اسم نوشت و سر کلاس هم رفت اما جنگ که شروع شد، دیگر “دکتر” ، “دکتر” کردن های فامیل و رفقا، کاری از پیش نبرد و “دکتر شهرام” لباس رزم پوشید.
به گزارش میرملاس ؛ عکسی که می بینید و حال و هوای ماه محرم دارد، متعلق است به “محمد علیم عباسی”. جوانی از اهالی “کوهدشت”. گمانم اسمش “شهرام” بود اما مثل خیلی از جوان ها مثل او، در بعد از انقلاب و یا در جبهه ها نام خود را عوض کردند.
“محمد علیم” در سال ۱۳۴۳ به دنیا آمد و ۱۸ سال بعد در رشته پزشکی در دانشگاه قبول شد. اسم نوشت و سر کلاس هم رفت اما جنگ که شروع شد، دیگر “دکتر” ، “دکتر” کردن های فامیل و رفقا، کاری از پیش نبرد و “دکتر شهرام” لباس رزم پوشید و همه چیزش شد سپاه و سربازی امامش “خمینی”. دانشگاه هم می رفت اما پابند نمی شد. هرچه گفتند “آقای دکتر” نیا توی خط. شما برو بیمارستان صحرایی. جای شما آن جا است. اما دلِ “شهرام” طاقت نمی آورد.
بالاخره “محمد علیم(شهرام) عباسی گراوند” در عملیات “کربلای۵” در حالی که مشغول وضو گرفتن بود، با اصابت ترکش، شربت شهادت نوشید.
امام علی(ع)
براستی که جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را برای اولیاء خاص خود گشوده است ،جهاد جامه تقوا و زره استوار خداوند وسپر محکم اوست.
براستی که این عزیز معنی جهاد و شهادت را بخوبی درک کرده بودند.
روحش شاد ویادش گرامی باد.
همین بس که افتخار همسایگیش راداشتم وگاهگاهی دستان کوچکم را دستان لطیفش درمیان خود میفشارد
هنوزهم صدای دلنشینش درگوشم می پیچد .
بخدا دوستش داشتم ، بخدا دوستش دارم .
یادش همیشه جاوید
با سلام و تشکر
در خانواده شهید عباسی این سنت وجود داشته که که از بدو تولد دو اسم داشته اند و این سنت در باره برادران بزرگوار شهید شهرام هم جریان داشته است و لذا برداشت ذکر شده در خصوص نام آن عزیز صحیح نمی باشد.
جالب آنکه حقیر در بخشی از خاطراتم نیز به این نکته اشاره نموده ام :
به صورت خاص دوستی ام با شهرام به فعالیت های مسجد جامع برمی گردد. نمی دانم تابستان سال ۱۳۵۳ یا ۵۴ بود که حجهالاسلام والمسلمین حاج شیخ احمد مبلغی که در حال حاضر از افتخارات شهر ما و از مدرسین و پژوهشگران برجسته حوزه علمیه هستند از قم آمده بودند و آن موقع طلبه ای جوان بودند و جلساتی را از جمله آموزش قرآن در مسجد جامع دائر کرده بودند.یک روز که من در سطح شهر که آن موقع خیلی هم بزرگ نبود و خیابان های کمی داشت با برخی دیگر از بچه های مسجد ، مشغول پخش اعلامیه برنامه کلاس ها بودیم .در حوالی منزل آقای عباسی به شهید شهرام و برخی دیگر از همسایگانش برخوردیم.او با دیدن اطلاعیه ها به گرمی از ما استقبال کرد و قول داد علاوه بر حضورش ، دوستانش را هم دعوت نماید. او یک دوسال از من بزرگتر بود و لذا هیچ وقت همکلاسی نبودیم. اما حضور مشترک در برنامه های مسجد، زمینه ارتباطات بیشتر ما را فراهم کرد، به صورتی که در طول سال با هم رفت و آمد داشتیم.
من مایلم در بیان خاطراتم از شهید شهرام،ازهمان اسم معروف او استفاده کنم.اگر چه در شناسنامه، اسمش محمد علیم بود و واقعا هم اسم با مسمایی بود ، اما به خاطر اینکه بتوانم خودم را بهتر در آن فضا احساس کنم و به صورت شایسته تری ناقل خاطراتی از آن دوران باشم لذا با همان اسم او را روایت می کنم. اگر چه در همان زمان ها هم گاهی اوقات من به شوخی او را به اسم دیگری هم صدا می کردم و به او «شه چموش »می گفتم، اما طبیعی است که این خطاب ویژه روابط بسیار دوستانه ما با هم بود، روابطی که تا آخرین روزهای حیات پر بارش تداوم یافت .
