همایش ادبی حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی با حضور فریدون جنیدی از اساتید برجسته و شاهنامه پژوه ایران در سالن اجتماعات پردیس فرهنگیان علامه طباطبایی شهرستان خرم آباد برگزارشد
به گزارش میرملاس این نویسنده و پژوهشگر برجسته ادبیات در این همایش که به همت انجمن علمی ادبی آموزش و پرورش لرستان و مشارکت حوزه معاونت پژوهش ،برنامه ریزی و منابع انسانی این اداره کل برگزارشد ؛ به تشریح نقش فردوسی در احیاء زبان و ادب پارسی پرداخت و گفت : بی شک فردوسی را می توان یکی از بزرگترین احیاء گران فرهنگ و ادب پارسی به حساب آورد که سهم عمده ای در هویت بخشیدن به فرهنگ و تمدن ایران زمین برعهده دارد . جنیدی در ادامه با تشریح چگونگی بازشناسی اشعار واقعی از عاریه ها به شاهنامه فردوسی پرداخت و به بیان دلایل ادبی و تخصصی وجود برخی افزوده های نادرست در شاهنامه فردوسی به دستور سلطان وقت محمود غزنوی پرداخت.
این شاهنامه پژوه برجسته در ادامه تصریح کرد: وزن اشعار موجود در شاهنامه مانند تمامی اشعار پارسی قدیم و قبل از ورود زبان عربی به ادبیات فارسی، بر اساس «تنا تن» بوده است که در شاهنامه به خوبی نمایان است و با ریزبینی در نحوه نگارش اشعار افزوده شده به آن، می توان دید که این ابیات در برابر سروده های واقعی فردوسی در شاهنامه بسیار سست هستند.
استاد جنیدی دلیل حذف برخی از اسامی مانند ابو منصور محمد بن عبدالرزاق طوسی که در آن موقع شهردارخراسان بود و پسرش امیرمنصور را که با دستور و حمایت مستقیم او افسانه های پراکنده شاهنامه توسط فردوسی جمع آوری و یکپارچه شده است را همین وزن غالب در شاهنامه برشمرد و دلایل علمی خود را در این زمینه ارائه کرد.
وی دقیقی را به عنوان شاعر آغازگر سرودن شاهنامه معرفی کرد و گفت: «دقیقی که تازه مسلمان شده بود، سرودن شاهنامه را از پادشاهی شاه گشتاسب شروع کرد و پس از مدتی سرودن آن را رها کرد و همانگونه که مادر کارهای دقیق یا سخت را در خانه به تناسب ماهیت توانایی فرزندانش به آنان می سپارد؛ به گمان من نیز مادر ایران نیز این کار دقیق را به فردوسی سپرد.»
جنیدی همچنین با کمک اشعار شاهنامه تعدادی از ظلم ها، ستم ها و سختی هایی که در تاریخ گذشته سرزمین ایران اتفاق افتاده است را بیان کرد و گفت: با تمام این داستان‌ها نیاکان خردمند ما، یکی از روشن‌ترین، درخشان‌ترین و پرافتخارترین داستانهای تاریخ را رقم زده اند و گوهر ارزنده‌ای همچون شاهنامه را به ما هدیه داده اند که متاسفانه جوانان امروز آنطور که شایسته این گوهر ارزشمند و کارنامه درخشان نیاکان ماست با آن آشنا نیستند.»
جنیدی با اشاره به لزوم آگاهی هر ملتی از گذشته و تاریخ خود تصریح کرد که پیشینه تاریخ سرزمین و زبان ما به ۶هزار سال پیش می رسد و نباید بی‌تفاوت از کنار آن گذشت و سطحی به آن نگریست.
وی با ذکر مثال هایی از کلمات مختلف در زبان های بیگانه که از زبان فارسی گرفته شده اند؛ لزوم مطالعه بیشتر در خصوص زبان و ادبیات فارسی را به عنوان یکی از معتبرترین زبان های جهان یادآور شد و به همه فرزندان ایران بویژه جوانان توصیه کرد با مراجعه به این گنجینه ارزنده، با فرهنگ، زبان، سرگذشت و تاریخ کشور خود بیشتر آشنا شوند.
این استاد برجسته ادبیات فارسی با نگاهی موشکافانه به بیان نکاتی در اشعار فردوسی و در این کتاب بی نظیر در ادبیات جهان پرداخت که به زعم وی بسیاری از این نکات از چشم خوانندگان و حتی ادیبان و استادان فن نیز پوشیده مانده است و در صورت دقت و کشف آنها موجب شگفتی انسان است و در این زمینه مثال هایی را از ابیات شاهنامه قرائت و تشریح کرد.
وی در بخشی از اشعار فرودسی در شاهنامه، هدف خداوند از خلقت جهان را نگارش گوهر برتری یافته ی هستی دانست که در واقع همان انسان است که برای خلقش مقدماتی از قبیل خلق موجودات دیگر همچون تک سلولی ها، باکتری ها، حیوانات و …. لازم بوده است و تاکید کرد این همان دلیلی است که انسان را به دست کم نگرفتن خود و استعدادهای ارزشمندی که خداوند در وجود او نهاده است؛ ملزم می کند.
جنیدی در بخش دیگری از سخنانش با توضیحاتی در خصوص نحوه سلطنت بی رحمانه سبکتکین و محمود که از سلاطین غیرایرانی و ترک نژاد در سرزمین پارس بودند افزود: «متاسفانه تمام فجایعی که در زمان حکومت آنها در ایران صورت گرفته است به نام ایرانیان نوشته شده است در حالی که این افراد از اساس ایرانی نبودند.»
