ، تحقیقات و فناوری ، بر همه ی موافقان و مخالفان نمایان گشت . نکته ی بارز این لیست تغییر ۵۰ درصدی هیات دولت بود که در وزارتخانه های آموزش و پرورش ، ارتباطات و فناوری اطلاعات ، دادگستری ، نیرو ، اقتصاد و امور دارایی ، دفاع ، صنعت معدن و تجارت ، فرهنگ و ارشاد اسلامی و به احتمال زیاد علوم ، تحقیقات و فناوری صورت گرفته است . در خصوص این بخش از لیست باید به نکاتی چند اشاره شود :
۱ – در خصوص وزارتخانه های نیرو ، اقتصاد و امور دارایی ، دفاع و صنعت،معدن و تجارت با نگاهی به کارنامه ی وزاری پیشنهادی می توان اینگونه برداشت کرد که این افراد توانایی آن را دارند در راستای اهداف دولت گام برداشته و چرخ های تدبیر و امید را با سرعت بیشتری نسبت به گذشته به حرکت در آورند .
۲ – در خصوص وزارتخانه های آموزش و پرورش ، ارتباطات و فناوری اطلاعات ، دادگستری ، فرهنگ و ارشاد اسلامی و البته علوم ، تحقیقات و فناوری که بیشتر بر موضوعات حساس آموزش و فرهنگ اتکاء دارند ، افکار عمومی جامعه ، متخصصین این حوزه ها و البته حامیان دولت با توجه به سابقه ی بعضاً تاریک برخی از چهره ها و همچنین عدم توانایی مدیریتی افراد معرفی شده در سوابق گذشته ، نظر مساعدی نسبت به وزرای پیشنهادی نداشته و به نظر می رسد که رییس جمهور منتخب در این خصوص یا گزینه های بهتر را نادیده گرفته و یا بنا بر معادلات پشت پرده سعی دارد سایر بخش های قدرت را نیز راضی نگه دارد .
اما در خصوص ۵۰ درصد دوم لیست پیشنهادی که خوشبختانه و بجز در یک مورد ، رییس جمهور توانسته یاران قدرتمند خود را حفظ کرده و آنان را برای ادامه ی راه متقاعد سازد ، نیز باید به چند نکته اشاره کرد :
۱ – حضور دوباره ی دکتر محمد جواد ظریف در وزارت امور خارجه نشان از عملکرد خوب دولت در موضوع سیاست خارجی در دوره ی قبل و به خصوص موضوع توافقنامه ی هسته ای داشته و به نظر می رسد که دکتر روحانی توانسته سایر لایه های قدرت را برای ادامه ی این راه متقاعد سازد تا دکتر ظریف که در چهار ساله ی اول بیشترین توان و وقت خود و وزارتخانه اش را صرف حل مناقشه و پرونده ی هسته ای کرد ، بتواند از فرصت چهارساله ی دوم برای برقراری ارتباط بهتر با برخی کشور های منطقه و جهان در راستای اهداف نظام بهره برداری کند .
۲ – با توجه به عملکرد درخشان دولت در خصوص اجرای طرح تحول سلامت و حل بسیاری از مشکلات حوزه ی درمان ، حضور دوباره ی دکتر قاضی زاده هاشمی می تواند شرایط را برای اجرای هر چه بهتر این طرح فراهم آورده و افکار عمومی جامعه را نسبت به این بخش از وظایف دولت راضی و خوشنود نگه دارد .
۳ – بی شک یکی از موفق ترین وزارتخانه های دولت یازدهم ، وزارت نفت بود که توانست به خوبی از اثرات برجام بهره برداری کرده و در شرایط پسا تحریم با بالاتر بردن تولید نفت و عقد قراردادهای مفید ، موضوع نفت و مشتقات آن را به یکی از افتخارات دولت تدبیر و امید تبدیل کند و حضور دوباره ی مهندس بیژن نامدار زنگنه در این وزارتخانه با تکیه بر عملکرد مثبتی که از سالها سابقه و حضور وی در این حوزه و اشرافش بر موضوعات مبتلا به این حوزه نشات می گیرد ، در دولت آینده نیز موثر و مفید خواهد بود و می تواند در مجامع جهانی از جمله اوپک پاسخگوی نیازهای کشور باشد .
۴ – نکته ی سوال برانگیز و قابل تامل این بخش از لیست پیشنهادی ، در خصوص معرفی دوباره ی عبدالرضا رحمانی فضلی به عنوان وزیر کشور است که انتظار می رفت رییس جمهور از توانمندی های وی در سایر بخش ها بهره گرفته و سکان هدایت این وزارتخانه ی حساس و تاثیر گذار در فضای سیاسی کشور را به فرد دیگری واگذار کند تا التهابات مربوط به سیاست داخلی کشور و موضوع انتخابات ، احزاب ، استانداران و … فروکش کرده و نگرانی های موجود در این خصوص مرتفع گردد ، چراکه بی شک فضای باز سیاسی و امکان نقش آفرینی بیشتر احزاب در شرایط کنونی کشور نوشداروییست که می تواند قبل از مرگ سهراب ، بسیاری از زخم های داخلی را مرهم باشد .
۵ – موضوع دیگری که در خصوص لیست وزرای پیشنهادی و البته ترکیب کلی هیات دولت باید به آن اشاره کرد عدم حضور بانوان در سمت های وزارتی و حساس دولتی است که می تواند در آینده ، سوالات زیادی را متوجه عملکرد دولت دوازدهم کرده و تبدیل به یک پاشنه ی آشیل شود .
با تمام این اوصاف باید کابینه ی جدید را کابینه ی بیم و امید دانست و منتظر ماند و دید که آیا عملکرد وزرای پیشنهادی بر وزارتخانه های تحت امرشان ، به شرط عبور از سد رای اعتماد نمایندگان مجلس ، می تواند پاسخگویی نیازهای کشور و حامیان دولت باشد یا خیر ؟