شجاعت بی نظیر بسیجیان کوهدشت در عملیات رمضان / حاج مرتضی دیناری

سلام بر دوست فرزانه ام حاج مرتضی دیناری
ما آدم های پر توقعی هستیم برادر !
این که نمی شود ما را تا لب چشمه ببری و عطشان برگردانی ؟!
بیش از این قلم را به حرکت وادار عزیز برادر !
منتظریم

حاج آقا دیناری با سلام مجدد. لطفا دست بقلم شو و از خاطرات منطقه عملیاتی دربندی خان ومنطقه بوالحسن بانه که ماهم سعادت باشما بودن نصیبمان شده بود ، خاطرات قشنگتان را بیان بفرمائید . منتظر خاطرات ناب شما بزرگوار هستیم.
یا علی

با سلام و عرض ارادت خدمت برادر عزیز حاج دیناری بزرگوار امیدوارم که همیشه موفق وسربلند باشید /یاد روزهای صفا واخلاص بخیر . یادم هست که در خدمت برادر جانباز ودلاور مصطفی محمدی و برادر مخلص علی شهبازی وبرادر محبوبم کورش هادیان و حاج مرتضی دیناری در واحد ادوات در عملیات کربلای ۱۰ منطقه ماووت بودیم .صبح یکی از روزها حاج دیناری حال وهوای همیشه را نداشت وگویا خود را آماده سفر به دیار شهدا میکرد .آن روز همه ما نگران حالش بودیم ظاهرا صبح روز بعد دیدیم از حال وهوای شهادت بیرون آمده موقعی که این تاخیر احوالات را جویا شدیم گفتند چند شب پیش خواب دیدم دوستان شهیدم آمدند و مرا دعوت به سفر آخرت نمودند وبا خود بردند به خاطر این موضوع داشتم خود را آماده میکردم ولی شب گذشته دوبار خواب دیدم که (مرحوم) آیت الله مروجی رضوان الله تعالی علیه آمدند و مرا بر گرداندند و حاج دیناری معتقد بودند که پدرشان پیش آن عارف بزرگ رفته اند و درخواست دعا برای من کرده اند و معلوم بود که دعای آن مردم خدا مستجاب بود.

مامدیون سرداران شجاع وسرافرازاین شهرهاستان هستیم روحشان شادویادشان گرامی بادشمارابه خدا هیچ وقت اونا رافرآموش نکنیم خدایا قسمت میدهم در
اون دنیادست مارابگیرند

هر بار که تکرار میشوند ؛نگاهشان به همان زیبایی دور دستهایمان را می کاود؛و شاید هم ابتدا و انحنا و انتهای دلمان را… و ما مظطرب از تردیدی که خیالمان را فرو میریزد
آنان مردان یقین و مکاشفه اند و ما سرشار از وهم و پندار…
خدایا!ما از درک معانی و رمزهای دنیایت عاجزیم
پاهایمان را در مقابل نگاهشان نلرزان.
“روح آسمانیش پر فروغ”

