داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود!
اندوهگین از سفرنامه ای خیس و سفری تلخ و دلگیر از فراق مردی بزرگ و زلال، زانوی غم در آغوش کشیده ایم. با اینکه باورمان نمی شود اما انگار این همان حقیقت تلخی ست که باید پذیرفت و اندوه این هجران را تنها خاطره های او طاقت بیاوریم. غمگینیم از پروازی که سخت بود و ساده نیست قبولش… اما خرسند از این همه مهربانی و همدلی. شادمان از اینکه یاد و یادگار شادروان :
حاج علی اکبر شهبازی(بزرگ خاندان شهبازی)
در قلب مردم این دیار ریشه ای عمیق دارد و این رفتن، تفاوت بسیاری با نبودن دارد.
او رفته است اما هنوز هست. هم بوی مردم داری و بزرگی دارد این رفتن، هم رنگ بال های بی ریای باران.
سپاسگزار شما هستیم. بیش از شکوه کوه ها و طلوع نورها …
سپاسگزار شما شریف ترین ها که خوب یادتان مانده و می ماند، که مرگ پایان کبوتر نیست و برای جاودان شدن یاد بزرگ مردی که نامش آشنای کوچه و خیابان شهر است، پرواز را به خاطر سپردید و در تمام لحظات جانکاه بعد از کوچ این مرد نازنین، در خاکسپاری، سوم و هفتم ایشان، حضوری گرم و عاشقانه داشتید.
اندوهگین این سفر تلخ هستیم اما بی نهایت شادیم که دست شما، گرم تر از سردی خاک است و دلداری شما، تسکین بی قراری های چشم های خیس ماست …
همیشه ی ایام تندرست و بی بلا باشید و غم نبینید. امیدوار و چشم انتظار جبران محبت شما هستیم و تا ابد دعاگوی خیرتان …
خانواده زنده یاد “حاج علی اکبر شهبازی”