جناب حجه السلام قبادی عزیز و دوستان گرامی
با سلام و احترام
به دوستان بایستی حق داد این مشکل به ما بر میگردد چرا که هرگز کاری در حد معرفی شهید شهرام ارائه ندادیم دلیلش هم این بوده که نخواستیم امتیاز بیشتری برای ایشان قائل شویم اما غافل از آنکه شهرام ویا هر شهید عزیز دیگری ترجمان معنی و مفومی هستند که وظیفه ی ما ست آنرا در اندیشه وباور دیگران خصوصا” نسل های جوانتر نهادینه وماندگار سازیم شهدا دیگر یک شخص نیستند بلکه یک شخصیتند زیرا آنها تفسیر نوعی از یک زندگی ماندگار و ماندنی همه ی شهدا عزیز و نور چشمند همان طوریکه فرمودید نام درست ایشان در شناسنامه محمدعلیم معروف به شهرام عباسی گراوند است هیچ تغییری نداشته است ضمنا” دانشجوی خوب و موفقی بودند برخی از دوستانی که در حال حاضر هم استاددانشگاه هستند وهم جراح منحصر ، درسهایشان را نزد ایشان مرور میکردند در عین حال مرد عبادت ، آگاهی ،اخلاق و جنگ بود کما اینکه بخاطر عظمتی که در بستان خلق کرد و مانع عبور گردان تانک عراق از پل سابله گردید مرحوم فخر الدین حجازی در مراسمشان در دانشگاه تهران از وی بعنوان شکارچی تانک یاد کرد شرح آنرا از برادر عزیزمان حسین زیدی که آنزمان و در آن عملیات با شهید شهرام همراه بودند باید سئوال کرد یادم هست گلوله به نافش خورده بود و ستون فقراتش را به هم پیچیده بودروی تخت بیمارستان و در کوران درد و مرگ و زندگی تیمم میکرد و نماز شب میخواند دکتر جراحش را که هندی و هندو مسلک بود دچار یک شیفتگی و دگر گونی کرده بود آنزمان شهرام ۱۷ سالش تمام نشده بود وی تا زمان شهادت یازده بار عمل جراحی کرد ویک بار ننالید بار دوم شمیایی شد ودر مرحله ی سوم با اینکه ماموریتش از طرف دانشگاه در جبهه تمام شده بود در کنار همرزمان عزیزش در لشکر لرستان شهید شد ماجرای شهادتش را از مرحوم شهید حمید عزیز شنیدم بعد ها هم در خاطرات ایشان ۰مرحوم شهید حمید) مکتوب دیدم
شها دت شهد شیدای حسینی
شهادت راه زیبای خمینی
رحمته الله علی جمیع شهدا و رفقا از زحمت شما سپاسگزاریم جناب بالنگ
باتشکر از حاج آقا قبادی به خاطر توضیحشان ،نظر ایشان در باره اسم شهید شهرام عزیز درسته و پدر بزرگوار وفاضل این خانواده به دلیل علاقه توأم به نشانه های ملی و مذهبی برای فرزندان خود هم از اسامی ایرانی و هم اسامی اسلامی استفاده کرده اند.
افتخار می کنم به اینکه همشهری شهید شهرامم. یادش ماندگار
سلام خواهر عزیز و گرامی
از یک خواهر عزیزمسلمان شیعه ی بزرگوار شیر پاک خورده همین انتظار هست شهرام پیش قراول فرهنگی ست که هرگز خاموش نخواهد شد درودتان باد
یاد وخاطره شهیدوالا مقام شهرام عزیز که هوش و ذکاوت تعهد وتقوایش کم نظیر بود همیشه در روح و روان ما انشا‌الله جاریست
سلام بر همه شهدا وبر شهرام عزیز ، یادت وخاطرات سرشار از عرفانت مرا عمریست در بند نموده خدا میداند انگشت شمارند شبهایی که بی یاد ونام تو سر به بالین نهاده ام کوچ عارفانه ات را عاشقانه پاس میدارم
سلام ودرود بروان پاک همه شهدا خصوصا شهیدحاج محمدعلیم عباسی
سلام و درود فراوان به همه شهدای جنگ تحمیلی خصوصا شهید والا مقام آقای دکتر عباسی امیدواریم که خانواده خوب و شریف این شهید عزیز در زیر سایه مرتضی علی بوده باشند شما بزرگواران با گذراندن درد از دست دادن عزیزانتان قلب تمام مردم ایران را با تمام آرزوهای خیرشان بدنبال دارید