ضمن تشکر از مدیر محترم سایت میر ملاس گه در این وانفسای روزگار به یاد شهدا و چانبازان جنگ می باشد جناب حاج حمزه عزیزی یاد ان دوران بخیر باد که جنبعالی فرمانده گذوهان علی اصغر گردان حندالله در سال ۶۵ بودید و من با چند نفر از دوستان خرم ابادی به گردان امده بودیم ودر عصر یک روز برفی خبر دادند کومله به جندین ماشین جهاد کمین زده اند و من هم از فرمانده گردان حاج ذهابی درخواست کردم همراه شمابیایم تا با منطقه اشنا و وقتی حرکت کردیم و به محل دریگری رسیدیم دیدیم ضد انقلاب چند دستگاه لنکروز و ماشینهای جهاد را با ارپی جی زده اند و چند نفر شهید و زخمی که بابیسیم از فرماندهی گردان وسپاه بوکان که احتمالا حاج باقری بود سول کردیم وضعیت را و گفتید دشمن به روستای بعدی رفته که گفتن تا روستای سرد کوهستان تعقیبشان کنید و ما به روستا رفتیم و قتی به روستا رسیدیم هوا داشت تاریک میشد و ضدانقلابها گویا با دیدن ستون ما به ارتفاعات رفته بودند و ما که دیگر به علت بارش شدید برف و از طرفیراهی برای برگشت نداشتیم نزذ ماموستا رفته تا جایی برای اسکان بجه های گروهان بدهد ولی ایشان یا از کومله ودمکرات می ترسیدویا همکتری با انان که گفت ما حایی نداریم و در این اثنا باهم مشورت وگفتیم جرخی در روستا بزنیم تا شاید مکانی که بتوان ان شب را بجه ها دران بمانند پیدا کنیم که از دست بر قضا دیدیم مسجدی ذر بالای بلنذی روستاست که در ان قفل و هیزم زیادی ددر ایوان ان است دوباره پیش ماموستا امدیم که یه همین امشب در انجا بمانیم باز قبول نکرد که در این اثنا بیسیم هم قطع ودیگر ارتباطبامان با گردان به کلی قطع وپس از مشورت در نمازخانه را باز کردیم و بچه ها که از سر ما یخ زده بودندانگار به یک هتل پنچ ستاره امدهاند چون سریع هیزم شکستند و بخاری هیزمی انجا را عین خمام سو نا گرم کرده بود و سپس نیروها را پست بندی کرده سه نفر را با تیربار گرینوف در پشت بام مسجد و چهار گروه سه نفره را در شیارهای ورودی و خروچی روستا به کمین گذاشتیم و شب ساعت یازده که دومین گروه را برای پست بهذی فرستاذیم یک ساغت بعد به من و یکی دیگر از بجه ها گفتید بیاید بریم سری به پستها بزنیم در دومین پست که رفتیم ملاحضه کردیم که یکی از نیروها که از بچه های نوراباد بود و کم سن وسال تعقریبا در حال یخ زدن بود که به ان دو نفر دوستان هم پستش عصبانی که چرا این بنده خدارا زودتر به مسجد نفرستادید گفتند خودش قبول نکرده گفته نمی حوام پستم را ترک کنم و ان بسیجی شجاع و مخلص را بر برکول گرفتیم و به داخل مسجد جنب بخاری گذاشتیم که بعد از ده دفیفه عین گسی که یخش اب بشه بهوش امد و شروع به سرفه کرد و ما که درمانگاهی نداشتیم بجز یک کوله امدادی که از داخل ان یک شیشه شربت اکسپکودراند در اوردیم نصفه شیشه ای بهش خوراندیم که نشان به نشانی که پس از ده دوازده ساعت خواب خوش کنار بخاری فرداظهر سالم اتز خواب بیدار ویاذدش بخیر که ماندن یک شبه در ان روستا بع علت بارش شدید برف که برگشتن به بو کانم را غیر ممکن می کرد و همچنین بستن راه ضدانقلاب به چندین روز طول کشید و چه خاطرات دیگری ککه در ان چند روز در ان روستا رخ نداد از کلیه درد شدید جنبعالی تا دندان پر کردن و کشیدن دندان بچه ها تو سط دندانپزشک سنتی روستا که کاک رسول بهمان معرفی و دستگاهی عین چاقو تیز کن برای دستگاه یونولیت که مانند مته ریز دندان را خالی با مواذ پر می کرد از پیدا کردن دو قاطر و اسب گومله ای ها در طویله یکی از اهالی ابادی و باروزها مخفیانه با کاک رسول که ما را به از راها های مخفیانه برای شناسایی در کوههای اطراف اباذی میبرد واز کمین زدنهای شبانه دشمن و رد گیری جای پای انا ن و ………. مخلص کلام یاد باد ان روزگار که خرم ابادی و الشتری و نورابادی و ازنایی / الیگودرزی / بروجردی و خلاصه همه در یک صف با هم بودیم و قطا اگر باز خدایی نکرده اتفاقی بیافتد به فرمان رهبری باز نیز باهمیم تا جان در نفس داریم.ضمنا خاطراتی با رزمندگان کوهدشت شهید ازادبخت فرمانده وقت اطلاعات و عملیات تیپ ۵۷ و برادران رزمنده عینعلی رضایی در جفیر و محمد رضا ازاذبخت که نوجوان چهارده ساله ای بود ولی شجاع در سال ۶۱ در گمرک خرمشهر دارم که انشالله در اینده می ویسم این افای ازادبخت می گفت در خیابان ۱۷ شهریور کوهدشت به گمانم عکاسی دارند در ان زمان .و پاسدار شهید حجت اله بازوند که در زبیداد عراق شهید شد اگر اسم کوچکش را فراموش نکرده باشم عکسهایشان را دارم.اگر سایت انها را بگذارد می فرستم.

ما منتظره خاطرات مرد روزهای سخت دوران دفاع مقدس دکتر حاج امیر حمزه عزیزی هستیم ،ایشان از کسانی بود که بیشترین حضور را در جنگ داشت ،امیدوارم ما را از خاطرات ماندگارش محروم نکند.